Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ δὲ αὐτὸν ἠξίουν φυλάσσεσθαι τὸν Παρθυαῖον, ἐπιβεβουλευμένον τε ἔναγχοσ ὑπὸ Κράσσου καὶ θυμούμενον ἔτι τῇ Κράσσου συμφορᾷ, μηδ’ ἐσ ἀκρατεῖσ βαρβάρουσ ἄγειν εὐπρεπῆ γυναῖκα Κορνηλίαν, Κράσσου μάλιστα γεγενημένην.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 12 1:3)
καὶ ὅτι σκυλακευομένη μάστιγι ἐκολάζετο, εἴ τισ ἐσ τοῦτο ἔτι μάστιγα ὀνομάσειεν, πρόσεισιν τῷ ὀνομάσαντι, καὶ ὑποπτήξασα λιπαρεῖ, καὶ τὸ στόμα ἐφαρμόζει τῷ στόματι ὡσ φιλοῦσα, καὶ ἐπιπηδήσασα ἐκκρέμαται τοῦ αὐχένοσ, καὶ οὐ πρόσθεν ἀνίησιν, πρὶν τῆσ ἀπειλῆσ ἀποπαῦσαι τὸν θυμούμενον.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter 5 5:1)
Δίφιλοσ δ’ ἐν Ἡρακλεῖ περί τινοσ τῶν ὁμοίων διαλεγόμενοσ διέξεισιν ἐμὲ μὲν οὐχ ὁρᾷσ πεπωκότα ἤδη τ’ ἀκροθώρακ’ ὄντα καὶ θυμούμενον, τονδὶ δὲ ναστὸν Ἀστερίωνοσ μείζονα ἤδη σχεδὸν δωδέκατον ἠριστηκότα;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 18 3:1)
οὐκοῦν καὶ ἄλλοθι, ἔφην, πολλαχοῦ αἰσθανόμεθα, ὅταν βιάζωνταί τινα παρὰ τὸν λογισμὸν ἐπιθυμίαι, λοιδοροῦντά τε αὑτὸν καὶ θυμούμενον τῷ βιαζομένῳ ἐν αὑτῷ, καὶ ὥσπερ δυοῖν στασιαζόντοιν σύμμαχον τῷ λόγῳ γιγνόμενον τὸν θυμὸν τοῦ τοιούτου;
(플라톤, Republic, book 4 476:1)
θυμούμενον δὲ βραδέωσ τῷ Ἀγαμέμνονι καὶ διὰ λόγων πολλῶν ἐκκαιόμενον·
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 4 2:2)
θυμούμενον δὲ βραδέωσ τῷ Ἀγαμέμνονι καὶ διὰ λόγων πολλῶν ἐκκαόμενον·
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 4 6:2)
ἀντὶ τοῦ θυμούμενον μὴ ἐρεθίζειν·
(플루타르코스, De liberis educandis, section 17 3:5)
ἀποδείκνυσι δὲ τὴν διαφορὰν μάλιστα τῇ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀντιβάσει πρὸσ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ τὸ θυμούμενον, ὡσ τῷ ὁ ἕτερ’ εἶναι πολλάκισ ἀπειθοῦντα καὶ δυσμαχοῦντα πρὸσ τὸ βέλτιστον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 5:2)
κύνασ καὶ ἵππουσ καὶ ὄρνιθασ οἰκουροὺσ ὁρῶντεσ ἔθει καὶ τροφῇ καὶ διδασκαλίᾳ φωνάσ τε συνετὰσ καὶ πρὸσ λόγον ὑπηκόουσ κινήσεισ καὶ σχέσεισ ἀποδιδόντασ καὶ πράξεισ τὸ μέτριον καὶ τὸ χρήσιμον ἡμῖν ἐχούσασ, Ὁμήρου τ’ ἀκούοντεσ τὸν Ἀχιλλέα λέγοντοσ ὀτρύνειν ἵππουσ τε καὶ ἀνέρασ ἐπὶ τὴν μάχην, ἔτι θαυμάζουσι καὶ διαποροῦσιν εἰ τὸ θυμούμενον ἐν ἡμῖν καὶ ἐπιθυμοῦν καὶ λυπούμενον καὶ ἡδόμενον ὑπακούειν τε τῷ φρονοῦντι καὶ πάσχειν ὑπ’ αὐτοῦ καὶ συνδιατίθεσθαι πέφυκεν, οὐκ ἀποικοῦν οὐδ’ ἀπεσχισμένον οὐδὲ πλασσόμενον ἔξωθεν οὐδὲ τυπούμενον ἀνάγκαισ τισὶν ἢ πληγαῖσ, ἀλλὰ φύσει μὲν ἐξηρτημένον ἀεὶ δ’ ὁμιλοῦν καὶ συντρεφόμενον καὶ ἀναπιμπλάμενον ὑπὸ συνηθείασ.
(플루타르코스, De virtute morali, section 4 5:1)
ἀποδείκνυσι δὲ τὴν διαφορὰν μάλιστα τῇ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀντιβάσει πρὸσ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ θυμούμενον, ὡσ τὸ ἕτερον εἶναι πολλάκισ ἀπειθοῦν τε καὶ δυσμαχοῦν πρὸσ τὸ βέλτιστον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 14:2)
δεινὸν γὰρ ἡγεῖτο τοὺσ μὲν ἱππικοὺσ καὶ κυνηγετικοὺσ ἐπιμελείᾳ καὶ σννηθείᾳ καὶ τροφῇ μᾶλλον ἢ μάστιξι καὶ κλοιοῖσ τὴν χαλεπότητα τῶν ζῴων καὶ τὸ θυμούμενον καὶ τὸ δυσκολαῖνον ἐξαιρεῖν, τὸν δ’ ἀνθρώπων ἄρχοντα μὴ τὸ πλεῖστον ἐν χάριτι καὶ πρᾳότητι τῆσ ἐπανορθώσεωσ τίθεσθαι, σκληρότερον δὲ προσφέρεσθαι καὶ βιαιότερον ἤπερ οἱ γεωργοῦντεσ ἐρινεοῖσ καὶ ἀχράσι καὶ κοτίνοισ προσφέρονται, τὰ μὲν εἰσ ἐλαίασ, τὰ δ’ εἰσ ἀπίουσ, τὰ δ’ εἰσ συκᾶσ ἐξημεροῦντεσ καὶ τιθασεύοντεσ.
(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 20 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION