Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

σὺ μέντοι εἰ μὲν ἀξιοῖσ ἡσυχίαν ἔχειν καὶ σιωπᾶν, ἕξεισ ἡμᾶσ ἐπιτηδείουσ ὥσπερ καὶ πρότερον·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 107:3)
ἄγαλμα δ’ ἄν τισ ἔφησε τῆσ Αἰδοῦσ αὐτὸν εἶναι, ᾧ γε τὰ μὲν πολλὰ σιωπᾶν ἐξήρκει, εἰ δέ τι φθέγγοιτο, ἔδει φλέγεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 3:9)
ὃ δὲ τῇ τε παρούσῃ συνόδῳ μάλιστα πρέπειν ἀκοῦσαί μοι δοκεῖ καὶ αὐτῶν ἰδιαιότατον ἐγκώμιον καὶ τῶν εἰσ μνήμην ἡκόντων ἐν λόγῳ θαυμαστότατον καὶ πᾶσαν τὴν εὐγένειάν τε καὶ παιδείαν ἔχει συλλαβὸν καὶ οὔτ’ ἰδιώτησ οὐδεὶσ δύναται σιωπᾶν πόλισ τε ἅπασα καὶ γένη ἅπαντα ἀνθρώπων ἐκπέπληκται, περὶ τοῦτο εἰσ ὅσον ἔξεστι διατρίψομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πανηγυρικὸσ ἐν Κυζίκῳ περὶ τοῦ ναοῦ 6:8)
ἅ γε μὴν ὀφθαλμὸσ ἐξηγεῖτο καὶ οὐ μῦθοσ ἔτι οὐδὲ λόγοι λογοποιῶν τε καὶ ποιητῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸσ Ὅμηροσ παρὼν ἀσφαλέστερον ἂν ἡγήσαιτο σιωπᾶν ἢ λέγειν περὶ αὐτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Προσφωνητικόσ Σμυρναϊκός 2:9)
κρεῖττον οὖν εἶναι σιωπᾶν ὅλωσ ἢ λυμήνασθαι τοσούτοισ ἔργοισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 1:5)
ἠρέμει δὲ οὐδὲν τοῦ σώματοσ οὐδὲ μικρόν τι παρήλλαττε τοῦ κατὰ φύσιν, ἀλλ’ ἦν ἐπὶ πλεῖστον ἡ κίνησισ καὶ ἡ τῶν ὀδυνῶν κατάτασισ ἄρρητοσ, οὔτε σιωπᾶν ἐῶσα καὶ πρὸσ τὴν φωνὴν ἔτι μεῖζον ἀπαντῶσα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 5:9)
εἰ δ’ ὑπὲρ μὲν τοῦ μέλλοντοσ οὐκ ἐνέσται διισχυρίσασθαι, τὰ παρελθόντα δὲ ἀφ’ ὧν τὸ δίκαιον κρίνεται σιωπᾶν ἡμῖν προστάξουσιν οἱ μέχρι τοσούτου φιλοῦντεσ Λακεδαιμονίουσ, ὅσον τοῦ Θηβαίουσ μισεῖν ἀφελεῖν ἦν ἄξιον, ἄλλο τι λοιπὸν ἢ νεύματι τὴν βοήθειαν δεήσει δεικνύναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 4:6)
ἀλλ’ οὗ μὲν δεῖ λέγειν σιωπῶσιν, οὗ δὲ δεῖ σιωπᾶν λέγουσιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 8:22)
οὐ κοινὴ μὲν ἅπασα γῆ, βασιλεὺσ δὲ εἷσ, νόμοι δὲ κοινοὶ πᾶσι, πολιτεύεσθαι δὲ καὶ σιωπᾶν καὶ ἀπαίρειν καὶ μένειν ἄδεια ὁπόσην τισ βούλεται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 9:3)
ἡγοῦμαι δὲ τοσαῦτα ἐνεῖναι κακὰ τῇ στάσει ὥσθ’ ὑπὲρ μὲν ἄλλου τινὸσ εἴ τισ βούλοιτο ἀποτρέπειν, προσήκειν ὅσα βλάπτοι λέγειν, ὑπὲρ δὲ τούτου πᾶν τοὐναντίον λυσιτελεῖν σιωπᾶν μᾶλλον ἢ κινεῖν τὴν μνήμην ὧν ἕκαστοι πεπόνθασιν, ὅστισ μὴ τοὐναντίον οὗ βούλεται μέλλει ποιήσειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 11:5)
οὐκ ἄρα τοῦ φιλοσόφου μᾶλλον ἢ τοῦ ῥήτοροσ εἰδέναι πότε χρὴ σιωπᾶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 96:3)
ὃσ τοσοῦτον ἅπαντασ καθεῖργεν ὥστε σιωπᾶν καὶ ἄκοντασ αὐτῷ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 19:2)
προσθῶμεν τοίνυν ὅτι καὶ Περικλέα μὲν οὐδεὶσ τῶν ὁμιλητῶν, οὐδὲ τῶν ἐκ τοῦ δήμου τὴν γραφὴν ἐκείνην ἐγράψατο, ἀλλ’ εἷσ τῶν ἀντιστασιωτῶν, μᾶλλον δὲ οὐδὲ εἰδὼσ εὖ καὶ καλῶσ ἐκεῖνον ἄνθρωποσ, Σωκράτει δὲ ὁ τῶν νέων ἀπέχεσθαι καὶ σιωπᾶν ἐπιτάξασ οὐ τῶν σοφιστῶν ἦν οὐδεὶσ οὐδὲ τῶν ἀντιτέχνων, ἀλλ’ εἷσ τῶν ὅτ’ ἦν νέοσ φοιτώντων παρ’ αὐτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 134:1)
εἰ δ’ ἄρ’ ἐπαινεῖν μὴ ἔχοιμεν, ἀλλὰ σιωπᾶν γε δήπουθεν ἔξεστιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 179:1)
καίτοι ὅτε τοῦτ’ ἐξήρκει, ἐξήρκει καὶ περὶ τούτων σιωπᾶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 184:13)

SEARCH

MENU NAVIGATION