Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀτὰρ καὶ τὰ ἄρθρα ὧδέ πωσ ἄρχεται · τοῦ ποδὸσ τὸν μέγαν δάκτυλον ὰλγέει, αὖθισ τὴν ἐπιπρόσω πτέρνην, ᾗ ποτε στηριζόμεθα· ἔπειτα ἐσ τὸ κοῖλον ἧκε· τὸ δὲ σφυρὸν ἐξῴδησε ὕστατον.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.318)
Οἱ δὲ τῇ πτέρνῃ πειρώμενοι ἐμβάλλειν, ἐγγύσ τι τοῦ κατὰ φύσιν ἀναγκάζουσιν‧ χρὴ δὲ τὸν μὲν ἄνθρωπον χαμαὶ κατακλῖναι ὕπτιον, τὸν δὲ ἐμβάλλοντα χαμαὶ ἵζεσθαι ἐφ’ ὁκότερα ἂν τὸ ἄρθρον ἐκπεπτώκῃ‧ ἔπειτα λαβόμενον τῇσι χερσὶ τῇσιν ἑωυτέου τῆσ χειρὸσ τῆσ σιναρῆσ, κατατείνειν αὐτὴν, τὴν δὲ πτέρνην ἐσ τὴν μασχάλην ἐμβάλλοντα ἀντωθέειν, τῇ μὲν δεξιῇ ἐσ τὴν δεξιὴν, τῇ δὲ ἀριστερῇ ἐσ τὴν ἀριστερήν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 3.1)
Μῆκοσ δὲ τοῦ σκέλεοσ παραπλήσιον φαίνεται, κατὰ μὲν τὴν πτέρνην καὶ πάνυ‧ ἄκροσ δὲ ὁ ποὺσ ἧσσόν τι προκύπτειν ἐθέλει ἐσ τοὔμπροσθεν‧ ὅλον δὲ τὸ σκέλοσ ἔχει τὴν ἰθυωρίην τὴν κατὰ φύσιν, καὶ οὔτε τῇ, οὔτε τῇ Ῥέπει.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 59.2)
Τὸ σχῆμα, ὅπερ ἡ ἐπίδεσισ, ὡσ μὴ ἐσ τὴν πτέρνην ἀποπιέζηται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 86.7)
Τὸ σχῆμα, ὅπερ ἡ ἐπίδεσισ, ὡσ μὴ ἐσ την πτέρνην ἀποπιέζηται‧ ἀνωτέρω γούνατοσ‧ ἔστω εὔθετοσ‧ νάρθηξι μὴ χρήσασθαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., MOXLIKOS., 30.8)
Ἐπιδεῖν δὲ ἀγαθῶσ οὐ παντὸσ ἀνδρόσ ἐστι τὰ τοιαῦτα‧ ἢν γάρ τισ ἐπιδέῃ, ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα τὰ κατὰ τὰ σφυρὰ ἐπιδεῖται, ὁτὲ μὲν περὶ τὸν πόδα περιβαλλόμενοσ, ὁτὲ δὲ περὶ τὸν τένοντα, αἱ ἀποσφίγξιεσ αὗται χωρίζουσι τὴν πτέρνην, ᾗ τὸ φλάσμα ἐγένετο‧ καὶ οὕτω κίνδυνοσ σφακελίσαι τὸ ὀστέον τὸ τῆσ πτέρνησ‧ καίτοι ἢν σφακελίσῃ, τὸν αἰῶνα πάντα ἱκανὸν ἀντίσχειν τὸ νόσημα.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 11.5)
Ἐπὴν μέντοι ἰσχυρὸν δόξῃ εἶναι τὸ ἔρεισμα, τά τε εἰρημένα ποιέειν χρὴ, καὶ τὴν ἐπίδεσιν τὴν πλείστην ποιέεσθαι ἀμφὶ τὴν πτέρνην περιβάλλοντα, ἄλλοτε πρὸσ τὰ ἄκρα τοῦ ποδὸσ ἀντιπεριβάλλοντα, ἄλλοτε πρὸσ τὰ μέσα, ἄλλοτε πρὸσ τὰ περὶ τὴν κνήμην‧ προσεπιδεῖν δὲ καὶ τὰ πλησίον πάντα ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ὥσπερ καὶ πρόσθεν εἴρηται‧ καὶ ἰσχυρὴν μὲν μὴ ποιέεσθαι τὴν πίεξιν, ἐν πολλοῖσι δὲ τοῖσιν ὀθονίοισιν‧ ἄμεινον δὲ καὶ ἐλλέβορον πιπίσκειν αὐθημερὸν, ἢ τῇ ὑστεραίῃ‧ ἀπολῦσαι δὲ τριταῖον, καὶ αὖθισ μετεπιδῆσαι.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 11.8)

SEARCH

MENU NAVIGATION