Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δ’ ὅτι διπλάσιον τῶν ἄλλων ἕκαστον, ἄλλο δ’ οὔ, αἴτιον δ’ ὅτι τριῶν ὄντων τόπων ἓν ἐφ’ ἑκάστου ἐπιφέρεται τῷ σίγμα, διὰ τοῦτο τρία μόνον ἐστὶν ἀλλ’ οὐχ ὅτι αἱ συμφωνίαι τρεῖσ, ἐπεὶ πλείουσ γε αἱ συμφωνίαι, ἐνταῦθα δ’ οὐκέτι δύναται.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 132:3)
κἀν τοῖσ προκειμένοισ οὖν οἱ σάτυροι τοῦ Διονύσου τὴν τελευταίαν συλλαβὴν διὰ τοῦ οὖ μόνου ὡσ βραχέοσ ἐγκεχαραγμένου ἐδήλωσαν ὅτι συνυπακούεσθαι δεῖ καὶ τὸ ὖ, ἵν’ ᾖ Διονύσου, τὸ δὲ σὰν ἀντὶ τοῦ σίγμα Δωρικῶσ εἰρήκασιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 3:2)
οἱ γὰρ μουσικοί, καθάπερ πολλάκισ Ἀριστόξενόσ φησι, τὸ σίγμα λέγειν παρῃτοῦντο διὰ τὸ σκληρόστομον εἶναι καὶ ἀνεπιτήδειον αὐλῷ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 30 3:3)
τὸ ἄλφα, βῆτα, γάμμα, δέλτα, θεοῦ γὰρ εἶ, ζῆτ’, ἦτα, θῆτ’, ἰῶτα, β κάππα, λάβδα, μῦ, νῦ, ξεῖ, τὸ οὖ, πεῖ, ῥῶ, τὸ σίγμα, ταῦ, τὸ ὖ, παρὸν φεῖ χεῖ τε τῷ ψεῖ εἰσ τὸ ὦ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 79 1:1)
Πίνδαροσ δὲ πρὸσ τὴν ἀσιγμοποιηθεῖσαν ᾠδήν, ὡσ ὁ αὐτόσ φησι Κλέαρχοσ, οἱονεὶ γρίφου τινὸσ ἐν μελοποιίᾳ προβληθέντοσ, ὡσ πολλῶν τούτῳ προσκρουόντων διὰ τὸ ἀδύνατον εἶναι ἀποσχέσθαι τοῦ σίγμα καὶ διὰ τὸ μὴ δοκιμάζειν, ἐποίησε·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 82 1:1)
τὰ οὐνόματά σφι ἐόντα ὅμοια τοῖσι σώμασι καὶ τῇ μεγαλοπρεπείῃ τελευτῶσι πάντα ἐσ τὠυτὸ γράμμα, τὸ Δωριέεσ μὲν σὰν καλέουσι, Ιὤνεσ δὲ σίγμα·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 139 2:2)
[ Ἐπὶ ἄρχοντοσ Ἀριστάρχου Φαληρέωσ, Πυανεψιῶνοσ ἑβδόμῃ ἱσταμένου, γραφὴν ἔθετο τὸ Σῖγμα πρὸσ τὸ Ταῦ ἐπὶ τῶν ἑπτὰ Φωνηέντων βίασ καὶ ὑπαρχόντων ἁρπαγῆσ, ἀφῃρῆσθαι λέγον πάντων τῶν ἐν διπλῷ ταῦ ἐκφερομένων.
(루키아노스, Judicium vocalium, (no name) 1:1)
τάχα δὲ οὐκ ἂν τοῦτο λέγοι, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ σῖγμα δύο λάβδα τὸ πρῶτον ἐλέγετο, ὡσ πολλὰ εἰδότοσ τοῦ θεοῦ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 117:3)
καὶ γὰρ τούτων οἱ πολλοὶ ἐξηγούμενοι τὸν ποιητήν φασι τὴν Ἀθηνᾶν αὐτὸν νοῦν τε καὶ διάνοιαν πεποιηκέναι, καὶ ὁ τὰ ὀνόματα ποιῶν ἐοίκε τοιοῦτόν τι περὶ αὐτῆσ διανοεῖσθαι, ἔτι δὲ μειζόνωσ λέγων θεοῦ νόησιν ὡσπερεὶ λέγει ὅτι "ἁ θεονόα" ἐστὶν αὕτη, τῷ ἄλφα ξενικῶσ ἀντὶ τοῦ ἦτα χρησάμενοσ καὶ τὸ ἰῶτα καὶ τὸ σῖγμα ἀφελών.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 143:9)
διὰ ταῦτα τὸ "ἰέναι" καὶ τὸ "ἱέσθαι" διὰ τοῦ ἰῶτα ἀπομιμεῖται, ὥσπερ γε διὰ τοῦ φεῖ καὶ τοῦ ψεῖ καὶ τοῦ σῖγμα καὶ τοῦ ζῆτα, ὅτι πνευματώδη τὰ γράμματα, πάντα τὰ τοιαῦτα μεμίμηται αὐτοῖσ ὀνομάζων, οἱο͂ν τὸ "ψυχρὸν" καὶ τὸ "ζέον" καὶ τὸ "σείεσθαι" καὶ ὅλωσ σεισμόν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 262:3)
πότερον οὖν τό τε ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα ἐοίκεν ἀμφότερα τῷ αὐτῷ, καὶ δηλοῖ ἐκείνοισ τε τὸ αὐτὸ τελευτῶντοσ τοῦ ῥῶ καὶ ἡμῖν τοῦ σῖγμα, ἢ τοῖσ ἑτέροισ ἡμῶν οὐ δηλοῖ;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 308:7)
πότερον ᾗ ὅμοια τυγχάνει ὄντα τὸ ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα, ἢ ᾗ μή;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 309:2)
ὅτι σῖγμα καὶ ὦ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 369:9)
ἴθι δή, οὕτωσ εἰπὲ καὶ τὸν τοῦ σῖγμα λόγον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 370:1)
καὶ γὰρ δή, ὦ Σώκρατεσ, τό τε σῖγμα τῶν ἀφώνων ἐστί, ψόφοσ τισ μόνον, οἱο͂ν συριττούσησ τῆσ γλώττησ·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 370:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION