Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οἳ πρῶτα μὲν τὴν σηπίαν ὀπιτθοτίλαν, ὡσ λέγουσ1’, ὀνομάζετε·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 15 3:1)
Νικόστρατοσ ἢ Φιλέταιροσ ἐν Ἀντύλλῳ φησὶν οὔποτ’ ἂν αὖθισ αὖ σηπίαν ἀπὸ τηγάνου τολμήσαιμι φαγεῖν μόνοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 71 2:3)
ἐν δὲ τῷ περὶ ζωικῶν Ἀριστοτέλησ μαλάκιά φησιν εἶναι πουλύποδασ, ὀσμύλην, ἑλεδώνην, σηπίαν, τευθίδα·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1072)
τηλία, ταινία, οἰκία, τὴν σηπίαν δὲ Ἀριστοτέλησ πόδασ ἔχειν ὀκτώ, ὧν τοὺσ ὑποκάτω δύο μεγίστουσ, προβοσκίδασ δύο καὶ μεταξὺ αὐτῶν τοὺσ ὀφθαλμοὺσ καὶ τὸ στόμα, ἔχει δὲ καὶ ὀδόντασ δύο τὸν μὲν ἄνω, τὸν δὲ κάτω καὶ τὸ λεγόμενον ὄστρακον ἐν τῷ νώτῳ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1235)
τοῦτο δὲ σημειωτέον πρὸσ Σπεύσιππον λέγοντα εἶναι ὅμοια σηπίαν τευθίδα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1243)
ἀλλ’ ἔντραγε τὴν σηπίαν τηνδὶ λαβοῦσα καὶ τοδὶ τὸ πουλυπόδειον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 124 2:4)
ἐν δὲ ε’ μορίων βραχύβιά φησιν εἶναι τὸν τεῦθον καὶ τὴν σηπίαν, Ἀρχέστρατοσ δ’ ὁ πᾶσαν γῆν καὶ θάλασσαν διὰ γαστριμαργίαν περιελθών φησι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 130 2:2)
"ἀποδοῦναι δ’ ὅσα ἔχομεν ἀλλήλων, ἡμᾶσ μὲν τὰσ Θρᾴττασ καὶ Ἀθερίνην τὴν αὐλητρίδα καὶ Σηπίαν τὴν Θύρσου καὶ τοὺσ Τριγλίασ καὶ Εὐκλείδην τὸν ἄρξαντα καὶ Ἀναγυρουντόθεν τοὺσ Κορακίωνασ καὶ Κωβιοῦ τοῦ Σαλαμινίου τὸν τόκον καὶ Βάτραχον τὸν πάρεδρον τὸν ἐξ ’ Ὠρεοῦ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 1383)
ποῦ δ’ ὁ φιλόσοφοσ Κυνίσκοσ, ὃν ἔδει τῆσ Ἑκάτησ τὸ δεῖπνον φαγόντα καὶ τὰ ἐκ τῶν καθαρσίων ᾠὰ καὶ πρὸσ τούτοισ γε σηπίαν ὠμὴν ἀποθανεῖν;
(루키아노스, Cataplus, (no name) 6:18)
ἐν ὄψει δὲ πάντων, ἃ μηδὲ ἰδίᾳ ποιήσειεν ἄν τισ, θαρρῶν ποίει, καὶ τῶν ἀφροδισίων αἱροῦ τὰ γελοιότερα, καὶ τέλοσ, ἤν σοι δοκῇ, πολύποδα ὠμὸν ἢ σηπίαν φαγὼν ἀπόθανε.
(루키아노스, Vitarum auctio, (no name) 10:7)
καὶ διὰ τοὔργον αὐτῷ γέγονε τοὔνομα ᾧ σοφίσματι καὶ τὴν σηπίαν χρῆσθαί φησιν ὁ Ἀριστοτέλησ καθίησι γὰρ ὥσπερ ὁρμιὰν ἀπὸ τοῦ τραχήλου πλεκτάνην, μηκύνεσθαί τε πόρρω χαλώσησ καὶ πάλιν συντρέχειν εἰσ ἑαυτὴν ἀναλαμβανούσησ ῥᾷστα πεφυκυῖαν.
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 27 6:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION