Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀπὸ δὲ σοῦ φεροίμαν βοσκὰν πώματοσ δυσπότου·
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode, lyric6)
αὐτὸσ οὐκ ἀπείχετο τοῦ πώματοσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 18 2:4)
Λεσβίου πώματοσ οὐκ ἔστιν ἄλλοσ οἶνοσ ἡδίων πιεῖν, φησὶν Ἄλεξισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 51 1:3)
"καὶ ταύτῃ μοι δοκεῖ Διονύσῳ ὁ βίοσ ἀνεῖναι τὸ στέφοσ, τὸν εὑρετὴν τοῦ πώματοσ καὶ τῶν δι’ αὐτὸ ἐλασσωμάτων ἀλεξητῆρα βουλόμενοσ εἶναι, ἐντεῦθεν δὲ εἰσ ἡδονὴν τραπέντεσ τὸ μὲν συμφέρον·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 179)
οἱο͂ν δίψα ἐστὶ δίψα ἆρά γε θερμοῦ ποτοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ πολλοῦ ἢ ὀλίγου ἢ καὶ ἑνὶ λόγῳ ποιοῦ τινοσ πώματοσ;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 96 2:4)
αὐτὸ δὲ τὸ διψῆν οὐ μή ποτε ἄλλου γένηται ἐπιθυμία ἢ οὗπερ πέφυκεν, αὐτοῦ πώματοσ, καὶ αὖ τὸ πεινῆν βρώματοσ;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 96 3:1)
’ ἐπεὶ τί δεῖ βροτοῖσι κατὰ τὸν σὸν Εὐριπίδην, γραμματικώτατε, ’ πλὴν δυοῖν μόνον Δήμητροσ ἀκτῆσ πώματόσ θ’ ὑδρηχόου;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 48 1:2)
μνημονεύει τοῦ πώματοσ Αἰσχύλοσ ἐν Λυκούργῳ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 67 2:1)
ὅσαισ δὲ λευκοῦ πώματοσ πόθοσ παρῆν, ἄκροισι δακτύλοισι διαμῶσαι χθόνα γάλακτοσ ἑσμοὺσ εἶχον·
(에우리피데스, episode, trochees 4:8)
ἐκ δ’ ἐπίμπλαμεν δρόσου κρατῆρασ ἱεροὺσ Βυβλίνου τε πώματοσ.
(에우리피데스, Ion, episode 4:10)
κἀν τῷδε μόχθῳ πτηνὸσ ἐσπίπτει δόμοισ κῶμοσ πελειῶν ‐ Λοξίου γὰρ ἐν δόμοισ ἄτρεστα ναίουσ’ ‐ ὡσ δ’ ἀπέσπεισαν μέθυ, ἐσ αὐτὸ χείλη πώματοσ κεχρημέναι καθῆκαν, εἷλκον δ’ εὐπτέρουσ ἐσ αὐχένασ.
(에우리피데스, Ion, episode 4:11)
ὤφθη δὲ καὶ κατεῖπ’ ἀναγκασθεὶσ μόγισ τόλμασ Κρεούσησ πώματόσ τε μηχανάσ.
(에우리피데스, Ion, episode 6:10)
οἳ δ’ ἔσχον αἰδῶ, ξένια μονοτράπεζά μοι παρέσχον, οἴκων ὄντεσ ἐν ταὐτῷ στέγει, σιγῇ δ’ ἐτεκτήναντ’ ἀπόφθεγκτόν μ’, ὅπωσ δαιτὸσ γενοίμην πώματόσ τ’ αὐτοῖσ δίχα, ἐσ δ’ ἄγγοσ ἴδιον ἴσον ἅπασι βακχίου μέτρημα πληρώσαντεσ εἶχον ἡδονήν.
(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode, iambic 2:6)
εἶτα φιάλην αἰτήσασ, ἀναδόντοσ τινόσ, ῥᾳδίωσ ὑποβαλὼν ἀνιμᾶται μετὰ τοῦ ὕδατοσ καὶ τοῦ πηλοῦ τὸ ᾠὸν ἐκεῖνο ἐν ᾧ ὁ θεὸσ αὐτῷ κατεκέκλειστο, κηρῷ λευκῷ καὶ ψιμυθίῳ τὴν ἁρμογὴν τοῦ πώματοσ συγκεκολλημένον καὶ λαβὼν αὐτὸ εἰσ τὰσ ’χεῖρασ ἔχειν ἔφασκεν ἤδη τὸν Ἀσκληπιόν.
(루키아노스, Alexander, (no name) 14:2)
καὶ ὃσ λαβὼν καὶ μάλα ἵλεωσ, ὦ Ἐχέκρατεσ, οὐδὲν τρέσασ οὐδὲ διαφθείρασ οὔτε τοῦ χρώματοσ οὔτε τοῦ προσώπου, ἀλλ’ ὥσπερ εἰώθει ταυρηδὸν ὑποβλέψασ πρὸσ τὸν ἄνθρωπον, τί λέγεισ, ἔφη, περὶ τοῦδε τοῦ πώματοσ πρὸσ τὸ ἀποσπεῖσαί τινι;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 944:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION