Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐν ποικίλοισ δὲ θνητὸν ὄντα κάλλεσιν βαίνειν ἐμοὶ μὲν οὐδαμῶσ ἄνευ φόβου.
(아이스킬로스, 아가멤논, episode, anapests 9:6)
θῖνεσ νεκρῶν δὲ καὶ τριτοσπόρῳ γονῇ ἄφωνα σημανοῦσιν ὄμμασιν βροτῶν ὡσ οὐχ ὑπέρφευ θνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν.
(아이스킬로스, 페르시아인들, episode, iambics 2:10)
ὡσ δὲ ἐγέννησε Θέτισ ἐκ Πηλέωσ βρέφοσ, ἀθάνατον θέλουσα ποιῆσαι τοῦτο, κρύφα Πηλέωσ εἰσ τὸ πῦρ ἐγκρύβουσα τῆσ νυκτὸσ ἔφθειρεν ὃ ἦν αὐτῷ θνητὸν πατρῷον, μεθ’ ἡμέραν δὲ ἔχριεν ἀμβροσίᾳ.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 13 6:1)
ἵνα δὲ ἔτι σαφέστερόν σοι γένηται ὁποῖόν τί ἐστι τὸ διὰ μέσου ἐμβαλεῖν πλείω νοήματα, ἐκεῖνο σαφέστατον παράδειγμα ἐν τῷ τῆσ παραπρεσβείασ τὸ γὰρ πρὸσ ἄνδρα θνητόν, ἓν νόημα ἐκ προσώπου, καὶ διὰ καιρούσ τινασ ἰσχύοντα γράφοντασ εἰρήνην ἀθάνατον συνθέσθαι τὴν κατὰ τῆσ πόλεωσ αἰσχύνην, τὸ πρᾶγμα τὸ γινόμενον, τὸ δὲ ἐπ’ αὐτῷ καὶ οὔπω ἀπήρτισται, ἀλλ’ ἐπεμβάλλει.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 5:1)
τό τε θνητὸν φῦλον οὐ μιᾶσ οὐδὲ τῆσ αὐτῆσ ἅπαν μοίρασ ἠξίωσεν, οὐδὲ ἀπηνήνατο μὴ οὐ καὶ ἀνθρώπων ὡσ καὶ θεῶν εἶναι πατὴρ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένουσ ὥσπερ νῦν οἱ τὰ μύρα σκευάζοντεσ, ὅσον ἦν οἱο͂ν ὑποστάθμη τε καὶ ἐμμεμενηκὸσ κάτω, τοῦτο ὑπελείπετο ἀνθρώπου σπέρμα εἶναι, οὔτε τιμὴν ἴσην οὔτε δύναμιν ὁμοίαν ἔχον, οὐδὲ κακῶν εἰλικρινέσ τε καὶ ἄμοιρον, ὥσπερ ἦν ἐκεῖνο τὸ πρότερον γένοσ, ὅμωσ δὲ ἐντιμότερον τοῦ γε ἄλλου θνητοῦ γένουσ, ἅτε τοῦ λόγου κεκοινωνηκὸσ καὶ οὐ παντάπασιν ἀπηλλαγμένον τῆσ θείασ μοίρασ, ἀλλ’ οἱο͂ν ὀχετοῦ ἢ πηγῆσ τὸ τελευταῖον ἐσχηκόσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 5:3)
ἥ τε οὖν ἐξ ἀρχῆσ γένεσισ ἐκ Διὸσ ἡμῖν, ὥσπερ καὶ τῷδε τῷ παντὶ, καὶ ἡ τοῦ βίου σωτηρία καὶ τέχναι καὶ νόμοι καὶ τὸ θνητὸν ὂν ἡμῶν γένοσ κατὰ μέροσ ἀθάνατον εἶναι τῇ διαδοχῇ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 6:6)
οὐ χρὴ δὲ κατὰ τοὺσ παραινοῦντασ ἀνθρώπινα φρονεῖν ἄνθρωπον ὄντα οὐδὲ θνητὰ τὸν θνητόν, ἀλλ’ ἐφ’ ὅσον ἐνδέχεται ἀθανατίζειν καὶ πάντα ποιεῖν πρὸσ τὸ ζῆν κατὰ τὸ κράτιστον τῶν ἐν αὑτῷ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 99:2)
τὸ μὲν γὰρ φάναι "μὴ δεῖν φυλάττειν" γνώμη, τὸ δὲ προσκείμενον "θνητὸν ὄντα" τὸ διὰ τί.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 21 6:4)
οὐ χρὴ πόλλ’ ἔχειν θνητὸν ἄνθρωπον, ἀλλ’ ἐρᾶν καὶ κατεσθίειν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 25 2:7)
εὖτ’ ἂν δὲ πρότερον θνητὸν θεοῦ ἄνδρα σεβίσσῃσ,4 τηνίκα σοι πόλεμόσ τε καὶ ἔμφυλοσ στάσισ ἥξει.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 18 2:5)
"Γύλιππον γοῦν τὸν Συρακοσίουσ ἐλευθερώσαντα ἀποθανεῖν ἀποκαρτερήσαντα λόγοσ, καταγνωσθέντα ὑπὸ τῶν ἐφόρων ὡσ νοσφισάμενον ἐκ τοῦ Λυσανδρείου χρήματοσ, τοῦ δὲ ἀνατιθεμένου θεῷ καὶ συγχωρουμένου δήμου καθάπερ κοσμήματοσ καὶ κτήματοσ οὐ ῥᾴδιον ἦν τὸν θνητὸν ὀλίγωρον γενέσθαι, τῶν δὲ Γαλατῶν οἱ Σκορδίσται καλούμενοι χρυσὸν μὲν οὐκ εἰσάγουσιν εἰσ τὴν αὑτῶν χώραν, λῃζόμενοι δὲ τὴν ἀλλοτρίαν καὶ ἀδικοῦντεσ τὸν ἄργυρον οὐ παραλείπουσι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1948)
τί δεῖ γὰρ ὄντα θνητόν, ἱκετεύω, ποιεῖν πλὴν ἡδέωσ ζῆν τὸν βίον καθ’ ἡμέραν, ἐὰν ἔχῃ τισ ὁπόθεν;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 12 1:3)
ἔγχεον μεστὴν τὸ θνητὸν περικάλυπτε τῷ θεῷ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 65 6:2)
τὸ γὰρ πρὸσ ἄνδρα θνητὸν καὶ διὰ καιρούσ τινασ ἰσχύοντα γράφοντασ εἰρήνην ἀθάνατον συνθέσθαι τὴν κατὰ τῆσ πόλεωσ αἰσχύνην, καὶ ἀποστερῆσαι μὴ μόνον τῶν ἄλλων, ἀλλὰ καὶ τῶν παρὰ τῆσ τύχησ εὐεργεσιῶν τὴν πόλιν, καὶ τοσαύτῃ περιουσίᾳ χρήσασθαι πονηρίασ ὥστε μὴ μόνον τοὺσ ὄντασ Ἀθηναίουσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ὕστερόν ποτε μέλλοντασ ἔσεσθαι πάντασ ἠδικηκέναι, πῶσ οὐχὶ πάνδεινόν ἐστι;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 73:2)
αἰσχρὸν οὖν ἡγοῦντο τὸν μὲν ἀπ’ ἀθανάτων πεφυκότα πάντα ποιεῖν ἕνεκα τοῦ τὴν πατρίδ’ ἐλευθερῶσαι, αὐτοὶ δὲ φανῆναι θνητὸν σῶμα ποιούμενοι περὶ πλείονοσ ἢ δόξαν ἀθάνατον.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 35:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION