Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὴν πεπρωμένην δὲ χρὴ αἶσαν φέρειν ὡσ ῥᾷστα, γιγνώσκονθ’ ὅτι τὸ τῆσ ἀνάγκησ ἔστ’ ἀδήριτον σθένοσ.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, episode, anapests 1:3)
τὸ γὰρ χαλεπώτατον ῥᾷστα κατειργάσατο.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 2:5)
συνέβη τοίνυν καὶ τὰ τοῦ σώματοσ τοῦτον δὴ τὸν χρόνον ῥᾷστα καὶ φαιδρότατα σχεῖν ἐξ οὗ πρῶτον ἔκαμον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 11:4)
εἰ δ’ ὁ μὲν ὅπωσ μηδεὶσ ἀτελὴσ εἰή τῶν πάντων θέμενοσ νόμον αἰτιώτατοσ ἄλγουσ τοῖσ ἀτελείασ κεκτημένοισ κατέστη, σὺ δ’ ἐντεῦθεν ῥᾷστα συλλογίζει τὸ μῖσοσ, ὡρ́α σοι καὶ περὶ πάντων ὡσ εἰπεῖν τῶν νομοθετῶν ταῦτ’ ἐψηφίσθαι, καὶ δίκην ἀπεχθείασ καὶ τούτοισ λαχεῖν, ὅτι σωφροσύνησ πέρι καὶ δικαιοσύνησ καὶ τῶν ἄλλων διεξιόντεσ οὐ πᾶσιν ἁπλῶσ εἰσι δή που κεχαρισμένοι, ἀλλὰ τοῖσ εὖ ἥκουσι τρόπων·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 29:8)
οὕτω γὰρ ῥᾷστα τοῦ μέσου καὶ τοῦ εὖ τευξόμεθα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 115:1)
καὶ διὰ πλειόνων μὲν φαινομένου γίνεσθαι διὰ τίνοσ ῥᾷστα καὶ κάλλιστα ἐπισκοποῦσι, δι’ ἑνὸσ δ’ ἐπιτελουμένου πῶσ διὰ τούτου ἔσται κἀκεῖνο διὰ τίνοσ, ἑώσ ἂν ἔλθωσιν ἐπὶ τὸ πρῶτον αἴτιον, ὃ ἐν τῇ εὑρέσει ἔσχατόν ἐστιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 48:2)
ἐλάχιστον γὰρ οὕτω καὶ ῥᾷστα μεταβαίνουσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 105:3)
ὁ δ’ ἔνατοσ χολῆσ δέκατοσ δὲ μανίασ, ὥστε καὶ βάλλειν ποιεῖ, πολὺσ γὰρ εἰσ ἓν μικρὸν ἀγγεῖον χυθεὶσ ὑποσκελίζει ῥᾷστα τοὺσ πεπωκότασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 3 1:6)
τὰ δ’ ὑειά καὶ ἄρνεια κρέα ἀδιαπόνητα ταῖσ ἕξεσιν ὑπάρχοντα ῥᾷστα φθείρεται διὰ τὴν πιμελήν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 66 1:1)
εἰπεῖν δή φασι τὸν Σάτυρον ὅτι, ὧν μὲν οἱ ἄλλοι δέονται, οὐδενὸσ ὢν ἐν χρείᾳ τυγχάνει, ἃ δ’ ἂν αὐτὸσ ἐπαγγείλαιθ’ ἡδέωσ, ῥᾷστα μέν ἐστιν Φιλίππῳ δοῦναι καὶ χαρίσασθαι πάντων, δέδοικε δὲ μὴ διαμάρτῃ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 255:3)
ὅθεν δὲ ῥᾷστα μαθήσεσθε περὶ αὐτῶν, ἐντεῦθεν ὑμᾶσ καὶ ἐγὼ πρῶτον πειράσομαι διδάσκειν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Α 6:1)
ὡσ δ’ ἄν μοι δοκεῖτε τοὺσ περὶ τοῦ παρανόμου λόγουσ αὐτοὺσ ῥᾷστα μαθεῖν, τοῦθ’ ὑμῖν φράσω·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 30:3)
ἵνα δ’ ὡσ ῥᾷστα τοῦτο περάνειε, ψήφισμα τοιοῦτο παρ’ ὑμῶν εὑρ́ετο ἐξ οὗ κυρωθέντοσ ἄν, εἰ μὴ δι’ ἡμᾶσ καὶ ταύτην τὴν γραφήν, ἠδίκηντο μὲν φανερῶσ οἱ δύο τῶν βασιλέων, ἡσυχίαν δ’ ἂν ἦγον οἱ στρατηγοῦντεσ αὐτοῖσ, ὁ Βιάνωρ, ὁ Σίμων, ὁ Ἀθηνόδωροσ, φοβούμενοι τὴν διὰ τοῦ ψηφίσματοσ συκοφαντίαν, ὁ δὲ ταύτησ τῆσ ἐξουσίασ ἀπολαύσασ καὶ πᾶσαν ὑφ’ αὑτῷ λαβὼν τὴν ἀρχὴν ἰσχυρὸσ ἂν ἐχθρὸσ ὑπῆρχεν ὑμῖν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 257:1)
ῥᾷστα γὰρ οὕτωσ ἐγώ τε διδάξω καὶ ὑμεῖσ μαθήσεσθ’ ἃ λέγω.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 110:2)
ὅθεν οὖν ῥᾷστα μαθήσεσθε περὶ αὐτῶν, ἐντεῦθεν ὑμᾶσ καὶ ἐγὼ πρῶτον πειράσομαι διδάσκειν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀφόβου Ἐπιτροπῆσ Α 4:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION