Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἦν δὲ ἑκατέρωθεν παρακέλευσίσ τε πάντων ἐσ ἀλλήλουσ καὶ φρόνημα ἐπὶ τῷ ἔργῳ μέγα καὶ θρασύτησ ν̔πὲρ λόγον ἀναγκαῖον, τοῖσ μὲν ὑπὸ δέουσ λιμοῦ, τοῖσ δὲ ὑπὸ αἰδοῦσ δικαίασ, βιασαμένοισ τὸν στρατηγὸν ἀναβαλλόμενον ἔτι, μὴ χείροσιν ὧν ὑπέσχοντο ὀφθῆναι μηδὲ ἀσθενεστέροισ ὧν ἐθρασύνοντο, μηδὲ προπετείασ ὑπευθύνοισ μᾶλλον ἢ ἀξιεπαίνοισ εὐβουλίασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16 9:2)
ἀλλ’ οἶμαι πάντα ταῦτα τῶν φυρόντων ἐστὶ τὰ ὀνόματα, καὶ διῄρηται σοφία καὶ κακουργία, σωφροσύνη καὶ βλακεία, δικαιοσύνη τε καὶ εὐήθεια, ἀνδρεία καὶ θρασύτησ, οὐδέτερον δέ γε οὔτε καλὸν οὔτε προσῆκον, οὔτε τὰσ κακίασ ὑποκορίζεσθαι τῷ τῆσ ἀρετῆσ ὀνόματι οὔτε τὰσ ἀρετὰσ φαυλίζειν τὰ τῆσ κακίασ ἑκάστῃ παρατιθέντα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 111:4)
οὔκουν θρασύτησ, οἶμαι, ταῦτ’ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 10:12)
ἀντίκειται μᾶλλον ἐφ’ ὧν μὲν ἡ ἔλλειψισ ἐφ’ ὧν δὲ ἡ ὑπερβολή, οἱο͂ν ἀνδρείᾳ μὲν οὐχ ἡ θρασύτησ ὑπερβολὴ οὖσα, ἀλλ’ ἡ δειλία ἔλλειψισ οὖσα, τῇ δὲ σωφροσύνῃ οὐχ ἡ ἀναισθησία ἔνδεια οὖσα, ἀλλ’ ἡ ἀκολασία ὑπερβολὴ οὖσα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 101:1)
οἱο͂ν ἐπεὶ ὁμοιότερον εἶναι δοκεῖ τῇ ἀνδρείᾳ ἡ θρασύτησ καὶ ἐγγύτερον, ἀνομοιότερον δ’ ἡ δειλία, ταύτην μᾶλλον ἀντιτίθεμεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 102:3)
θρασύτησ δὲ ἡ μετὰ ἀσθενείασ μανία <ἂν> μᾶλλον ἢ ἀτυχία καλοῖτο.
(파우사니아스, Description of Greece, Ἀχαικά, chapter 14 9:2)
ἐνταῦθα μέντοι, ὦ φίλε, ἐγὼ ἤδη ἠπόρουν, καί μου ἡ πρόσθεν θρασύτησ ἐξεκέκοπτο, ἣν εἶχον ἐγὼ ὡσ πάνυ ῥᾳδίωσ αὐτῷ διαλεξόμενοσ·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Χαρμίδης 41:3)
κἀγὼ ἀκούσασ αὐτοῦ ἐπαινέσαντοσ ἀνεθάρρησά τε, καί μοι κατὰ σμικρὸν πάλιν ἡ θρασύτησ συνηγείρετο, καὶ ἀνεζωπυρούμην.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Χαρμίδης 60:1)
τοῖσ δὲ πολιτεύμασι τοῦ μὲν Νικίου πανοῦργον οὐδὲν οὐδὲ ἄδικον οὐδὲ βίαιον πρόσεστιν οὐδὲ θρασύτησ, ἀλλ’ ἐξηπατᾶτο μᾶλλον ὑπὸ Ἀλκιβιάδου καὶ τῷ δήμῳ προσῄει μετ’ εὐλαβείασ, τοῦ δὲ Κράσσου πολλὴν μὲν ἐν ταῖσ πρὸσ ἔχθραν καὶ φιλίαν μεταβολαῖσ ἀπιστίαν καὶ ἀνελευθερίαν κατηγοροῦσι, βίᾳ δ’ οὐδ’ αὐτὸσ ἠρνεῖτο τὴν ὑπατείαν μετιέναι, μισθωσάμενοσ ἄνδρασ τοὺσ Κάτωνι καὶ Δομιτίῳ τὰσ χεῖρασ προσοίσοντασ.
(플루타르코스, Comparison of Nicias and Crassus, chapter 2 1:2)
ἴσωσ μὲν γὰρ οὐδ’ ἄλλοτε καλῶσ ἔχον ἐστίν, αἰτηθέντοσ ἑτέρου, παρωσαμένουσ ἐκεῖνον αὐτοὺσ ἐπαγγέλλεσθαι δόξομεν γὰρ ἅμα καὶ τοῦτον ὡσ παρασχεῖν ὃ αἰτεῖται μὴ δυνάμενον, κἀκεῖνον ὡσ αἰτεῖν παρ’ ὧν δύναται λαβεῖν οὐκ ἐπιστάμενον ὀνειδίζειν μάλιστα δ’ ὕβριν φέρει περὶ τὰσ ἀποκρίσεισ ἡ τοιαύτη προπέτεια καὶ θρασύτησ.
(플루타르코스, De garrulitate, section 19 2:3)
δόξομεν γὰρ ἅμα καὶ τοῦτον ὡσ παρασχεῖν ὃ αἰτεῖται μὴ δυνάμενον, κἀκεῖνον ὡσ αἰτεῖν παρ’ ὧν δύναται λαβεῖν οὐκ ἐπιστάμενον, ὀνειδίζειν μάλιστα δ’ ὕβριν φέρει περὶ τὰσ ἀποκρίσεισ ἡ τοιαύτη προπέτεια καὶ θρασύτησ·
(플루타르코스, De garrulitate, section 19 6:1)
τοιαύτη μὲν ἡ τοῦ Στρατοκλέουσ θρασύτησ.
(플루타르코스, Demetrius, chapter 11 3:3)
καὶ τὸ βῆμα κατεῖχεν ὁ Δημοσθένησ, καὶ πρὸσ τοὺσ ἐν Ἀσίᾳ στρατηγοὺσ τοῦ βασιλέωσ ἔγραφε τὸν ἐκεῖθεν ἐπεγείρων πόλεμον Ἀλεξάνδρῳ, παῖδα καὶ Μαργίτην ἀποκαλῶν αὐτόν, ἐπεὶ μέντοι τὰ περὶ τὴν χώραν θέμενοσ παρῆν αὐτὸσ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ εἰσ τὴν Βοιωτίαν, ἐξεκέκοπτο μὲν ἡ θρασύτησ τῶν Ἀθηναίων καὶ ὁ Δημοσθένησ ἀπεσβήκει, Θηβαῖοι δὲ προδοθέντεσ ὑπ’ ἐκείνων ἠγωνίσαντο καθ’ αὑτοὺσ καὶ τὴν πόλιν ἀπέβαλον.
(플루타르코스, Demosthenes, chapter 23 2:1)
καὶ καλῶσ Ὅμηροσ εἰπὼν τοῦ δ’ ἀγαθοῦ οὔτε ἄρ τρέπεται χρὼσ οὔτε τι λίην ταρβεῖ τὸν φόβον οὐκ ἀφεῖλεν ἀλλὰ τὸν ἄγαν φόβον, ὅπωσ ἀνδρεία μὴ ἀπόνοια καὶ θαρραλεότησ μὴ θρασύτησ γένηται.
(플루타르코스, De virtute morali, section 12 5:2)
καὶ καλῶσ Ὅμηροσ εἰπών τοῦ δ’ ἀγαθοῦ οὔτ’ ἂρ τρέπεται χρὼσ οὔτε τι λίην ταρβεῖ τὸν φόβον οὐκ ἀφεῖλεν ἀλλὰ τὸν ἄγαν φόβον, ὅπωσ ἀνδρεία μὴ ἀπόνοια καὶ θαρραλεότησ μὴ θρασύτησ γένηται.
(플루타르코스, De virtute morali, section 12 15:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION