Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἣ δὲ νέον σκοπιὴν προσεβήσατο δῖα Σελήνη, Πάλλαντοσ θυγάτηρ Μεγαμηδείδαο ἄνακτοσ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 12:4)
ὡσ δὲ σελήνη στήθεσιν ἀμφ’ ἁπαλοῖσιν ἐλάμπετο, θαῦμα ἰδέσθαι·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἀφροδίτην 8:8)
στίλβει δέ τ’ ἀλάμπετοσ ἀὴρ χρυσέου ἀπὸ στεφάνου, ἀκτῖνεσ δ’ ἐνδιάονται, εὖτ’ ἂν ἀπ’ Ὠκεανοῖο λοεσσαμένη χρόα καλόν, εἵματα ἑσσαμένη τηλαυγέα δῖα Σελήνη, ζευξαμένη πώλουσ ἐριαύχενασ, αἰγλήεντασ, ἐσσυμένωσ προτέρωσ’ ἐλάσῃ καλλίτριχασ ἵππουσ, ἑσπερίη, διχόμηνοσ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Σελήνην 2:3)
χαῖρε, ἄνασσα, θεὰ λευκώλενε, δῖα Σελήνη, πρόφρον, ἐυπλόκαμοσ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Σελήνην 4:1)
Ζεὺσ δ’ ἀπειπὼν φαίνειν Ηοἶ τε καὶ Σελήνῃ καὶ Ἡλίῳ τὸ μὲν φάρμακον αὐτὸσ ἔτεμε φθάσασ, Ἡρακλέα δὲ σύμμαχον δι’ Ἀθηνᾶσ ἐπεκαλέσατο.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 6 1:9)
τούτου κάλλει διενεγκόντοσ ἠράσθη Σελήνη, Ζεὺσ δὲ αὐτῷ δίδωσιν ὃ βούλεται ἑλέσθαι·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 7 5:3)
ὥστ’ ἐπείπερ ἡ ἀστρολογία μία τούτων ἐστίν, ἔσται τισ καὶ οὐρανὸσ παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν καὶ ἥλιόσ τε καὶ σελήνη καὶ τἆλλα ὁμοίωσ τὰ κατὰ τὸν οὐρανόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 55:1)
δοκεῖ δ’ ἡ οὐσία ὑπάρχειν φανερώτατα μὲν τοῖσ σώμασιν διὸ τά τε ζῷα καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ μόρια αὐτῶν οὐσίασ εἶναί φαμεν, καὶ τὰ φυσικὰ σώματα, οἱο͂ν πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν καὶ τῶν τοιούτων ἕκαστον, καὶ ὅσα ἢ μόρια τούτων ἢ ἐκ τούτων ἐστίν, ἢ μορίων ἢ πάντων, οἱο͂ν ὅ τε οὐρανὸσ καὶ τὰ μόρια αὐτοῦ, ἄστρα καὶ σελήνη καὶ ἥλιοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 12:1)
ὥσπερ οὖν εἴρηται, λανθάνει ὅτι ἀδύνατον ὁρίσασθαι ἐν τοῖσ ἀϊδίοισ, μάλιστα δὲ ὅσα μοναχά, οἱο͂ν ἥλιοσ ἢ σελήνη.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 242:4)
τὸ μὲν οὖν διὰ τί αὐτό ἐστιν αὐτό, οὐδέν ἐστι ζητεῖν δεῖ γὰρ τὸ ὅτι καὶ τὸ εἶναι ὑπάρχειν δῆλα ὄντα ‐ λέγω δ’ οἱο͂ν ὅτι ἡ σελήνη ἐκλείπει ‐ , αὐτὸ δὲ ὅτι αὐτό, εἷσ λόγοσ καὶ μία αἰτία ἐπὶ πάντων, διὰ τί ὁ ἄνθρωποσ ἄνθρωποσ ἢ ὁ μουσικὸσ μουσικόσ, πλὴν εἴ τισ λέγοι ὅτι ἀδιαίρετον πρὸσ αὑτὸ ἕκαστον, τοῦτο δ’ ἦν τὸ ἑνὶ εἶναι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 257:3)
οὐ γὰρ ἔστιν, ἀλλ’ ἡ σελήνη τὸ πάσχον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 8 59:1)
τῷ τοῦ Κρόνου τὸ αὐτὸ ἐκείνῳ ἀπεδίδου, τῷ δ’ ἡλίῳ καὶ τῇ σελήνῃ δύο ᾤετο ἔτι προσθετέασ εἶναι σφαίρασ, τὰ φαινόμενα εἰ μέλλει τισ ἀποδώσειν, τοῖσ δὲ λοιποῖσ τῶν πλανήτων ἑκάστῳ μίαν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 101:1)
εἰ δὲ τῇ σελήνῃ τε καὶ τῷ ἡλίῳ μὴ προστιθείη τισ ἃσ εἴπομεν κινήσεισ, αἱ πᾶσαι σφαῖραι ἔσονται ἑπτά τε καὶ τεσσαράκοντα.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 106:2)
ὥστ’ εἴ τισιν ὁ αὐτὸσ ἀριθμὸσ συνεβεβήκει, ταὐτὰ ἂν ἦν ἀλλήλοισ ἐκεῖνα τὸ αὐτὸ εἶδοσ ἀριθμοῦ ἔχοντα, οἱο͂ν ἥλιοσ καὶ σελήνη τὰ αὐτά.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 130:1)
ἡ σελήνη δ’ ἐξέλειπε τὰσ ὁδούσ, ὁ δ’ ἥλιοσ τὴν θρυαλλίδ’ εἰσ ἑαυτὸν εὐθέωσ ξυνελκύσασ οὐ φανεῖν ἔφασκεν ὑμῖν, εἰ στρατηγήσει Κλέων.
(아리스토파네스, Clouds, Parabasis, epirrheme6)

SEARCH

MENU NAVIGATION