Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδ’ αὖθισ αὖ σε σκώψεται Παύσων ὁ παμπόνηροσ Λυσίστρατόσ τ’ ἐν τἀγορᾷ, Χολαργέων ὄνειδοσ, ὁ περιαλουργὸσ τοῖσ κακοῖσ, ῥιγῶν τε καὶ πεινῶν ἀεὶ πλεῖν ἢ τριάκονθ’ ἡμέρασ τοῦ μηνὸσ ἑκάστου.
(아리스토파네스, Acharnians, Choral, strophe 41)
τῷ μὲν πίνειν στεφανωσαμένῳ, σοὶ δὲ ῥιγῶν καὶ προφυλάττειν, τῷ δὲ καθεύδειν μετὰ παιδίσκησ ὡραιοτάτησ, ἀνατριβομένῳ τε τὸ δεῖνα.
(아리스토파네스, Acharnians, Episode, prelude3)
καὶ πηδάλιον τότε ναυκλήρῳ φράζει κρεμάσαντι καθεύδειν, εἶτα δ’ Ὀρέστῃ χλαῖναν ὑφαίνειν, ἵνα μὴ ῥιγῶν ἀποδύῃ.
(아리스토파네스, Birds, Parabasis, parabasis4)
πάντωσ δέ μοι ῥιγῶν δοκεῖσ.
(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, lyric19)
ὦ τῆσ μεγάλησ ἐπιθυμήσασ σοφίασ ἄνθρωπε παρ’ ἡμῶν, ὡσ εὐδαίμων ἐν Ἀθηναίοισ καὶ τοῖσ Ἕλλησι γενήσει, εἰ μνήμων εἶ καὶ φροντιστὴσ καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ ψυχῇ, καὶ μὴ κάμνεισ μήθ’ ἑστὼσ μήτε βαδίζων, μήτε ῥιγῶν ἄχθει λίαν μήτ’ ἀριστᾶν ἐπιθυμεῖσ, οἴνου τ’ ἀπέχει καὶ γυμνασίων καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων, καὶ βέλτιστον τοῦτο νομίζεισ, ὅπερ εἰκὸσ δεξιὸν ἄνδρα, νικᾶν πράττων καὶ βουλεύων καὶ τῇ γλώττῃ πολεμίζων.
(아리스토파네스, Clouds, Choral, anapests 1:17)
νῦν οὖν ἀτεχνῶσ ὅ τι βούλονται τουτὶ τοὐμὸν σῶμ’ αὐτοῖσιν παρέχω, τύπτειν πεινῆν διψῆν αὐχμεῖν ῥιγῶν ἀσκὸν δείρειν, εἴπερ τὰ χρέα διαφευξοῦμαι, τοῖσ τ’ ἀνθρώποισ εἶναι δόξω θρασὺσ εὔγλωττοσ τολμηρὸσ ἴτησ βδελυρὸσ ψευδῶν συγκολλητὴσ εὑρησιεπὴσ περίτριμμα δικῶν κύρβισ κρόταλον κίναδοσ τρύμη μάσθλησ εἴρων γλοιὸσ ἀλαζὼν κέντρων μιαρὸσ στρόφισ ἀργαλέοσ ματιολοιχόσ·
(아리스토파네스, Clouds, Choral, anapests 2:3)
καὶ τοὺσ πόδασ χειμῶνοσ ὄντοσ ὠφέλει, ὥστε μὴ ῥιγῶν ἑκάστοτ’·
(아리스토파네스, Wasps, Choral, trochees 1:10)
ποιμαίνει δ’ ἐπισίτιον, ῥιγῶν δ’ ἐν Μεγαβύζου δέξετ’ ἐπὶ μισθῷ σῖτον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 52 2:10)
εἶ γὰρ μνήμων καὶ φροντιστήσ, καὶ τὸ ταλαίπωρον ἔνεστιν ἐν τῇ γνώμῃ, κοὔτε τι κάμνεισ οὔθ’ ἑστὼσ οὔτε βαδίζων, οὔτε ῥιγῶν ἄχθει λίαν, οὔτ’ ἀρίστων ἐπιθυμεῖσ, οἴνου τ’ ἀπέχει κἀδηφαγίασ καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. e'. SWKRATHS 10:9)
ὁπόταν ἐν τῇ καταστάσει τισ ἢ τῇ διαφθορᾷ τἀναντία ἅμα πάθη πάσχῃ, ποτὲ ῥιγῶν θέρηται καὶ θερμαινόμενοσ ἐνίοτε ψύχηται, ζητῶν οἶμαι τὸ μὲν ἔχειν, τοῦ δὲ ἀπαλλάττεσθαι, τὸ δὴ λεγόμενον πικρῷ γλυκὺ μεμειγμένον, μετὰ δυσαπαλλακτίασ παρόν, ἀγανάκτησιν καὶ ὕστερον σύντασιν ἀγρίαν ποιεῖ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 214:3)
οὐχ ὅσῳ ἂν γενναιότεροσ ᾖ, τοσούτῳ ἧττον δύναται ὀργίζεσθαι καὶ πεινῶν καὶ ῥιγῶν καὶ ἄλλο ὁτιοῦν τῶν τοιούτων πάσχων ὑπ’ ἐκείνου ὃν ἂν οἰήται δικαίωσ ταῦτα δρᾶν, καί, ὃ λέγω, οὐκ ἐθέλει πρὸσ τοῦτον αὐτοῦ ἐγείρεσθαι ὁ θυμόσ;
(플라톤, Republic, book 4 480:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION