Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κἢν εὐρόωσ καὶ πολλὸν Ῥυῇ τὸ αἷμα, τῶν ἄλλων μᾶλλον ἂν ὤνησε.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ι’. Θεραπεία Πλευρίτιδοσ.301)
ὑμεῖσ δέ, ἂν μὲν ἐκ τύχησ ὁ ποταμὸσ μεταβάλῃ καὶ ῥυῇ θολερώτεροσ, ἄχθεσθε καὶ πρὸσ τοὺσ πρῶτον ἐπιδημήσαντασ αἰτίαν λέγετε·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΑΡΣΙΚΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 37:1)
σύ τοι σέβεισ δίκαν, τὸ δ’ ἧσσον ἀδικίᾳ νέμεισ, δυστυχῆ τ’ ἀεὶ πάντα ῥύῃ.
(에우리피데스, Suppliants, choral, antistrophe 22)
Ἢν δὲ μὴ λύηται πρὸσ τὰ θερμάσματα ὁ πόνοσ, οὐ χρὴ πολὺν χρόνον θερμαίνειν‧ καὶ γὰρ ξηραντικὸν τοῦ πλεύμονοσ τοῦτό ἐστι, καὶ ἐμπυητικόν‧ ἀλλ’ ἢν μὲν σημαίνῃ ἡ ὀδύνη ἐσ τὴν κληῗδα ἢ ἐσ τὸν βραχίονα βάροσ ἢ περὶ μαζὸν ἢ ὑπὲρ τῶν φρενῶν, τάμενιν χρὴ τὴν ἐν τῷ ἀγκῶνι φλέβα τὴν ἔσω, καὶ μὴ ὀκνέεινσυχνὸν ἀφαιρέειν τὸ αἷμα ἑώσ ἂν ἐρυθρότερον πολλῷ Ῥυῇ, ἀντὶ καθαροῦ τε καὶἐρυθροῦ πελιόν‧ ἀμφότερα γὰρ γίγνεται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 7.7)
Κἢν αἷμα ἐκ τῶν Ῥινῶν Ῥυῇ, λύεται τὸ πάθοσ, κἢν ἱδρῶτεσ ἐπιγένωνται κριτικοὶ γνήσιοι μετ’ οὔρων λευκῶν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 1.6)
Τῷ τοιούτῳ ἢν μὴ αἷμα ἐκ Ῥινῶν Ῥυῇ, ἢ ἀπόστημα περὶ τράχηλον γένηται, ἢ σκελέων ἄλγημα, καὶ πτύσματα παχέα πτύσῃ ̔ταῦτα δὲ ξυστάσησ τῆσ κοιλίησ γίγνεται, ἢ ἰσχίου ὀδύνη, ἢ αἰδοίου πελίωμἀ, οὐ κρίνεται‧ καὶ ὄρχισ ἐνταθεὶσ κριτικόν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 1.10)
Ὁκόσοισι δὲ ἐν πυρετοῖσι τὰ σκέλεα γίγνεται φυματώδεα, καὶ ἐγχρονιζόμενα μὴ ἐκπεπαίνεται ἔτι ἐόντων ἐν πυρετοῖσιν, ἢν καὶ προσπέσῃ πνιγμὸσ ἐν φάρυγγι, ἰσχνων ἐόντων τῶν περὶ φάρυγγα, καὶ μὴ πεπαίνηται, ἀλλὰ σβεσθῇ, φιλέει τῷ τοιῷδε αἷμα ἐκ τῶν Ῥινῶν Ῥέειν‧ κἢν μὲν πουλὺ Ῥυῇ, λύσιν σημαίνει τῆσ νούσου‧ ἢν δὲ μὴ, μακρήν‧ ὁκόσῳ δ’ ἂν ἔλασσον Ῥυῇ, τοσῷδε χεῖρον καὶ ἐπίμηκεσ‧ ἢν δὲ τἄλλα Ῥήϊστα γένηται, προσδέχεσθαι τῷ τοιῷδε ἐσ πόδασ ἀλγήματα‧ ἢν δὲ ἅψηται τοῦ ποδὸσ, καὶ ἐπώδυνοσ γενόμενοσ παραμένῃ πυριφλεγὴσ γενόμενοσ, καὶ μὴ λυθῇ, κατὰ σμικρὸν ἥξει καὶ ἐσ αὐχένα ἀλγήματα καὶ ἐσ κληῗδα καὶ ἐσ ὦμον καὶ ἐσ στῆθοσ καὶ ἐσ ἄρθρον, καὶ τοῦτο δεήσει φυματῶδεσ γενέσθαι‧ σβεννυμένων δὲ τουτέων, ἢν αἱ χεῖρεσ ἐφέλκωνται ἢ τρομεραὶ γένωνται, σπασμὸσ τὸν τοιόνδε ἐπιλαμβάνει καὶ παραφροσύνη‧ ἀτὰρ καὶ φλυζάκια ἐπὶ τὴν ὀφρὺν, καὶ ἐρυθήματα ἴσχει, καὶ τὸ βλέφαρον τὸ ἕτερον παρὰ τὸ ἕτερον παραβλαστάνει, καὶ σκληρὴ φλεγμονὴ κατέχει, καὶ οἰδέει ἰσχυρῶσ ὁ ὀφθαλμὸσ, καὶ ἡ παραφροσύνη μέγα ἐπιδιδοῖ‧ αἱ δὲ νύκτεσ μᾶλλον σημαίνουσιν ἢ αἱ ἡμέραι τὰ περὶ τὴν παραφροσύνην.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΘΑ., 10.3)
Γυναικὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, ἢν ἡ κοιλίη πουλλὰ Ῥυῇ, κίνδυνοσ ἐκτρῶσαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 72.34)
Ἢν γυναικὶ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ γάλα πουλὺ ἐκ τῶν μαζῶν Ῥυῇ, ἀσθενὲσ τὸ ἔμβρυον σημαίνει‧ ἢν δὲ στερεοὶ οἱ μαστοὶ ἐώσιν, ὑγιεινότερον τὸ ἔμβρυον σημαίνει.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 72.52)
Ὁκόσοισιν ἐκ στραγγουρίησ εἰλεοὶ γίνονται, ἐν ἑπτὰ ἡμέρῃσιν ἀπόλλυνται, ἢνμὴ, πυρετοῦ ἐπιγενομένου, ἅλισ τὸ οὖρον Ῥυῇ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 60.44)
Ὁκόσοι ἔμπυοι καίονται ἢ τέμνονται, ἢν μὲν τὸ πῦον καθαρὸν Ῥυῇ καὶ λευκὸν, περιγίνονται‧ ἢν δὲ ὕφαιμον καὶ βορβορῶδεσ καὶ δυσῶδεσ, ἀπόλλυνται Ὁκόσοι τὸ ἧπαρ διάπυον καίονται ἢ τέμνονται, ἢν μὲν τὸ πῦον καθαρὸν Ῥυῇ καὶ λευκὸν, περιγίγνονται ἑ̓ν χιτῶνι γὰρ τὸ πῦον τουτέοισίν ἐστιν̓‧ ἢν δὲ οἱο͂ν ἀμόργη Ῥυῇ, ἀπόλλυνται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 87.43)
Ὁκόσοισιν ἐν τοῖσι πυρετοῖσι τεταρταίοισιν ἐοῦσιν αἷμα ἐκ τῶν Ῥινῶν Ῥυῇ, πονηρόν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 87.81)
Οἱ δὲ νεώτεροι, πρὶν ἐκπυῆσαι τὸ οὖσ, ἀπόλλυνται‧ πλὴν ἀλλ’ ἤν γε Ῥυῇ πῦον λευκὸν ἐκ τοῦ ὠτὸσ, ἐλπὶσ τῷ νεωτέρῳ περιγενέσθαι, ἤν γε καὶ ἄλλο τι αὐτέῳ ἐπιγένηται χρηστὸν σημεῖον.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 22.4)
Ἐν ταύτῃ δὲ τῇ καθάρσει ἢν μὲν καλῶσ καὶ μετρίωσ καθαρθῇ καὶ μήτε πλέον μήτε ἔλασσον τοῦ δέοντοσ ἀποῤῬυῇ, οὕτωσ ὑγιεινοτάτην τὴν κεφαλὴν ἔχει‧ ἢν δὲ πλέονα Ῥυῇ ἀπὸ παντὸσ τοῦ ἐγκεφάλου καὶ ἀπότηξισ πολλὴ γένηται, νοσώδεά τε τὴν κεφαλὴν ἕξει αὐξόμενοσ καὶ ἤχου πλέην, καὶ οὔτε ἥλιον οὔτε ψῦχοσ ἀνέξεται‧ ἢν δὲ ἀπὸ ἑνόσ τινοσ γένηται ἢ ὀφθαλμοῦ ἢ ρὐάτοσ, ἢ φλέψ τισ συνισχνανθῇ, ἐκεῖνο κακοῦται τὸ μέροσ, ὁκοίωσ ἂν καὶ τῆσ ἀποτήξιοσ ἔχῃ‧ ἢν δὲ κάθαρσισ μὴ ἐπιγένηται, ἀλλὰ ξυστ ρῇ τῷ ἐγκεφάλῳ, οὕτωσ ἀνάγκη φλεγματώδεα εἶναι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ., 5.3)
τῆσ δ’ ἐπεὶ ἐκ μέλαν αἷμα ῥύη, λίπε δ’ ὀστέα θυμόσ, αἶψ’ ἄρα μιν διέχευαν, ἄφαρ δ’ ἐκ μηρία τάμνον πάντα κατὰ μοῖραν, κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν δίπτυχα ποιήσαντεσ, ἐπ’ αὐτῶν δ’ ὠμοθέτησαν.
(호메로스, 오디세이아, Book 3 44:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION