Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ νὴ Δί’ ἢν ἴδῃ γέ που γεγραμμένον υἱὸν Πυριλάμπουσ ἐν θύρᾳ Δῆμον καλόν, ἰὼν παρέγραψε πλησίον "κημὸσ καλόσ.
(아리스토파네스, Wasps, Prologue 3:9)
Ἀντιφῶντι δὲ τῷ ῥήτορι λόγοσ μὲν γέγραπται ἔχων ἐπίγραμμα περὶ ταῶν, καὶ ἐν αὐτῷ τῷ λόγῳ οὐδεμία μνεία τοῦ ὀνόματοσ γίνεται, ὄρνεισ δὲ ποικίλουσ πολλάκισ ἐν αὐτῷ ὀνομάζει, φάσκων τούτουσ τρέφειν Δῆμον τὸν Πυριλάμπουσ καὶ πολλοὺσ παραγίνεσθαι κατὰ πόθον τῆσ τῶν ὀρνίθων θέασ ἔκ τε Λακεδαίμονοσ καὶ Θετταλίασ καὶ σπουδὴν ποιεῖσθαι τῶν ᾠῶν μεταλαβεῖν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 56 2:2)
Δῆμοσ γὰρ ὁ Πυριλάμπουσ, τριηραρχῶν εἰσ Κύπρον, ἐδεήθη μου προσελθεῖν αὐτῷ, λέγων ὅτι ἔλαβε <μὲν> σύμβολον παρὰ βασιλέωσ τοῦ μεγάλου φιάλην χρυσῆν, δώσει δ’ Ἀριστοφάνει, λαβὼν ἑκκαίδεκα μνᾶσ ἐπ’ αὐτῇ, ἵν’ ἔχοι ἀναλίσκειν εἰσ τὴν τριηραρχίαν·
(리시아스, Speeches, Ὑπὲρ τῶν Ἀριστοφάνουσ χρημάτων, πρὸσ τὸ δημόσιον 32:2)
Πυριλάμπουσ γὰρ τοῦ σοῦ θείου οὐδεὶσ τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ λέγεται καλλίων καὶ μείζων ἀνὴρ δόξαι εἶναι, ὁσάκισ ἐκεῖνοσ ἢ παρὰ μέγαν βασιλέα ἢ παρὰ ἄλλον τινὰ τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ πρεσβεύων ἀφίκετο, σύμπασα δὲ αὕτη ἡ οἰκία οὐδὲν τῆσ ἑτέρασ ὑποδεεστέρα.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Χαρμίδης 73:1)
λέγω δ’ ἐννοήσασ ὅτι ἐγώ τε καὶ σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι πεπονθότεσ, ἐρῶντε δύο ὄντε δυοῖν ἑκάτεροσ, ἐγὼ μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου καὶ φιλοσοφίασ, σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων δήμου καὶ τοῦ Πυριλάμπουσ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 210:1)
ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ, ἐάν τι σοῦ λέγοντοσ ὁ δῆμοσ ὁ Ἀθηναίων μὴ φῇ οὕτωσ ἔχειν, μεταβαλλόμενοσ λέγεισ ἃ ἐκεῖνοσ βούλεται, καὶ πρὸσ τὸν Πυριλάμπουσ νεανίαν τὸν καλὸν τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα πέπονθασ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 211:1)
οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ εἶναι ἀλλ’ αὐτοφυῶσ ὅμοιον τούτοισ, εἰ μέλλεισ τι γνήσιον ἀπεργάζεσθαι εἰσ φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ καὶ ναὶ μὰ Δία τῷ Πυριλάμπουσ γε πρόσ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 404:1)
δεξάμενοι δὲ τὸν λόγον οἱ κωμικοὶ πολλὴν ἀσέλγειαν αὐτοῦ κατεσκέδασαν, εἴσ τε τὴν Μενίππου γυναῖκα διαβάλλοντεσ, ἀνδρὸσ φίλου καὶ ὑποστρατηγοῦντοσ, εἴσ τε τὰσ Πυριλάμπουσ ὀρνιθοτροφίασ, ὃσ ἑταῖροσ ὢν Περικλέουσ αἰτίαν εἶχε ταῶνασ ὑφιέναι ταῖσ γυναιξὶν αἷσ ὁ Περικλῆσ ἐπλησίαζε.
(플루타르코스, Περικλῆς, chapter 13 10:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION