Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

κωλυόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐσ τὴν ἀγορὰν αὖθισ ἔθεσαν, ἔνθα τὸ πάλαι Ῥωμαίοισ ἔστι βασίλειον, καὶ ξύλα αὐτῷ καὶ βάθρα, ὅσα πολλὰ ἦν ἐν ἀγορᾷ καὶ εἴ τι τοιουτότροπον ἄλλο συνενεγκόντεσ, καὶ τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην οὖσαν ἐπιβαλόντεσ, στεφάνουσ τε ἔνιοι παρ’ ἑαυτῶν καὶ ἀριστεῖα πολλὰ ἐπιθέντεσ, ἐξῆψαν καὶ τὴν νύκτα πανδημεὶ τῇ πυρᾷ παρέμενον, ἔνθα βωμὸσ πρῶτοσ ἐτέθη, νῦν δ’ ἐστὶ νεὼσ αὐτοῦ Καίσαροσ, θείων τιμῶν ἀξιουμένου·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 20 6:2)
ἀποθανόντασ γε μὴν ὁμοίωσ ὠδύραντο καὶ ἐπεπόθησαν καὶ θείων τιμῶν ἠξίωσαν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 21 3:2)
Λητώ τε γὰρ, εἰ καὶ μικρὸν ὕστερον ἁρμόσει περὶ τῶν θείων διηγεῖσθαι, λυσαμένη τὴν ζώνην ἐν Ζωστῆρι τῆσ Ἀττικῆσ καὶ λιποῦσα τὴν ἐπωνυμίαν τῷ τόπῳ, βαδίζουσα ἀεὶ εἰσ τὸ πρὸσ ἑώ τῆσ Προνοίασ Ἀθηνᾶσ ἡγουμένησ, ἀπ’ ἄκρασ τῆσ Ἀττικῆσ ἐπιβᾶσα τῶν νήσων εἰσ Δῆλον καταίρει καὶ τίκτει δὴ τοὺσ θεοὺσ τήν τε Ἄρτεμιν καὶ τὸν πατρῷον Ἀπόλλω τῇ πόλει, ἥ τ’ ἀπὸ τῆσ Ἀσίασ ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ πρώτη διαβᾶσα δύναμισ διὰ τῶν νήσων προσέσχεν εἰσ Μαραθῶνα, καλῶσ ὑπὸ τῆσ φύσεωσ ἀχθεῖσα τοῦ τόπου πρὸσ τὸ δοῦναι δίκην ὧν ἐπεβούλευσε τοῖσ Ἕλλησιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 7:7)
κράτιστον δ’ ἴσωσ περὶ τῶν θείων πρῶτον διεξελθεῖν, εἶθ’ οὕτωσ καὶ περὶ τῆσ ἄλλησ ἐκείνων ἀρετῆσ διαλέγεσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 16:3)
τούτων δ’ ἐπὶ μὲν τῆσ Ἀσσυρίων τῆσ πρεσβυτάτησ αἱ πρῶται τῆσ πόλεώσ εἰσι πράξεισ, καὶ ὅσα τῶν θείων, εἰσ τοῦτον ἐμπίπτει τὸν χρόνον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 93:10)
οἱο͂ν τῶν μὲν θείων εὐθέωσ δύο μὲν τὰ πρῶτα καὶ μέγιστα, ἥ τε ἐκ τῶν θεῶν τιμὴ καὶ ἡ περὶ τοὺσ θεοὺσ σπουδή.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 94:7)
πότερα ἐπειδὴ ποταμοῦ καὶ χειμῶνοσ τοιούτου καὶ λουτροῦ μνείαν ἐποιησάμην, ἕτερα ἐφεξῆσ τῆσ αὐτῆσ ἰδέασ λέγω καὶ οἱο͂ν κατάλογόν τινα λουτρῶν ποιῶμαι χειμερίων τε καὶ θείων καὶ πάντωσ παραδόξων;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 6:5)
ἦν οὖν οὐ μόνον τελετῇ τινι ἐοικὸσ, οὕτω θείων τε καὶ παραδόξων τῶν δρωμένων ὄντων, ἀλλὰ καὶ συνέπιπτέ τι θαυμαστὸν ἀηθείᾳ, ἅμα μὲν γὰρ ἦν εὐθυμεῖσθαι, χαίρειν, ἐν εὐκόλοισ εἶναι καὶ τῆσ ψυχῆσ καὶ τοῦ σώματοσ, ἅμα θ’ οἱο͂ν ἀπιστεῖν εἴ ποτε ταύτην ἰδεῖν ἐξέσται τὴν ἡμέραν, ἐν ᾗ τισ ἐλεύθερον αὑτὸν τῶν τοσούτων πραγμάτων ὄψεται, πρὸσ δὲ καὶ δεδιέναι μή πού τι τῶν εἰωθότων αὖθισ συμβὰν λυμήνηται ταῖσ περὶ τῶν ὅλων ἐλπίσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 2:11)
ἀλλὰ καὶ τῶν θεῶν ἕνεκ’ αὐτῶν καὶ τῶν θείων βασιλέων καὶ πάντων τῶν ὄντων καλῶν καὶ νενομισμένων βουληθῶμεν καταστῆναι καὶ μίαν ταύτην εἰ οἱο͂́ν τ’ εἰπεῖν φιλονεικίαν φιλονεικῆσαι πρὸσ ἀλλήλουσ οἵτινεσ ἄρξουσι πρῶτοι τῆσ ὁμονοίασ καὶ οἵτινεσ πλείω καὶ σαφέστερα τῆσ εἰσ τοὺσ ἑτέρουσ ἀρετῆσ ἔργα ἀποδείξονται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 22:5)
τί τῶν θείων ἢ τῶν ἀνθρωπείων ἄμεινον μετεχειρίσαντο μετ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν, ἐν ᾗ σοὶ τὰ ὦτα ὑπέσχον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 115:6)
εἶτ’ ἐν μὲν τοῖσ βαρβάροισ οὕτωσ, Πλάτων δ’ ὁ τῶν Ἑλλήνων ἄριστοσ καὶ ὁ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἐπιστήμων, προσθήσω δὲ καὶ τῶν θείων, πῶσ ἀξιώσει συλλήβδην πάντα κατορθοῦν καὶ πάντων κρατεῖν ὄντα ἄνθρωπον, καὶ ταῦτα μὴ μόνον ὧν ἡ γνώμη κυρία, ἀλλὰ καὶ ὅσα πρὸσ τὴν τύχην ἐστὶν, ἢ τοῦ μηδενὸσ ἄξιον εἶναι τὸν καὶ μικρόν τι προσπταίσαντα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 139:9)
ἥν τε γὰρ μάλιστ’ ἂν ὁ θεὸσ ἔχοι, θεία τῶν ἐπιστημῶν ἐστί, κἂν εἴ τισ τῶν θείων εἰή.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 46:3)
ταῦτα γὰρ αἴτια τοῖσ φανεροῖσ τῶν θείων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 15:3)
τέλοσ ἔσται πάσησ φορᾶσ τῶν φερομένων τι θείων σωμάτων κατὰ τὸν οὐρανόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 111:1)
εἴτε δὴ νοῦσ τοῦτο εἴτε ἄλλο τι, ὃ δὴ κατὰ φύσιν δοκεῖ ἄρχειν καὶ ἡγεῖσθαι καὶ ἔννοιαν ἔχειν περὶ καλῶν καὶ θείων, εἴτε θεῖον ὂν καὶ αὐτὸ εἴτε τῶν ἐν ἡμῖν τὸ θειότατον, ἡ τούτου ἐνέργεια κατὰ τὴν οἰκείαν ἀρετὴν εἰή ἂν ἡ τελεία εὐδαιμονία.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 87:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION