Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐσ θοἰμάτιον τὸ σκόλιον ᾄδειν μοι δοκεῖ, δεῖσθαι δ’ ἐοίκεν οὐκ ὀλίγων χελιδόνων.
(아리스토파네스, Birds, Episode, lyric5)
τούτῳ τί λέξεισ σκόλιον;
(아리스토파네스, Wasps, Episode 2:13)
, ῥαφανίδασ, κάκτουσ καὶ πάλιν ὁ δέ τισ ἀγρόθεν ἐοίκε μάραθα καὶ κάκτουσ φέρειν, ἴφυον, λάπαθον, ὀτόστυλλον, σκόλιον, σερίδ’, ἀτράκτυλον, πτέριν, κάκτον, ὀνόπορδον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 83 2:4)
ὕστερον δὲ καὶ σκόλιον τὸ παρὰ τὴν θυσίαν ᾀσθέν, ἐν ᾧ τὴν ἀρχὴν εὐθέωσ πεποίηται πρὸσ τὰσ ἑταίρασ αἳ παραγενομένου τοῦ Ξενοφῶντοσ καὶ θύοντοσ τῇ Ἀφροδίτῃ συνέθυσαν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 33 1:1)
καὶ σκόλιον ᾖσται, κότταβοσ δ’ ἐξοίχεται θύραζε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15 4:2)
ἐπαινουμένων ἐπὶ τῇ ἰδέᾳ ταύτῃ τῆσ ποιητικῆσ Ἀλκαίου τε καὶ Ἀνακρέοντοσ, ὡσ Ἀριστοφάνησ παρίστησιν ἐν Δαιταλεῦσιν λέγων οὕτωσ ᾆσον δή μοι σκόλιόν τι λαβὼν Ἀλκαίου κἀνακρέοντοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 492)
διόπερ ὡσ ἀταξίαν τινὰ μόνον παρὰ τἄλλα ἔχον τὸ μήθ’ ἅμα μήθ’ ἑξῆσ γινόμενον, ἀλλ’ ὅπη ἔτυχον εἶναι σκόλιον ἐκλήθη, τὸ δὲ τοιοῦτον ᾔδετο ὁπότε τὰ κοινὰ καὶ πᾶσιν ἀναγκαῖα τέλοσ λάβοι ἐνταῦθα γὰρ ἤδη τῶν σοφῶν ἕκαστον ᾠδήν τινα καλὴν εἰσ μέσον ἠξίουν προφέρειν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 49 2:2)
ὁ τὸ σκόλιον εὑρὼν ἐκεῖνοσ, ὅστισ ἦν, τὸ μὲν ὑγιαίνειν πρῶτον ὡσ ἄριστον ὂν ὠνόμασεν ὀρθῶσ ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 50 3:1)
σκόλιον δὲ φασί τινεσ καὶ τὸ ὑπὸ Ὑβρίου τοῦ Κρητὸσ ποιηθέν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 50 9:1)
ῥέα μὲν γὰρ βριάει, ῥέα δὲ βριάοντα χαλέπτει, ῥεῖα δ’ ἀρίζηλον μινύθει καὶ ἄδηλον ἀέξει, ῥεῖα δέ τ’ ἰθύνει σκολιὸν καὶ ἀγήνορα κάρφει Ζεὺσ ὑψιβρεμέτησ, ὃσ ὑπέρτατα δώματα ναίει.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 30:2)
ῥεῖα δ̓ ἀρίζηλον μινύθει καὶ ἄδηλον ἀέξει, ῥεῖα δέ τ̓ ἰθύνει σκολιὸν καὶ ἀγήνορα κάρφει.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 14:3)
παρὰ τοῦ νόμου δὲ οὐδέν ἐστι σκολιὸν οὐδὲ ἀμφίβολον, ἀλλ̓ ἁπλῶσ ἅπαντα ἃ προσήκει τοῖσ δεομένοισ φράζει.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΝΟΜΟΥ. 6:1)
τῶν δὲ ἐθῶν οὐδὲν ἀμφίβολον οὐδὲ σκολιόν, οὐδ̓ ἂν περιγένοιτ̓ αὐτῶν λόγοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΕΘΟΥΣ. 7:2)
τί γὰρ ἦν ἡ Κνωσίων εἱρκτὴ καὶ τὸ τοῦ Λαβυρίνθου σκολιὸν πρὸσ τὴν σκολιότητα καὶ τὸ δυσεύρετον τῆσ ἀφροσύνησ;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΤΩΝ ΕΝ ΚΙΛΙΚΙΑΙ ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. 16:1)
ὑπὸ δὲ τὰσ ἐσχατιὰσ τῆσ ὑπωρείασ κεῖται λιμὴν σκολιὸν ἔχων τὸν εἴσπλουν, ἐπώνυμοσ Ἀφροδίτησ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 39 1:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION