Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἢν δὲ καὶ σφυγμοὶ μὲν ἐσ τὸ μικρὸν ξυμπέσωσι , ἠδὲ ἐσ τὸ ξυνεχὲσ καὶ πυκνὸν διώκωνται, ἱδρὼσ δὲ περὶ μέτωπα καὶ κληϊ῀ δασ, καὶ πάντη τοῦ σώματοσ στάγδην Ῥέῃ, καὶ γαστὴρ μὴ ἐπίσχηται, καὶ ὁ στόμαχοσ ἐμέῃ ἔτι ξὺν τάσι καὶ λειποψυχίῃ , καὶ οἴνου βραχὺ ἐπιστάζειν τῷ ὕδατι τῷ ψυχρῷ, εὐώδεοσ, στύφοντοσ , ἔσ τε τὴν τῆσ αἰσθήσιοσ ἀνάκλησιν ὑπὸ τῆσ ὀσμῆσ καὶ ἐσ τὴν τούτου Ῥῶσιν ὑπὸ τῆσ δυνάμιοσ, καὶ ἐσ τὴν τοῦ σώματοσ πρόσθεσιν ὑπὸ τῆσ θρέψιοσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.196)
τόδε γὰρ τῆσ προφάσιοσ ἡ τροφὴ, ὥσπερ δὴ καὶ γαστήρ· ἐπὶ δὲ τῷδε τὰ τῆσ κεφαλῆσ ἄκεα ξυνάπτειν, φλέβα τὴν ἐπὶ τῷ μετώπῳ ὀρθὴν τάμνοντα, ἢ τὰσ ἑκατέρωθεν τῆσ Ῥινὸσ πρὸσ τοῖσι κανθοῖσι, σικύην τῇ κορυφῇ προσβάλλειν, ἐκκόπτειν τὰσ ἀρτηρίασ· ξυρεῖν τὴν κεφαλὴν, φοινίσσειν , φλέγμα ἄγειν διὰ Ῥινῶν πταρμικοῖσι , ἢ διὰ στόματοσ, ὅκωσ ἔλεξα· ἅπαντα πρήσσειν ἐν κόσμῳ τῷ ἐπὶ τῇ κεφαλαίῃ εἰρημένῳ, πλὴν ὁκόσον κυκλαμίνου χυλὸσ, ἢ ἀναγαλλίδοσ, ἐγχυτὸσ εἰσ τὴν Ῥῖνα, ἔχει τὴν πρόσθεσιν.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.76)
τὸ δ’ ἄπειρον κατὰ τὴν πρόσθεσιν οὐκ ἔστιν ἐν πεπερασμένῳ διεξελθεῖν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 31:1)
ἄν τε γὰρ ὦσιν ἀδιάφοροι αἱ μονάδεσ ἄν τε διαφέρουσαι ἑκάστη ἑκάστησ, ἀνάγκη ἀριθμεῖσθαι τὸν ἀριθμὸν κατὰ πρόσθεσιν, οἱο͂ν τὴν δυάδα πρὸσ τῷ ἑνὶ ἄλλου ἑνὸσ προστεθέντοσ, καὶ τὴν τριάδα ἄλλου ἑνὸσ πρὸσ τοῖσ δυσὶ προστεθέντοσ, καὶ τὴν τετράδα ὡσαύτωσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 116:2)
περὶ τὰσ σωματικὰσ ἀπολαύσεισ, περὶ ἃσ λέγομεν τὸν σώφρονα καὶ ἀκόλαστον, ὁ μὴ τῷ προαιρεῖσθαι τῶν ἡδέων διώκων τὰσ ὑπερβολάσ ‐ καὶ τῶν λυπηρῶν φεύγων, πείνησ καὶ δίψησ καὶ ἀλέασ καὶ ψύχουσ καὶ πάντων τῶν περὶ ἁφὴν καὶ γεῦσιν ‐ ἀλλὰ παρὰ τὴν προαίρεσιν καὶ τὴν διάνοιαν, ἀκρατὴσ λέγεται, οὐ κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι περὶ τάδε, καθάπερ ὀργῆσ, ἀλλ’ ἁπλῶσ μόνον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 53:1)
ὥσπερ οὖν καὶ μοχθηρίασ ἡ μὲν κατ’ ἄνθρωπον ἁπλῶσ λέγεται μοχθηρία, ἣ δὲ κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι θηριώδησ ἢ νοσηματώδησ, ἁπλῶσ δ’ οὔ, τὸν αὐτὸν τρόπον δῆλον ὅτι καὶ ἀκρασία ἐστὶν ἣ μὲν θηριώδησ ἣ δὲ νοσηματώδησ, ἁπλῶσ δὲ ἡ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἀκολασίαν μόνη.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 7 71:2)
ἐπλανήθησαν δ’ οἱ πολλοὶ νομίζοντεσ τὰσ πελειάδασ ὄρνεισ εἶναι πρῶτον μὲν ἐκ τοῦ ποιητικοῦ σχηματισμοῦ τοῦ κατὰ τὴν πρόσθεσιν τοῦ γράμματοσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 79 5:1)
διὰ γὰρ τὸ δέχεσθαι πρόσθεσιν ἀεὶ καὶ τὸ παρὰ μικρὸν ἀνεξέλεγκτον εἶναι καὶ μηδενὶ φαίνεσθαι ῥᾳδίωσ, ὅσῳ τοῦτο ἐκείνου κάκιον, ἐπὶ πᾶν πρόεισιν, ὥσπερ οἶμαι καὶ τῶν ἑλκῶν τινα καὶ τῶν νοσημάτων ὅσα ἐξ ἅπαντοσ αὔξεσθαι φύσιν ἔχει.
(디오, 크리소토모스, 연설, ΡΟΔΙΑΚΟΣ. 185:2)
Περὶ τῶν ποσαχῶσ λεγομένων ἢ κατὰ πρόσθεσιν α’.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS 22:4)
πολλὰ καὶ ἄλλα τισ ἂν εὑρ́οι δι’ ὅλησ τῆσ ἱστορίασ ἢ τῆσ ἄκρασ ἐξεργασίασ τετυχηκότα καὶ μήτε πρόσθεσιν δεχόμενα μήτ’ ἀφαίρεσιν, ἢ ῥᾳθύμωσ ἐπιτετροχασμένα καὶ οὐδὲ τὴν ἐλαχίστην ἔμφασιν ἔχοντα τῆσ δεινότητοσ ἐκείνησ, μάλιστα δ’ ἐν ταῖσ δημηγορίαισ καὶ ἐν τοῖσ διαλόγοισ καὶ ἐν ταῖσ ἄλλαισ ῥητορείαισ.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 161)
ἵνα δ’ αὕτη γένηται, προηγήσασθαι χρὴ πρόσφυσιν, ἵνα δ’ ἐκείνη, πρόσθεσιν.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 114)
δηλοῦσι δ’ αἱ καλούμεναι λεῦκαι τὴν διαφορὰν ὁμοιώσεώσ τε καὶ προσφύσεωσ, ὥσπερ τὸ γένοσ ἐκεῖνο τῶν ὑδέρων, ὅ τινεσ ὀνομάζουσιν ἀνὰ σάρκα, διορίζει σαφῶσ πρόσθεσιν προσφύσεωσ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 116)
καὶ δῆλον ἐν τῷδε τὸ μικρῷ πρόσθεν Ῥηθὲν ὡσ ὀρθῶσ ἐλέγετο τὸ δεῖν πρόσθεσιν μὲν πρῶτον, ἐφεξῆσ δὲ πρόσφύσιν, ἔπειτ’ ἐξομοίωσιν γενέσθαι τῷ μέλλοντι τρέφεσθαι.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 1111)
κατὰ δὲ τὴν τρίτην μοῖραν τοῦ χρόνου τρέφεσθαι μὲν ἤδη τὴν κοιλίαν ὁμοιώσασαν ἑαυτῇ τελέωσ τὰ προσφύντα, πρόσφυσιν δὲ τοῖσ ἐντέροισ καὶ τῷ ἥπατι γίγνεσθαι τῶν προστεθέντων, ἀνάδοσιν δὲ πάντη τοῦ σώματοσ καὶ πρόσθεσιν.
(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 1379)
Πολλῷ δὲ ἧσσον ἐπὶ τὴν πρόσθεσιν ἰτέον‧ ἐπεὶ τήν γε ἀφαίρεσιν ὅλωσ ἀφελεῖν πολλαχοῦ λυσιτελέει, ὅκου διαρκέειν μέλλει ὁ κάμνων, μέχρισ ἂν τῆσ νούσου ἡ ἀκμὴ πεπανθῇ‧ ἐν ὁκοίοισι δὲ τὸ τοιόνδε ποιητέον γεγράψεται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 11.2)

SEARCH

MENU NAVIGATION