Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

δέδοικα γὰρ μὴ καὶ παρὰ τῇ στρατηγίδι, ὅταν κατατιθῶ, προσποιῇ τῶν χρημάτων.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Episode 4:33)
οὐκ ἐμέθυον δ’ οἱ πάλαι, ἀλλὰ καὶ Πιττακὸσ Περιάνδρῳ τῷ Κορινθίῳ παρῄνει μὴ μεθύσκεσθαι μηδὲ κωμάζειν, ἵν’, ἔφη, μὴ γνωσθῇσ οἱο͂σ ὢν τυγχάνεισ, ἀλλ’ οὐχ οἱο͂σ προσποιῇ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 31 1:1)
ὁρ́α μὴ τούτων μὲν ἐχθρὸσ ᾖσ, ἐμοὶ δὲ προσποιῇ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 183:2)
Ἐπεὶ τυγχάνεισ οὐ φαύλωσ ἐπαινοῦσα Ὅμηρον οὐδὲ ὥσπερ οἱ πολλοὶ πιστεύουσα τῇ δόξῃ προσποιῇ θαυμάζειν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΡΥΣΗΙΣ. 2:2)
‐ Τί οὖν ἔτι προσποιῇ φιλοσοφεῖν;
(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τὸν διορθωτὴν τῶν ἐλευθέρων πόλεων Ἐπικούρειον ὄντα. 29:1)
ὀρθῶσ ἐκεῖνό μοι ὁ κωμικὸσ εἰρηκέναι δοκεῖ, οὐδὲν πέπονθασ δεινόν, ἂν μὴ προσποιῇ.
(루키아노스, Juppiter trageodeus, (no name) 53:3)
περὶ μὲν τούτων ἔχειν εἰπεῖν ὅτι τὸ ὑγιεινότερον, καίτοι οὐ προσποιῇ γε ἰατρὸσ εἶναι·
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 33:5)
περὶ δὲ οὗ προσποιῇ ἐπιστήμων εἶναι καὶ συμβουλεύσεισ ἀνιστάμενοσ ὡσ εἰδώσ, τούτου δ’, ὡσ ἐοίκασ, πέρι ἐρωτηθεὶσ ἐὰν μὴ ἔχῃσ εἰπεῖν, οὐκ αἰσχύνῃ;
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Ἀλκιβιάδησ α 33:6)
ὅπου δ’ αὐτὰ τὰ πράγματα δίδωσιν ὑπὸ τοῦ λόγου ψηλαφηθέντα καὶ ἀνακαλυφθέντα πρὸσ ἑαυτὸν εἰπεῖν οὐδὲν πέπονθασ δεινόν, ἂν μὴ προσποιῇ·
(플루타르코스, De exilio, section 1 4:1)
καθόλου δ’ ἐπεὶ τῶν ἀβουλήτων τὰ μὲν φύσει τὸ λυποῦν καὶ βαρῦνον ἐπιφέρει, τὰ δὲ πλεῖστα δόξῃ δυσχεραίνειν ἐθιζόμεθα καὶ μανθάνομεν, οὐκ ἄχρηστόν ἐστι πρὸσ ταῦτα μὲν ἔχειν ἀεὶ τὸ τοῦ Μενάνδρου πρόχειρον οὐδὲν πέπονθασ δεινὸν ἂν μὴ προσποιῇ τί γὰρ πρὸσ σέ ἐστι, φησίν, ἂν μήτε σαρκὸσ ἅπτηται μήτε ψυχῆσ, οἱο͂́ν ἐστι δυσγένεια πατρὸσ ἢ μοιχεία γυναικὸσ ἢ στεφάνου τινὸσ ἢ προεδρίασ ἀφαίρεσισ, ὧν οὐ κωλύεται παρόντων ἄνθρωποσ καὶ τὸ σῶμα βέλτιστα διακείμενον ἔχειν καὶ τὴν ψυχήν;
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 171)
φύσει τὸ λυποῦν καὶ βαρῦνον ἐπιφέρει, τὰ δὲ πλεῖστα δόξῃ δυσχεραίνειν ἐθιζόμεθα καὶ μανθάνομεν, οὐκ ἄχρηστόν ἐστι πρὸσ ταῦτα μὲν ἔχειν ἀεὶ τὸ τοῦ Μενάνδρου πρόχειρον οὐδὲν πέπονθασ δεινὸν ἂν μὴ προσποιῇ·
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 17 1:1)
μεμνημένοσ ἀεὶ καὶ κατέχων ἐναργῶσ τῆσ ποιητικῆσ τὴν περὶ τὸ ψεῦδοσ γοητείαν καὶ δυνάμενοσ λέγειν ἑκάστοτε πρὸσ αὐτὴν ὦ μηχάνημα λυγκὸσ αἰολώτερον τί παίζουσα τὰσ ὀφρῦσ συνάγεισ, τί δ’ ἐξαπατῶσα προσποιῇ διδάσκειν;
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 2 9:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION