Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ μὴν σμικρότατόσ ἐστι τὴν γνώμην καὶ ταπεινὸσ ἐσχάτωσ ἐν ἁπάσαισ ταῖσ ἀντιλογίαισ ἐν μὲν τοῖσ περὶ τῆσ πέψεωσ λόγοισ τοῖσ σήπεσθαι τὰ σιτία νομίζουσι φιλοτίμωσ ἀντιλέγων, ἐν δὲ τοῖσ περὶ τῆσ ἀναδόσεωσ τοῖσ διὰ τὴν παράθεσιν τῶν ἀρτηριῶν ἀναδίδοσθαι τὸ διὰ τῶν φλεβῶν αἷμα νομίζουσιν, ἐν δὲ τοῖσ περὶ τῆσ ἀναπνοῆσ τοῖσ περιωθεῖσθαι τὸν ἀέρα φάσκουσιν.
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 820)
διὰ ταῦτα δὲ καὶ σήπεται τῶν ὑδάτων τάχιστα ταῦτα καὶ ὀδμὴν ἴσχει πονηρὴν τὸ ὄμβριον, ὅτι ἀπὸ πλείστων συνῆκται καὶ συμμέμικται, ὥστε σήπεσθαι τάχιστα.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΤΟΠΩΝ, viii.12)
λόγοσ δὲ ὃσ ἥκει τῶν ἀνθρώπων ἐσ τοὺσ πολλούσ, τὸν ὑπὸ τοῦ Ἀπόλλωνοσ τοξευθέντα σήπεσθαί φησιν ἐνταῦθα, καὶ διὰ τοῦτο ὄνομα τῇ πόλει γενέσθαι Πυθώ·
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 6 8:1)
οἱ δὲ Νέσσον πορθμεύοντα ἐπὶ τῷ Εὐήνῳ τρωθῆναι μὲν ὑπὸ Ἡρακλέουσ, οὐ μέντοι καὶ αὐτίκα γε ἀποθανεῖν ἀλλὰ ἐσ τὴν γῆν ταύτην ἐκφυγεῖν νομίζουσι, καὶ ὡσ ἀπέθανε σήπεσθαί τε ἄταφον καὶ ὀσμῆσ τῷ ἐνταῦθα ἀέρι μεταδοῦναι δυσώδουσ.
(파우사니아스, Description of Greece, Φωκικά, Λοκρῶν Ὀζόλων, chapter 38 3:1)
Ἄγδιστιν δὲ μετάνοια ἔσχεν οἱᾶ Ἄττην ἔδρασε, καί οἱ παρὰ Διὸσ εὑρ́ετο μήτε σήπεσθαί τι Ἄττῃ τοῦ σώματοσ μήτε τήκεσθαι.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 17 20:2)
καὶ γὰρ εἶναι τὸ πνεῦμα τοῦ λύκου περίθερμον οὕτω καὶ πυρῶδεσ, ὥστε τὰ σκληρότατα τῶν ὀστῶν ἐν τῇ κοιλίᾳ τήκειν καὶ καθυγραίνειν διὸ καὶ σήπεσθαι τὰ λυκόβρωτα τῶν ἄλλων τάχιον.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Διὰ τί τὰ λυκόβρωτα τῶν προβάτων τὸ κρέασ μὲν γλυκύτερον τὸ δ’ ἐρ́ιον φθειροποιὸν ἴσχει. 3:1)
ὃ δὲ τούτου θαυμασιώτερόν ἐστι, τοὺσ μὲν τοιαύτην ἐνιέντασ μετὰ τοῦ σιδήρου τῷ τιτρωσκομένῳ δύναμιν, ὥστε ταχὺ σήπεσθαι καὶ μηδὲ πρὸσ μίαν ἡμέραν ἀντέχειν, τοὺσ δ’ ἀποκτείνοντασ μὲν οὐ βράδιον ἐκείνων, οὐδὲν δὲ τοιοῦτο γιγνόμενον περὶ τὴν σάρκα τῶν σφαγέντων ἀλλ’ ἐπὶ χρόνον διαμένουσαν.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 2, Διὰ τί τὰ λυκόβρωτα τῶν προβάτων τὸ κρέασ μὲν γλυκύτερον τὸ δ’ ἐρ́ιον φθειροποιὸν ἴσχει. 6:2)
εἰ μὲν γὰρ μὴ σεσαγμένον εἰή, ὑπὸ μὲν τοῦ ὕδατοσ εὖ οἶδ’ ὅτι πηλὸσ ἂν γίγνοιτο ἡ ἄσακτοσ γῆ, ὑπὸ δὲ τοῦ ἡλίου ξηρὰ μέχρι βυθοῦ, ὥστε τὰ φυτὰ κίνδυνοσ ὑπὸ μὲν τοῦ ὕδατοσ σήπεσθαι μὲν δι’ ὑγρότητα, αὐαίνεσθαι δὲ διὰ ξηρότητα, ἤγουν χαυνότητα τῆσ γῆσ, θερμαινομένων τῶν ῥιζῶν.
(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 19 12:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION