Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Ῥὶσ ἄκρη σιμὴ, φλέβεσ ἐν κροτάφοισιν ἢ καὶ τραχήλῳ διηρμέναι, ἀποσιτίη, σφυγμοὶ τὰ πρῶτα μεγάλοι, κενοὶ, πυκνότατοι , ὁκοῖόν τι συνεληλαμένοι· θερμασίη ἡ μὲν ἐσ τὸ ἔξω ἀμυδρὴ, ὑγροτέρη· ἡ δὲ ἐσ τὸ ἔνδον ξηρὴ, θερμοτάτη · ἐφ’ ᾗ ἀναπνοὴ θερμὴ, δίψοσ, γλώσσησ ξηρότησ, ἐπιθυμίη ψυχροῦ ἠέροσ, γνώμησ ἀπορίη, βὴξ ξηρὰ τὰ πολλά.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.13)
Τοῖσι δὲ καὶ τὰ δεξιὰ μοῦνον, ἢ τὰ λαιὰ μοῦνον, ἐσ ὅσον ὁρίζων κρόταφοσ, ἢ ὦσ, ἢ καὶ ὀφρὺσ μία, ἢ ὀφθαλμὸσ εἷσ, ἢ Ῥὶσ μέσφι μέσου ἐσ ἶσα τέμνει, ἐπέκεινα δὲ τὸ ἄλγημα οὐ περῇ ἀλλ’ ἐν ἡμίσεϊ μίμνει τῷ τῆσ κεφαλῆσ χωρίῳ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.12)
οὐ τὰ διεστῶτα μοῦνον καὶ ὁμώνυμα καὶ ὁμόζυγα, ὀφθαλμοὶ, χεῖρεσ, σκέλοσ, ἀλλὰ καὶ τὰ ξυμφυέα, Ῥὶσ ἐσ τὸ ἶσον, καὶ γλῶσσα μέσφι τῶν ὁρίων τοῦ μέσου, καὶ παρίσθμιον ἓν, καὶ ἰσθμὸσ, καὶ κατάποσισ ἐσ ἥμισυ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.101)
διὰ τόδε καὶ ὄνυχεσ γρυποί· ἥδε γὰρ ἡ ἀνακωχὴ, καὶ ἡ ὑπόστασισ αὐτέων, ἥτισ ἐν τῇσι κορυφῇσι πεπλησμένη εἵνεκεν αὐτῶν· ἔστι καὶ ὁ τόνοσ, ὥσπερ καὶ τὰ στερεά· Ῥὶσ ὀξείη, ἰσχνὴ, μῆλα ὑπερίσχοντα καὶ ἐρυθρὰ, ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, στιλπνοὶ, γανόωντεσ · οἰδαλέοι, καὶ ὠχροὶ, ἢ πελιδνοὶ τὰ πρόσωπα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.151)
Μελλησμοῦ δὲ σημήϊα, βάροσ τοῦ θώρηκοσ, ὄκνοσ ἐσ τὸ ξύνηθεσ ἔργον, ἀτὰρ ἠδὲ ἐσ ἅπασαν πρῆξιν, δύσπνοια ἐν δρόμῳ, ἢ πρὸσ ὁδὸν ὀρθήν· βραγχώδεεσ καὶ βηχώδεεσ, φῦσα ἐν τοῖσι ὑποχονδρίοισι καὶ ἐρυγαὶ παράλογοι, ἀγρυπνίη, θερμασίη νύκτωρ σμικρὴ, ἀσαφήσ · Ῥὶσ ὀξείη, ἐσ ἀναπνοὴν ἑτοίμη.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.214)
Ῥὶσ, σὺν ὄγκοισι μέλασι, ὀκριοειδέεσ, χειλέων προβολὴ παχείη· τὸ δὲ κάτω πελιδνόν · ἔκρινεσ · ὀδόντεσ οὐ λευκοὶ μὲν, δοκέοντεσ δὲ ὑπὸ μέλανοσ, ὦτα ἐρυθρὰ, μελανόεντα , κεκλεισμένα, ἐλεφαντώδεα, ὡσ δοκέειν μέγεθοσ ἴσχειν μέζον τοῦ ξυνήθεοσ· ἕλκεα ἐπὶ τῇσι βάσεσι τῶν ὤτων, ἰχῶροσ Ῥύσισ, κνησμώδεα · Ῥυσοὶ τὸ πᾶν σκῆνοσ Ῥυτίσι τρηχείῃσι· ἀτὰρ καὶ ἐντομαὶ βαθεῖαι, ὁκοῖον αὔλακεσ μέλανεσ τῶν Ῥινῶν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.380)
ἤδη κοτὲ καὶ τῶν μελέων προαποθνήσκει τοῦ ἀνθρώπου ἄχρι ἐκπτώσιοσ, Ῥίσ, δάκτυλοι, πόδεσ, αἰδοῖα καὶ ὅλαι χεῖρεσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.384)
διαφέρει δὲ ταῦτα ὅτι τὸ μὲν σιμὸν συνειλημμένον ἐστὶ μετὰ τῆσ ὕλησ ἔστι γὰρ τὸ σιμὸν κοίλη ῥίσ, ἡ δὲ κοιλότησ ἄνευ ὕλησ αἰσθητῆσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 10:1)
εἰ δὴ πάντα τὰ φυσικὰ ὁμοίωσ τῷ σιμῷ λέγονται, οἱο͂ν ῥὶσ ὀφθαλμὸσ πρόσωπον σὰρξ ὀστοῦν, ὅλωσ ζῷον, φύλλον ῥίζα φλοιόσ, ὅλωσ φυτόν οὐθενὸσ γὰρ ἄνευ κινήσεωσ ὁ λόγοσ αὐτῶν, ἀλλ’ ἀεὶ ἔχει ὕλην, δῆλον πῶσ δεῖ ἐν τοῖσ φυσικοῖσ τὸ τί ἐστι ζητεῖν καὶ ὁρίζεσθαι, καὶ διότι καὶ περὶ ψυχῆσ ἐνίασ θεωρῆσαι τοῦ φυσικοῦ, ὅση μὴ ἄνευ τῆσ ὕλησ ἐστίν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 12:1)
λέγω δὲ οἱο͂ν ἔστι ῥὶσ καὶ κοιλότησ, καὶ σιμότησ τὸ ἐκ τῶν δυοῖν λεγόμενον τῷ τόδε ἐν τῷδε, καὶ οὐ κατὰ συμβεβηκόσ γε οὔθ’ ἡ κοιλότησ οὔθ’ ἡ σιμότησ πάθοσ τῆσ ῥινόσ, ἀλλὰ καθ’ αὑτήν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 55:2)
εἰ μὲν γὰρ τὸ αὐτό ἐστι σιμὴ ῥὶσ καὶ κοίλη ῥίσ, τὸ αὐτὸ ἔσται τὸ σιμὸν καὶ τὸ κοῖλον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 57:3)
εἰ δὲ μή, διὰ τὸ ἀδύνατον εἶναι εἰπεῖν τὸ σιμὸν ἄνευ τοῦ πράγματοσ οὗ ἐστὶ πάθοσ καθ’ αὑτό ἔστι γὰρ τὸ σιμὸν κοιλότησ ἐν ῥινί, τὸ ῥῖνα σιμὴν εἰπεῖν ἢ οὐκ ἔστιν ἢ δὶσ τὸ αὐτὸ ἔσται εἰρημένον, ῥὶσ ῥὶσ κοίλη ἡ γὰρ ῥὶσ ἡ σιμὴ ῥὶσ ῥὶσ κοίλη ἔσται, διὸ ἄτοπον τὸ ὑπάρχειν τοῖσ τοιούτοισ τὸ τί ἦν εἶναι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 58:1)
ἡ γὰρ οὐσία ἐστὶ τὸ εἶδοσ τὸ ἐνόν, ἐξ οὗ καὶ τῆσ ὕλησ ἡ σύνολοσ λέγεται οὐσία, οἱο͂ν ἡ κοιλότησ ἐκ γὰρ ταύτησ καὶ τῆσ ῥινὸσ σιμὴ ῥὶσ καὶ ἡ σιμότησ ἐστί δὶσ γὰρ ἐν τούτοισ ὑπάρξει ἡ ῥίσ ‐ ἐν δὲ τῇ συνόλῳ οὐσίᾳ, οἱο͂ν ῥινὶ σιμῇ ἢ Καλλίᾳ, ἐνέσται καὶ ἡ ὕλη·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 185:2)
τὸ σιμὸν γάρ ἐστι ῥὶσ κοίλη.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 107:2)
ἡ Λυσικράτουσ ἄρα νυνὶ ῥὶσ ἴσα τοῖσι καλοῖσι φρονήσει.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 1:30)

SEARCH

MENU NAVIGATION