Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἢ εἴ τισ ἐλλειπῶσ πρὸσ τάδε ἔχει, χηνὸσ χρὴ πτεροῦ τοῦ καυλοῦ τοῦ παχέοσ ἀπογλύψαντα τάμνειν τὰ νεῦρα ἐσ ὀδόντασ ὅκωσ πριστῆρα · καὶ τόδε ἐσ Ῥῖνα κατιέναι, μέσφι τῶν ἠθμοειδῶν· ἔπειτα ἀμφοτέραισι χερσὶ κινέειν, ὡσ ξυγχαράσσοιτο ὑπὸ τῶν ὀδόντων ὁ χῶροσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.39)
ᾖδον δ’ ὑπὸ φιλορνιθίασ πάντεσ μέλη, ὅπου χελιδὼν ἦν τισ ἐμπεποιημένη ἢ πηνέλοψ ἢ χήν τισ ἢ περιστερὰ ἢ πτέρυγεσ, ἢ πτεροῦ τι καὶ σμικρὸν προσῆν.
(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, antistrophe 117)
ὦ δαιμόνιε μὴ νουθέτει μ’ ἀλλὰ πτέρου.
(아리스토파네스, Birds, Episode, lyric 1:1)
ἀλλὰ πτέρου με ταχέσι καὶ κούφοισ πτεροῖσ ἱέρακοσ ἢ κερχνῇδοσ, ὡσ ἂν τοὺσ ξένουσ καλεσάμενοσ κᾆτ’ ἐγκεκληκὼσ ἐνθαδὶ κατ’ αὖ πέτωμαι πάλιν ἐκεῖσε.
(아리스토파네스, Birds, Episode, lyric 1:17)
Ἢν δὲ ἐν χωρίῳ ᾖ, ὃ μὴ οἱο͂́ν τε τάμνειν, βαθείη δὲ καὶ ἡ σύριγξ, ἄνθει χαλκοῦ καὶ σμύρνῃ καὶ λίτρῳ οὔρῳ διεὶσ, κλύζειν, καὶ ἐσ τὸ στόμα τῆσ σύριγγοσ μολύβδιον ἐντιθέναι, ὅπωσ μὴ ξυμφύηται‧ κλύζειν δὲ πτεροῦ σύριγγα προσδήσασ πρὸσ κύστιν, καὶ καθεὶσ ἐσ τὴν σύριγγα, πρὸσ τοῦτο διάγειν κλύζων.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΣΥΡΙΓΓΩΝ., 6.1)
τὸ δὲ τοῦ Ἀρχιλόχου ἐκεῖνο ἤδη σοι λέγω, ὅτι τέττιγα τοῦ πτεροῦ συνείληφασ, εἴπερ τινὰ ποιητὴν ἰάμβων ἀκούεισ Ἀρχίλοχον, Πάριον τὸ γένοσ, ἄνδρα κομιδῇ ἐλεύθερον καὶ παρρησίᾳ συνόντα, μηδὲν ὀκνοῦντα ὀνειδίζειν, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα λυπήσειν ἔμελλε τοὺσ περιπετεῖσ ἐσομένουσ τῇ χολῇ τῶν ἰάμβων αὐτοῦ.
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 1:4)
ἐκεῖνοσ τοίνυν πρόσ τινοσ τῶν τοιούτων ἀκούσασ κακῶσ τέττιγα ἔφη τὸν ἄνδρα εἰληφέναι τοῦ πτεροῦ, εἰκάζων ἑαυτὸν τῷ τέττιγι ὁ Ἀρχίλοχοσ φύσει μὲν λάλῳ ὄντι καὶ ἄνευ τινὸσ ἀνάγκησ, ὁπόταν δὲ καὶ τοῦ πτεροῦ ληφθῇ, γεγωνότερον βοῶντι.
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 1:5)
πέφυκεν ἡ πτεροῦ δύναμισ τὸ ἐμβριθὲσ ἄγειν ἄνω μετεωρίζουσα ᾗ τὸ τῶν θεῶν γένοσ οἰκεῖ, κεκοινώνηκε δέ πῃ μάλιστα τῶν περὶ τὸ σῶμα τοῦ θείου ψυχή, τὸ δὲ θεῖον καλόν, σοφόν, ἀγαθόν, καὶ πᾶν ὅτι τοιοῦτον·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 136:1)
οὗ δ’ ἕνεχ’ ἡ πολλὴ σπουδὴ τὸ ἀληθείασ ἰδεῖν πεδίον οὗ ἐστιν, ἥ τε δὴ προσήκουσα ψυχῆσ τῷ ἀρίστῳ νομὴ ἐκ τοῦ ἐκεῖ λειμῶνοσ τυγχάνει οὖσα, ἥ τε τοῦ πτεροῦ φύσισ, ᾧ ψυχὴ κουφίζεται, τούτῳ τρέφεται.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 148:3)
δεξάμενοσ γὰρ τοῦ κάλλουσ τὴν ἀπορροὴν διὰ τῶν ὀμμάτων ἐθερμάνθη ᾗ ἡ τοῦ πτεροῦ φύσισ ἄρδεται, θερμανθέντοσ δὲ ἐτάκη τὰ περὶ τὴν ἔκφυσιν, ἃ πάλαι ὑπὸ σκληρότητοσ συμμεμυκότα εἶργε μὴ βλαστάνειν, ἐπιρρυείσησ δὲ τῆσ τροφῆσ ᾤδησέ τε καὶ ὡρ́μησε φύεσθαι ἀπὸ τῆσ ῥίζησ ὁ τοῦ πτεροῦ καυλὸσ ὑπὸ πᾶν τὸ τῆσ ψυχῆσ εἶδοσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 168:1)
ὅταν δὲ χωρὶσ γένηται καὶ αὐχμήσῃ, τὰ τῶν διεξόδων στόματα ᾗ τὸ πτερὸν ὁρμᾷ, συναυαινόμενα μύσαντα ἀποκλῄει τὴν βλάστην τοῦ πτεροῦ, ἡ δ’ ἐντὸσ μετὰ τοῦ ἱμέρου ἀποκεκλῃμένη, πηδῶσα οἱο͂ν τὰ σφύζοντα, τῇ διεξόδῳ ἐγχρίει ἑκάστη τῇ καθ’ αὑτήν, ὥστε πᾶσα κεντουμένη κύκλῳ ἡ ψυχὴ οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, μνήμην δ’ αὖ ἔχουσα τοῦ καλοῦ γέγηθεν.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 170:1)
καὶ τόν μὲν λόφον ἀπέρραξε μετὰ θατέρου πτεροῦ, τὸ δὲ κράνοσ πρὸσ τὴν πληγὴν ἀκριβῶσ καὶ μόλισ ἀντέσχεν, ὥστε τῶν πρώτων ψαῦσαι τριχῶν τὴν πτέρυγα τῆσ κοπίδοσ, ἑτέραν δὲ τόν Σπιθριδάτην πάλιν ἐπαιρόμενον ἔφθασε Κλεῖτοσ ὁ μέλασ τῷ ξυστῷ διελάσασ μέσον, ὁμοῦ δὲ καὶ Ῥοισάκησ ἔπεσεν ὑπὸ Ἀλεξάνδρου ξίφει πληγείσ.
(플루타르코스, Alexander, chapter 16 5:2)
"πῶσ ποτε ἐν τῷ Φαίδρῳ λέγεται τὸ τὴν τοῦ πτεροῦ φύσιν, ὑφ’ ἧσ ἄνω τὸ ἐμβριθὲσ ἀνάγεται, κεκοινωνηκέναι μάλιστα τῶν περὶ τὸ σῶμα τοῦ θείου;
(플루타르코스, Platonicae quaestiones, chapter 6, section 11)
τὸ δὲ τοῦ Ἀρχιλόχου ἐκεῖνο ἤδη σοι λέγω, ὅτι τέττιγα τοῦ πτεροῦ συνείληφασ, εἴπερ τινὰ ποιητὴν ἰάμβων ἀκούεισ Ἀρχίλοχον, Πάριον τὸ γένοσ, ἄνδρα κομιδῆ ἐλεύθερον καὶ παρρησίᾳ συνόντα, μηδὲν ὀκνοῦντα ὀνειδίζειν, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα λυπήσειν ἔμελλεν τοὺσ περιπετεῖσ ἐσομένουσ τῇ χολῇ τῶν ἰάμβων αὐτοῦ.
(작자 미상, 비가, Ἀρχιλόχου, unknown74)
ἐκεῖνοσ τοίνυν πρόσ τινοσ τῶν τοιούτων ἀκούσασ κακῶσ, τέττιγα ἔφη τὸν ἄνδρα εἰληφέναι πτεροῦ, εἰκάζων ἑαυτὸν τῷ τέττιγι ὁ Ἀρχίλοχοσ, φύσει μὲν λάλῳ ὄντι καὶ ἄνευ τινοσ ἀνάγκησ, ὁπόταν δὲ τοῦ πτεροῦ ληφθῇ, γεγωνότερον βοῶντι.
(작자 미상, 비가, Ἀρχιλόχου, unknown75)

SEARCH

MENU NAVIGATION