Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὃ δὲ θᾶσσον ὁδὸν κίε μῦθον ἀκούσασ·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 22:2)
ὦ παῖ, ὃσ ἐν λίκνῳ κατάκειαι, μήνυέ μοι βοῦσ θᾶσσον·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 26:1)
Ἀντωνίου δ’ αὐτῷ προθεσμίαν ὁρίζοντοσ, μεθ’ ἣν ὡσ πολεμίῳ χρήσεται, μακροτέραν ὁ Δέκμοσ ἐκέλευεν ὁρίζειν ἑαυτῷ, μὴ θᾶσσον γένοιτο τῇ βουλῇ πολέμιοσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 1:3)
τοιᾷδε μὲν ἡ βουλὴ γνώμῃ τὸν Ἀντώνιον εἶχεν ἐν ὀργῇ, ἀναθέμενοι δὲ τὴν ψῆφον, ὡσ ὁ δήμαρχοσ ἐκέλευεν, ἐψηφίσαντο ὅμωσ Δέκμον τε ἐπαινέσαι οὐκ ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆσ Κελτικῆσ, καὶ τοῖσ ὑπάτοισ Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ Καίσαρα συστρατηγεῖν οὗ νῦν ἔχει στρατοῦ, ἐπίχρυσόν τε αὐτοῦ εἰκόνα τεθῆναι καὶ γνώμην αὐτὸν ἐσφέρειν ἐν τοῖσ ὑπατικοῖσ ἤδη καὶ τὴν ὑπατείαν αὐτὴν μετιέναι τοῦ νόμου θᾶσσον ἔτεσι δέκα, ἔκ τε τοῦ δημοσίου δοθῆναι τοῖσ τέλεσι τοῖσ ἐσ αὐτὸν ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστᾶσιν, ὅσον αὐτοῖσ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῇ νίκῃ δώσειν ὑπέσχετο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 3:7)
τά τε ἔναγχοσ ταῦτα καὶ Πομπήιον Μάγνον αὐτοῖσ καὶ Δολοβέλλαν προύφερον, αὐτῷ τε Καίσαρι ἤδη δεδόσθαι τὴν ἀρχὴν μετιέναι θᾶσσον ἐτῶν δέκα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 12 6:3)
Οἱ μὲν δὴ τοιάδε μάλιστα ἔλεγον, ὁ δὲ τὰ μὲν ἄλλα τὸν πόλεμον ἀντὶ λόγων ἔφη κρινεῖν, τὰσ δὲ συνθήκασ κελεύειν ὅπλα μὴ φέρειν ἐπ’ ἀλλήλουσ, καὶ ἐπενηνοχέναι Ῥοδίουσ Κασσίῳ, Δολοβέλλᾳ συμμαχοῦντασ, κελεύειν δὲ ἀλλήλοισ συμμαχεῖν, Κασσίῳ δὲ δεομένῳ εἰρωνεύεσθαι τὰ περὶ τῆσ Ῥωμαίων βουλῆσ, φευγούσησ καὶ ἁλωμένησ ἐν τῷ παρόντι διὰ τοὺσ ἐν ἄστει τυράννουσ, οἳ δώσουσι μὲν αὐτοὶ δίκασ, δώσουσι δὲ καὶ Ῥόδιοι τὰ ἐκείνων προτιμῶντεσ, ἢν μὴ θᾶσσον ἀνέχωνται τῶν κελευομένων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 9 2:5)
ἐδυσχέραινον δὲ καὶ οἱ ἡγεμόνεσ αὐτῶν, ἐπαινοῦντεσ μὲν τὸ ἐνθύμημα τοῦ Βρούτου, νομίζοντεσ δὲ καὶ θᾶσσον ἐπικρατήσειν τῶν πολεμίων μετὰ προθύμου στρατοῦ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 16 7:4)
Ὁ δὲ αὐτὸν ἰδὼν ἐν θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι μὴ θᾶσσον ἔλθοι·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 7 2:1)
Ὡσ δ’ ἡτοίμαστο πάντα, καὶ καταπέλται μὲν ἐπέκειντο τοῖσ πύργοισ ὀξυβελεῖσ τε καὶ λιθοβόλοι, ταῖσ δ’ ἐπάλξεσι παρέκειντο λίθοι καὶ βέλη καὶ ἀκόντια, τὰ δὲ φρούρια τοξόται καὶ σφενδονῆται κατεῖχον, ἀγγέλουσ μὲν ἐπέστησε πυκνοὺσ κατὰ τὸ ἐπιτείχισμα πᾶν, οἳ νυκτόσ τε καὶ ἡμέρασ ἔμελλον ἄλλοι παρ’ ἄλλων τὸν λόγον ἐκδεχόμενοι μηνύσειν αὐτῷ τὰ γιγνόμενα, κατὰ δὲ πύργον ἐκέλευσεν, εἴ τι γίγνοιτο, σημεῖον ἐκ πρώτου τοῦ πονοῦντοσ αἴρεσθαι, καὶ τὸ αὐτὸ πάντασ ἐπαίρειν ὅταν τὸν ἀρξάμενον θεάσωνται, ἵνα τὸ μὲν κίνημα παρὰ τοῦ σημείου θᾶσσον ἐπιγιγνώσκοι, τὸ δὲ ἀκριβὲσ παρὰ τῶν ἀγγέλων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15 3:1)
καὶ τάδε πράσσων ἐσ δευτέραν παρέτεινεν ὡρ́αν, ἵνα τὸ πνεῦμα θᾶσσον ἐπέλθοι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 4 2:8)
τότε γὰρ οἱ μὲν διίσταντο αὐτοῖσ, οἱ δὲ καὶ ὡδοποίουν ἐπιθυμίᾳ τοῦ θᾶσσον μαθεῖν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 13 2:7)
ἀλλ’ ὅδε μὲν θᾶσσον ἀνῃρέθη πρὸσ τῶν ἐχθρῶν ἐν τῷ Ῥωμαίων βουλευτηρίῳ, ὁ δ’ ἐκείνου παῖσ Ιοὔλιοσ Καῖσαρ, ὁ Σεβαστὸσ ἐπίκλησιν, ἐντυχὼν ἄρα ταῖσ ὑπογραφαῖσ τοῦ πατρὸσ συνῴκισε τὴν νῦν Καρχηδόνα, ἀγχοτατω μάλιστα ἐκείνησ, φυλαξάμενοσ τῆσ πάλαι τὸ ἐπάρατον.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 20 3:5)
μέλαν μὲν γὰρ καὶ παχὺ καὶ Ῥηϊδίωσ πηγνύμενον, ἢν ἀπὸ φλεβὸσ, καὶ ἧσσον ἐσ κίνδυνον Ῥέπει, καὶ ἐπίσχεται θᾶσσον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.52)
ἀλλ’ ἀμφὶ μὲν ἕλκεοσ καὶ ἀποστάσιοσ πυώδεοσ, καὶ τῶν ὁκόσα μὴ ὀξύταταᾖ, ἐν τοῖσι χρονίοισι λελέξεται· ὁκόσα δὲ κατόξεα, καὶ ἐν ιδ’ ἡμέρῃσιν, ἢ ὀλίγῳ θᾶσσον, ἢ βράδιον κτείνει, ὁκοῖον φλεγμονὴ, ἢ θρόμβοι, ἢ λίθοσ ἐσ τὸν τράχηλον ἐμπεσὼν, περὶ τῶνδε νῦν ἐρέω.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.205)
Φέρεται δὲ, ἤν τε ἄνω, ἤν τε κάτω, χρόοσ πύου ποικίλον, ὠχρὸν, ἢ λευκὸν, ἢ τεφρίζον, ἢ πελιδνὸν, ἢ μέλαν, καὶ κακῶδεσ · ἢ ἄνοσμον καὶ παχύτατον· ἢ μέσωσ ἴσχον, ἢ λεῖον, ὁμαλὸν, ἢ τρηχὺ, ἀνώμαλον, καὶ σαρκοει δέα τὰ ἐμπλόωντα, στρογγύλα, ἢ πλατέα, Ῥηϊδίωσ ἀποπλυνόμενα, ἢ ἰξώδεα· ἀθρόον δὲ περὶ πύου εἰρῆσθαι, ὁκόσα μὲν λευκὰ, πέπονα, ἄνοσμα, λεῖα, στρογγύλα, καὶ ἀναβήσσεται θᾶσσον, ἢ ὑποφέρεται, περιεστηκότα· ὁκόσα δὲ ἔξωχρα, χολώδεα, ἀνώμαλα, μοχθηρά.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.185)

SEARCH

MENU NAVIGATION