Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὕτωσ ἄρα οὐδαμοῦ τὰσ πράξεισ οὐδὲ τὰ τολμήματα τῆσ πόλεωσ ἀσπάσασθαι μᾶλλον ἔστιν ἢ τὸ τῶν ἔργων ἦθοσ, ἀκριβέστερον τροπαίου σημαῖνον τοὺσ εἰργασμένουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 67:4)
ἔστω δή, ὥσπερ ἐλέχθη κατ’ ἀρχάσ, σημαῖνόν τι τὸ ὄνομα καὶ σημαῖνον ἕν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 74:1)
ἀλλ’ ὅμωσ ἐρομένου εἰ ἀληθὲσ εἰπεῖν ἄνθρωπον τοῦτο εἶναι ἢ οὔ, ἀποκριτέον τὸ ἓν σημαῖνον καὶ οὐ προσθετέον ὅτι καὶ λευκὸν καὶ μέγα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 82:2)
ἔσται ἄρα τι καὶ ὣσ οὐσίαν σημαῖνον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 94:1)
Ἔστι δὲ προσηγορία μὲν κατὰ τὸν Διογένην μέροσ λόγου σημαῖνον κοινὴν ποιότητα, οἱο͂ν Ἄνθρωποσ, Ἵπποσ·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 58:1)
ῥῆμα δέ ἐστι μέροσ λόγου σημαῖνον ἀσύνθετον κατηγόρημα, ὡσ ὁ Διογένησ, ἤ, ὥσ τινεσ, στοιχεῖον λόγου ἄπτωτον, σημαῖνόν τι συντακτὸν περί τινοσ ἢ τινῶν, οἱο͂ν Γράφω, Λέγω·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 58:3)
τὰσ δὲ τῶν ὀνοματικῶν ἢ μετοχικῶν πτώσεισ ποτὲ μὲν πρὸσ τὸ σημαινόμενον ἀπὸ τοῦ σημαίνοντοσ ἀποστρέφων, ποτὲ δὲ πρὸσ τὸ σημαῖνον ἀπὸ τοῦ σημαινομένου·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 24 2:2)
τὰσ δὲ τῶν ὀνοματικῶν ἢ μετοχικῶν πτώσεισ τοτὲ μὲν πρὸσ τὸ σημαινόμενον ἀπὸ τοῦ σημαίνοντοσ ἀποστρέφων, τοτὲ δὲ πρὸσ τὸ σημαῖνον ἀπὸ τοῦ σημαινομένου·
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 2 2:4)
ὅταν δὲ πρὸσ τὸ σημαῖνον ἀπὸ τοῦ σημαινομένου πράγματοσ τὴν ἀποστροφὴν ποιῆται ἢ πρὸσ τὸ σημαινόμενον ἀπὸ τοῦ σημαίνοντοσ, οὕτωσ σχηματίζει τὸν νόμενον ἀπὸ τοῦ σημαίνοντοσ, οὕτωσ σχηματίζει τὸν λόγον·
(디오니시오스, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 131)
οἶμαι δ’ αὐτοὺσ ἐκπαίδων ἄλλοισ χρωμένουσ ὀνόμασιν ἐπειδὰν βασιλεῖσ γένωνται τὸ σημαῖνον αὐτῶν τὴν ἐξουσίαν κατὰ τὴν πάτριον γλῶτταν μετονομάζεσθαι·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 197:1)
ὅπερ καὶ νῦν ὑποπτεύοντέσ τινεσ διὰ τὸ μὴ ὀρθῶσ σκοπεῖσθαι τὴν δύναμιν τοῦ ὀνόματοσ φοβοῦνται αὐτὸ ὡσ σημαῖνον φθοράν τινα·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 135:1)
εἰ δ’ ἐπὶ τοιούτοισ ἡ "κακία" ἐστὶν τοὔνομα, τοὐναντίον τούτου ἡ "ἀρετὴ" ἂν εἰή, σημαῖνον πρῶτον μὲν εὐπορίαν, ἔπειτα δὲ λελυμένην τὴν ῥοὴν τῆσ ἀγαθῆσ ψυχῆσ εἶναι ἀεί, ὥστε τὸ ἀσχέτωσ καὶ τὸ ἀκωλύτωσ ἀεὶ ῥέον ἐπωνυμίαν εἴληφεν, ὡσ ἐοίκε, τοῦτο τοὔνομα, <ὃ> ὀρθῶσ μὲν ἔχει "ἀειρείτην" καλεῖν, ἴσωσ δὲ αἱρετὴν λέγει, ὡσ οὔσησ ταύτησ τῆσ ἕξεωσ αἱρετωτάτησ, συγκεκρότηται δὲ καὶ καλεῖται "ἀρετή.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 194:7)
καὶ οὕτω οὐκ ἐναντιοῦται αὐτὸσ αὑτῷ ὁ τὰ ὀνόματα τιθέμενοσ, ἀλλὰ "δέον" καὶ "ὠφέλιμον" καὶ "λυσιτελοῦν" καὶ "κερδαλέον" καὶ "ἀγαθὸν" καὶ "συμφέρον" καὶ "εὔπορον" τὸ αὐτὸ φαίνεται, ἑτέροισ ὀνόμασι σημαῖνον τὸ διακοσμοῦν καὶ ἰὸν πανταχοῦ ἐγκεκωμιασμένον, τὸ δὲ ἴσχον καὶ δοῦν ψεγόμενον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 216:2)
οὐκοῦν ὡσ ἄλλο τι σημαῖνον τὸ ἔστι τοῦ ἕν;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 250:3)
"ὄργανον δέ τι καὶ τὸ σημεῖον ᾧ χρῆται τὸ σημαῖνον·
(플루타르코스, De genio Socratis, section 12 1:11)

SEARCH

MENU NAVIGATION