Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Δήμητρ’ ἠύκομον, σεμνὴν θεόν, ἄρχομ’ ἀείδειν, αὐτὴν ἠδὲ θύγατρα τανύσφυρον, ἣν Αἰδωνεὺσ ἡρ́παξεν, δῶκεν δὲ βαρύκτυποσ εὐρύοπα Ζεύσ, νόσφιν Δήμητροσ χρυσαόρου, ἀγλαοκάρπου, παίζουσαν κούρῃσι σὺν Ὠκεανοῦ βαθυκόλποισ ἄνθεά τ’ αἰνυμένην, ῥόδα καὶ κρόκον ἠδ’ ἰά καλὰ λειμῶν’ ἂμ μαλακὸν καὶ ἀγαλλίδασ ἠδ’ ὑάκινθον νάρκισσόν θ’, ὃν φῦσε δόλον καλυκώπιδι κούρῃ Γαῖα Διὸσ βουλῇσι χαριζομένη Πολυδέκτῃ, θαυμαστὸν γανόωντα·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 2:1)
Δημήτηρ’ ἠύκομον, σεμνὴν θεάν, ἄρχομ’ ἀείδειν, αὐτὴν καὶ κούρην, περικαλλέα Περσεφόνειαν.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 2:1)
ἔπειτ’ ἔγημα Μεγακλέουσ τοῦ Μεγακλέουσ ἀδελφιδῆν ἄγροικοσ ὢν ἐξ ἄστεωσ, σεμνὴν τρυφῶσαν ἐγκεκοισυρωμένην.
(아리스토파네스, Clouds, Prologue 2:19)
δεῖ δὴ νυνί σε γενέσθαι δεινὴν <δειλὴν> ἀγαθὴν φαύλην σεμνὴν ἀγανὴν πολύπειρον·
(아리스토파네스, Lysistrata, Choral, anapests2)
φησὶ δὲ ὁ Ἀριστόξενοσ τὴν μὲν ἱλαρῳδίαν σεμνὴν οὖσαν παρὰ τὴν τραγῳδίαν εἶναι, τὴν δὲ μαγῳδίαν παρὰ τὴν κωμῳδίαν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 14 1:2)
καὶ πρότερον τούτου Περδίκκᾳ τῷ κατὰ τὴν τοῦ βαρβάρου ποτ’ ἐπιστρατείαν βασιλεύοντι Μακεδονίασ, τοὺσ ἀναχωροῦντασ ἐκ Πλαταιῶν τῶν βαρβάρων ἀπὸ τῆσ ἥττησ διαφθείραντι καὶ τέλειον τἀτύχημα ποιήσαντι τῷ βασιλεῖ, οὐκ ἐψηφίσαντο πολιτείαν, ἀλλ’ ἀτέλειαν ἔδωκαν μόνον, μεγάλην καὶ τιμίαν, οἶμαι, καὶ σεμνὴν τὴν αὑτῶν πατρίδ’ ἡγούμενοι καὶ πάσησ μείζον’ εὐεργεσίασ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ Συντάξεως 29:1)
καὶ τὴν ἀπαραίτητον καὶ σεμνὴν Δίκην, ἣν ὁ τὰσ ἁγιωτάτασ ἡμῖν τελετὰσ καταδείξασ Ὀρφεὺσ παρὰ τὸν τοῦ Διὸσ θρόνον φησὶ καθημένην πάντα τὰ τῶν ἀνθρώπων ἐφορᾶν, εἰσ αὑτὸν ἕκαστον νομίσαντα βλέπειν οὕτω ψηφίζεσθαι, φυλαττόμενον καὶ προορώμενον μὴ καταισχῦναι ταύτην, ἧσ ἐπώνυμόσ ἐστιν ὑμῶν ἕκαστοσ ὁ ἀεὶ δικάζειν λαχών, πάντα τὰ ἐν τῇ πόλει καλὰ καὶ δίκαια καὶ συμφέροντα φυλάττων καὶ ταύτην τὴν ἡμέραν παρακαταθήκην ἔνορκον εἰληφὼσ παρὰ τῶν νόμων καὶ τῆσ πολιτείασ καὶ τῆσ πατρίδοσ.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 13:1)
πάντα ταῦτα σεμνὴν τὴν πόλιν ποιεῖ, διὰ ταῦτα τῶν ἄλλων διαφέρειν δοκεῖτε, ἐπὶ τούτοισ ἅπασι θαυμάζεσθε,ἀγαπᾶσθε·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 212:3)
ὅ τε Σοφοκλῆσ μέσοσ ἐοίκεν ἀμφοῖν εἶναι, οὔτε τὸ αὔθαδεσ καὶ ἁπλοῦν τὸ τοῦ Αἰσχύλου ἔχων οὔτε τὸ ἀκριβὲσ καὶ δριμὺ καὶ πολιτικὸν τὸ τοῦ Εὐριπίδου, σεμνὴν δέ τινα καὶ μεγαλοπρεπῆ ποίησιν τραγικώτατα καὶ εὐεπέστατα ἔχουσαν, ὥστε πλείστην εἶναι ἡδονὴν μετὰ ὕψουσ καὶ σεμνότητοσ, τῇ τε διασκευῇ τῶν πραγμάτων ἀρίστῃ καὶ πιθανωτάτῃ κέχρηται, ποιήσασ τὸν Ὀδυσσέα μετὰ Νεοπτολέμου παραγιγνόμενον, ἐπειδὴ εἵμαρτο ἁλῶναι τὴν Τροίαν ὑπό τε τοῦ Νεοπτολέμου καὶ τοῦ Φιλοκτήτου χρωμένου τοῖσ Ἡρακλείοισ τόξοισ, καὶ αὐτὸν μὲν ἀποκρυπτόμενον, τὸν δὲ Νεοπτόλεμον πέμποντα πρὸσ τὸν Φιλοκτήτην, ὑποτιθέμενον αὐτῷ ἃ δεῖ ποιεῖν, καὶ τὸν χορὸν οὐχ ὥσπερ ὁ Αἰσχύλοσ καὶ Εὐριπίδησ ἐκ τῶν ἐπιχωρίων πεποίηκεν, ἀλλὰ τῶν ἐν τῇ νηὶ συμπλεόντων τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ τῷ Νεοπτολέμῳ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ 25:1)
ὁμοίωσ δὲ καὶ τὴν ἐκ Σεμέλησ γένεσιν εἰσ φυσικὰσ ἀρχὰσ ἀνάγουσιν, ἀποφαινόμενοι Θυώνην ὑπὸ τῶν ἀρχαίων τὴν γῆν ὠνομάσθαι, καὶ τεθεῖσθαι τὴν προσηγορίαν Σεμέλην μὲν ἀπὸ τοῦ σεμνὴν εἶναι τῆσ θεοῦ ταύτησ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ τιμήν, Θυώνην δ’ ἀπὸ τῶν θυομένων αὐτῇ θυσιῶν καὶ θυηλῶν.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 62 9:1)
Διόδωροσ δ’ ὁ Ἐφέσιοσ περὶ Ἀναξιμάνδρου γράφων φησὶν ὅτι τοῦτον ἐζηλώκει, τραγικὸν ἀσκῶν τῦφον καὶ σεμνὴν ἀναλαβὼν ἐσθῆτα.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. b'. EMPEDOKLHS 20:1)
"λόγου παντὸσ ἀρχόμενον δοκεῖ μοι χρεὼν εἶναι τὴν ἀρχὴν ἀναμφισβήτητον παρέχεσθαι, τὴν δ’ ἑρμηνείαν ἁπλῆν καὶ σεμνήν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. q'. DIOGENHS APOLLWNIATHS 1:11)
ἣν ἔτι καὶ καθ’ ἡμᾶσ ἑορτὴν ἄγοντεσ Ῥωμαῖοι διετέλουν ὀλίγαισ ὕστερον ἡμέραισ τῶν Κρονίων, σεμνὴν ἐν τοῖσ πάνυ καὶ πολυτελῆ, Κομπιτάλια προσαγορεύοντεσ αὐτὴν ἐπὶ τῶν στενωπῶν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 14 6:1)
ὅθεν οἳ μὲν τὴν εὐσταθῆ καὶ βαρεῖαν καὶ αὐστηρὰν καὶ φιλάρχαιον καὶ σεμνὴν καὶ φεύγουσαν ἅπαν τὸ κομψὸν ἐπιτηδεύουσιν ἁρμονίαν, οἳ δὲ τὴν γλαφυρὰν καὶ λιγυρὰν καὶ θεατρικὴν καὶ πολὺ τὸ κομψὸν καὶ μαλακὸν ἐπιφαίνουσαν, ᾗ πανηγύρεισ τε κηλοῦνται καὶ ὁ συμφορητὸσ ὄχλοσ, οἳ δὲ συνθέντεσ ἀφ’ ἑκατέρασ τὰ χρησιμώτατα τὴν μικτὴν καὶ μέσην ἐζήλωσαν ἀγωγήν.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 36 2:2)
ὁ δὲ Δημήτριοσ μηδένα τολμῆσαι τῆσ τῶν νόμων τούτων ἀναγραφῆσ ἅψασθαι διὰ τὸ θείαν αὐτὴν εἶναι καὶ σεμνὴν ἔφασκεν, καὶ ὅτι βλαβεῖεν ἤδη τινὲσ τούτοισ ἐγχειρήσαντεσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ, δηλῶν ὡσ Θεόπομπόσ τε βουληθεὶσ ἱστορῆσαί τι περὶ τούτων ἐταράχθη τὴν διάνοιαν πλείοσιν ἢ τριάκοντα ἡμέραισ καὶ παρὰ τὰσ ἀνέσεισ ἐξιλάσκετο τὸν θεόν, ἐντεῦθεν αὐτῷ γενέσθαι τὴν παραφροσύνην ὑπονοῶν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 12 128:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION