Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

διὸ καὶ τὸν ἔρωτα πολλοὶ ἀκούσιον τιθέασιν, καὶ θυμοὺσ ἐνίουσ καὶ τὰ φυσικά, ὅτι ἰσχυρὰ καὶ ὑπὲρ τὴν φύσιν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 150:3)
τὸν δ’ ἔχοντα κρατεῖν ἢ κρατεῖσθαι οὐχ ἡ ἁπλῆ ἀκρασία ἀλλ’ ἡ καθ’ ὁμοιότητα, καθάπερ καὶ τὸν περὶ τοὺσ θυμοὺσ ἔχοντα τοῦτον τὸν τρόπον τοῦ πάθουσ, ἀκρατῆ δ’ οὐ λεκτέον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 68:1)
σκέψαι τοίνυν οἱούσ αὐτοὺσ παρ’ ἐμοῦ παρεδέξατο πρῶτον, εἰ γενναίουσ καὶ τετραπήχεισ, καὶ μὴ διαδρασιπολίτασ, μηδ’ ἀγοραίουσ μηδὲ κοβάλουσ ὥσπερ νῦν μηδὲ πανούργουσ, ἀλλὰ πνέοντασ δόρυ καὶ λόγχασ καὶ λευκολόφουσ τρυφαλείασ καὶ πήληκασ καὶ κνημῖδασ καὶ θυμοὺσ ἑπταβοείουσ.
(아리스토파네스, Frogs, Agon, Antepirrheme7)
καί μοι τῶν πεπραγμένων ἀναμνήσθητε, ἡνίκα Δημοσθένησ καὶ Λυκοῦργοσ τῷ μὲν λόγῳ παραταττόμενοι τοὺσ Μακεδόνασ ἐνίκων ἐν Τριβαλλοῖσ, μόνον δ’ οὐχ ὁρατὸν ἐπὶ τοῦ βήματοσ νεκρὸν τὸν Ἀλέξανδρον προέθηκαν, ἐν τῷ δήμῳ δ’ ἀλείψαντεσ λόγοισ εὐπρεπέσι Θηβαίων τοὺσ παρόντασ φυγάδων θυμοὺσ ἐπ’ ἐλπίδι τῆσ ἐλευθερίασ ἠκόνησαν, ἐμὲ δὲ στυγνὸν καὶ περίλυπον ἔφασκον εἶναι, μὴ συνευδοκοῦντα ἔχει τι πικρὸν ὁ τῆσ ἀληθείασ λόγοσ, ἐπειδάν τισ ἀκράτῳ παρρησίᾳ χρώμενοσ μεγάλων ἀγαθῶν προσδοκίαν ἀφαιρῆται·
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 17:1)
ὁμοῦ δ’ ἦν κατὰ τὰσ ἐν τοῖσ ἀγῶσι συμπλοκὰσ μυγμὸσ καὶ βοὴ καὶ παρακελευσμόσ, παρὰ μὲν τοῖσ Μακεδόσι μὴ καταισχῦναι τὰσ προγεγενημένασ ἀνδραγαθίασ, παρὰ δὲ τοῖσ Θηβαίοισ μὴ περιιδεῖν τέκνα καὶ γυναῖκασ καὶ γονεῖσ ὑπὲρ ἀνδραποδισμοῦ κινδυνεύοντασ καὶ τὴν πατρίδα πανοίκιον ὑπὸ τοὺσ Μακεδόνων θυμοὺσ ὑποπεσοῦσαν, μνησθῆναι δὲ τῆσ ἐν Λεύκτροισ καὶ ἐν Μαντινείᾳ μάχησ καὶ τῶν παρὰ πᾶσι περιβοήτων ἀνδραγαθημάτων.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 7 40:2)
τῶν δὲ βαρβάρων εὐρώστωσ ἀγωνιζομένων καὶ τοὺσ ἑαυτῶν θυμοὺσ ταῖσ τῶν Μακεδόνων ἀρεταῖσ ἀντιταττόντων ἡ τύχη συνήγαγεν εἰσ ἕνα τόπον τοὺσ ἀρίστουσ εἰσ τὴν ὑπὲρ τῆσ νίκησ κρίσιν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 19 8:1)
τελευτῶν γοῦν, ἐπειδὴ πολλὴν αὐτοῦ καταδρομὴν ἐποιήσατο καὶ τοὺσ θυμοὺσ ἐξέκαυσε τῶν δημοτῶν, πολὺσ ἐμπνεύσασ τῇ κατηγορίᾳ τέλοσ ἐξήνεγκεν, ὅτι θάνατον αὐτοῦ καταψηφίζεται τὸ ἀρχεῖον τῆσ εἰσ τοὺσ ἀγορανόμουσ ὕβρεωσ ἕνεκεν, οὓσ τῇ προτέρᾳ τῶν ἡμερῶν ἄγειν αὐτὸν κελευσθέντασ ὑφ’ αὑτῶν τύπτων ἀπήλασεν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 35 4:3)
Ταῖσ δ’ ἑξῆσ ἀθρόουσ τε τοὺσ δυνατοὺσ κατ’ ἰδίαν καὶ τὸ πλῆθοσ ἐν κοινῷ συλλέγων ποτὲ μὲν παρεκάλει, ποτὲ δὲ συνεβούλευεν, τὸ πλέον μέντοι διηπείλει τήν τε Ῥωμαίων ἐπανατεινόμενοσ ἰσχὺν καὶ τοὺσ Γαί̈ου θυμοὺσ τήν τε ἰδίαν πρὸσ τούτοισ ἀνάγκην.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 261:1)
Πρὸσ τοῦτο τῶν ἐν Ιἑροσολύμοισ ἀγανάκτησισ ἦν, ἔτι μέντοι τοὺσ θυμοὺσ κατεῖχον.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 386:1)
ἀλλ’ οὗτοι γῆν μὲν ἄπειρον νεμόμενοι, μείζω δὲ τῶν σωμάτων ἔχοντεσ τὰ φρονήματα καὶ τὴν μὲν ψυχὴν θανάτου καταφρονοῦσαν, τοὺσ δὲ θυμοὺσ τῶν ἀγριωτάτων θηρίων σφοδροτέρουσ, Ῥῆνον τῆσ ὁρμῆσ ὁρ́ον ἔχουσιν καὶ Ῥωμαίων ὀκτὼ τάγμασιν δαμαζόμενοι δουλεύουσιν μὲν ἁλόντεσ, τὸ δ’ ὅλον αὐτῶν ἔθνοσ φυγῇ διασώζεται.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 485:1)
κἂν ἔφθησαν τοῦτο δράσαντεσ, εἰ μὴ τοὺσ θυμοὺσ αὐτῶν ἀνέκοψεν Τιβέριοσ Ἀλέξανδροσ ὁ τῆσ πόλεωσ ἡγεμών.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 620:2)
οὐ μὴν πρὸσ τὸ δαπανώμενον ἀθυμοῦντεσ εἰσ γοῦν τὸ λοιπὸν ἐσωφρόνουν, ἀλλ’ ὡσ ἤδη καὶ τοῦ ναοῦ καιομένου τοὺσ θυμοὺσ ἐπὶ Ῥωμαίουσ ἔθηγον.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον . 263:1)
πότερον ἁπλῶσ οὕτωσ εἶναι πρὸσ φόβουσ καὶ λύπασ διαμάχην μόνον, ἢ καὶ πρὸσ πόθουσ τε καὶ ἡδονὰσ καί τινασ δεινὰσ θωπείασ κολακικάσ, αἳ καὶ τῶν σεμνῶν οἰομένων εἶναι τοὺσ θυμοὺσ ποιοῦσιν κηρίνουσ.
(플라톤, Laws, book 1 55:4)
ἆρα σφοδροτέρασ τὰσ ἡδονὰσ καὶ λύπασ καὶ θυμοὺσ καὶ ἔρωτασ ἡ τῶν οἴνων πόσισ ἐπιτείνει;
(플라톤, Laws, book 1 128:7)
ἀλλὰ Νομᾶσ ἐοίκε τὴν ἀγαθὴν Τύχην ἔχειν ὡσ ἀληθῶσ σύνοικον καὶ σύνεδρον καὶ συνάρχουσαν, ἣ, καθάπερ ἐν κλύδωνι θολερῷ καὶ τεταραγμένῳ πελάγει, τῇ τῶν προσοίκων καὶ γειτόνων ἔχθρᾳ καὶ χαλεπότητι τὴν πόλιν φερομένην καὶ φλεγμαίνουσαν ὑπὸ μυρίων πόνων καὶ διχοστασιῶν παραλαβοῦσα τοὺσ μὲν ἀντιτεταγμένουσ θυμοὺσ καὶ φθόνουσ ὥσπερ πνεύματα κατέσβεσεν·
(플루타르코스, De fortuna Romanorum, section 9 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION