Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πρόσεστι θύννου τέμαχοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 81 4:22)
καὶ Σικελοῦ θύννου τέμαχοσ, φίλε Μόσχε, φαγεῖν χρή, τμηθὲν ὅτ’ ἐν βίκοισι ταριχεύεσθαι ἔμελλεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 85 1:2)
οἰή δ’ αὖ θύννου κεφαλὴ θαλαμηιάδαο νόσφιν ἀφειστήκει, κεχολωμένη οὕνεκα τευχέων αἰρομένων·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12 10:3)
ὕστατα, ναὶ μὰ θεοὺσ ὑπερμέγεθεσ τέμαχοσ θύννου μόλεν ὀπτὸν ἐκεῖθεν θερμοῦ ὅθι γλυφάνοισ τετμημένον εὐθὺσ ἀπ’ αὐτὰσ τὰσ ὑπογαστριδίασ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 28 3:2)
Καλλίασ Κύκλωψιν κίθαροσ ὀπτὸσ καὶ βατὶσ θύννου τε κεφάλαιον τοδί, ἐγχέλεια, κάραβοι, λινεύσ, ἄχαρνοσ οὑτοσί.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 252)
ἐνίοτε κρείττων γίνεται θύννου βόαξ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 37 3:2)
πρόσεστι θύννου τέμαχοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 45 2:25)
ὁ πρῶτοσ εὑρὼν πολυτελὲσ τμητὸν μέγα γλαύκου πρόσωπον τοῦ τ’ ἀμύμονοσ δέμασ θύννου τὰ τ’ ἄλλα βρώματ’ ἐξ ὑγρᾶσ ἁλὸσ Νηρεὺσ κατοικεῖ τόνδε πάντα τὸν τόπον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 464)
Ἀντιφάνησ δ’ ἐν Κύκλωπι ὑπερακοντίζων τὸν τένθην Ἀρχέστρατόν φησιν ἔστω δ’ ἡμῖν κεστρεὺσ τμητόσ, νάρκη πνικτή, πέρκη σχιστή, τευθὶσ σακτή, συνόδων ὀπτόσ, γλαύκου προτομή, γόγγρου κεφαλή, βατράχου γαστήρ, θύννου λαγόνεσ, βατίδοσ νῶτον, κέστρασ ὀσφύσ, ψητταρικίσκοσ, μαινίσ, καρίσ, τρίγλη, φυκίσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 46 1:4)
οὐκ ἔγχελυν Βοιωτίαν, οὐ γλαῦκον, οὐχὶ θύννου ὑπογάστριον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 653)
ὑπογάστριον θύννου τι κἀκροκώλιον δραχμῆσ ὑειόν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 655)
Ἄλεξισ δ’ ἐν Ὀδυσσεῖ ὑφαίνοντι καὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ θύννου ἐπαινῶν φησιν καὶ τοὺσ ἁλιέασ δ’ εἰσ τὸ βάραθρον ἐμβάλω·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 65 2:3)
οὗτοσ πρότερον κεφαλὴν εἰ λάβοι θύννου ἐνόμιζεν ἐγχέλεια καὶ θύννασ ἔχειν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 65 3:2)
Σώστρατοσ δ’ ἐν δευτέρῳ περὶ ζῴων τὴν πηλαμύδα θυννίδα καλεῖσθαι λέγει, μείζω δὲ γινομένην θύννον, ἔτι δὲ μείζονα ὄρκυνον, ὑπερβαλλόντωσ δὲ αὐξανόμενον γίνεσθαι κῆτοσ, μνημονεύει δὲ τοῦ θύννου καὶ Αἰσχύλοσ λέγων σφύρασ δέχεσθαι κἀπιχαλκεύειν μύδρουσ ὡσ ἀστενακτὶ θύννοσ ὣσ ἠνείχετο ἄναυδοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 663)
τὸ σκαιὸν ὄμμα παραβαλὼν θύννου δίκην, ὡσ τοῦ θύννου τῷ σκαιῷ ὀφθαλμῷ οὐ βλέποντοσ, ὡσ Ἀριστοτέλησ εἴρηκεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 66 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION