Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ εἰ προσδεῖ τοῖσ ἐκεῖ βοηθείασ, ὥσπερ ἔγωγε οὐκ ἀντιλέγω, πέμπειν ἥτισ μετρία, καὶ τάσ τε ναῦσ τὰσ διαβρόχουσ ἰᾶσθαι ταῖσ διαδοχαῖσ, αἳ παρέξουσι σχολὴν ἀναψύχειν, καὶ τὸν Γύλιππον μὴ φοβεῖσθαι, στρατιὰν ἐκ τῆσ Σικελίασ συλλέγοντα, ἀλλ’ οἵτινεσ ἀντιπρεσβεύσαντεσ διακωλύσουσιν, ἢ καὶ ἑτέραν ἡμῖν ποριοῦσι, τὴν μὲν ἐξ αὐτῆσ Σικελίασ, τὴν δ’ ὅθεν ἂν συμβῇ, ταῦτα σκοπεῖσθαι, καὶ τοῖσ λόγοισ ἐκείνοισ ἐρρῶσθαι λέγειν, ὡσ οὐδ’ εἰ λάβοιμεν τὴν Σικελίαν, ῥᾳδίωσ ἂν φυλάξαιμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 10:5)
εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆσ τύχησ, βαναυσόταται δ’ ἐν αἷσ τὰ σώματα λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται δὲ ὅπου τοῦ σώματοσ πλεῖσται χρήσεισ, ἀγεννέσταται δὲ ὅπου ἐλάχιστον προσδεῖ ἀρετῆσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 150:2)
αὐτὸσ μὲν γὰρ ἐργολάβοσ εἶναι, τῶν δὲ υἱῶν ὁ μὲν διδάξει, ὁ δὲ αὐλήσει, προσδεῖ γ’, ἔφη ὁ Στρατόνικοσ, ’ἔτι ἑνόσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 43 1:2)
τὸ γὰρ πρᾶγμα κἂν γεύσηται μόνον οὐ προσδεῖ διαβολῆσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 56 4:1)
εἰ μὲν οὖν ταῦτα τοῖσ στρατευομένοισ ἀποδώσετε, οὐδενὸσ ὑμῖν προσδεῖ πόρου, εἰ δὲ μή, προσδεῖ, μᾶλλον δ’ ἅπαντοσ ἐνδεῖ τοῦ πόρου.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Α 24:4)
Οἷσι μὲν γὰρ προσδέεταί τινοσ κάρτα τουτέων, ὁκόσα λουτρὸν ἀγαθὰ ποιέει, καὶ πρόσεστιν αὐτέοισιν ὅσα ἂν λουτρῷ ὠφελέηται, δεῖ λούειν‧ οἷσι δὲ τουτέων μηδενὸσ προσδεῖ, καὶ πρόσεστιν αὐτέοισι τῶν σημείων ἐφ’ οἷσι λούεσθαι οὐ ξυμφέρει, οὐ δεῖ λούειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ, 18.12)
καίτοι ἑνὸσ τοῦ ἀναγκαιοτάτου προσδεῖ, ὃσ περιθέμενόν σε παύσει μωραίνοντα τὴν πολλὴν ταύτην κόρυζαν ἀποξύσασ.
(루키아노스, Λυκῖνοσ, Τιμόλαοσ, Σάμιπποσ, Ἀδείμαντος 77:6)
ἢ ἔτι προσδεῖ τινοσ ;
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 29:2)
γῆ μὲν ὁπόση πόσουσ σώφρονασ ὄντασ ἱκανὴ τρέφειν, πλείονοσ δὲ οὐδὲν προσδεῖ, πλήθουσ δέ, ὁπόσοι τοὺσ προσχώρουσ ἀδικοῦντάσ τε αὐτοὺσ ἀμύνασθαι δυνατοὶ καὶ γείτοσιν ἑαυτῶν ἀδικουμένοισ βοηθῆσαι μὴ παντάπασιν ἀπόρωσ δύναιντ’ ἄν.
(플라톤, Laws, book 5 77:1)
ἀλλ’ εἴ τινοσ ἔτι προσδεῖ τῇ συγκράσει ταύτῃ, λέγετε σὺ καὶ Φίληβοσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 321:5)
κτήσει γάρ, ἔφη, ἀγαθῶν οἱ εὐδαίμονεσ εὐδαίμονεσ, καὶ οὐκέτι προσδεῖ ἐρέσθαι ἵνα τί δὲ βούλεται εὐδαίμων εἶναι ὁ βουλόμενοσ;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 349:1)
τούτου δέ γε, ἦν δ’ ἐγώ, τοῦ παθήματοσ ἥκιστα προσδεῖ φύλακι πόλεώσ τε καὶ νόμων.
(플라톤, Republic, book 6 411:1)
οἶμαι δέ γε, ἦν δ’ ἐγώ, οὐδ’ ἄλλαισ πολλαῖσ, ἵνα μὴ εἴπω ὅτι οὐδεμιᾷ, τοιούτου προσδεῖ οὐδενόσ.
(플라톤, Republic, book 6 486:1)
προσδεῖ δ’ ἔτι τῆσ τύχησ, ἵνα συνδράμῃ τὰ τοῦ βίου πρὸσ τὸ τὴν πρόθεσιν ἐπὶ τέλοσ ἀγαγεῖν.
(폴리비오스, Histories, book 3, chapter 5 7:1)
Διότι μὲν οὖν, εἰ καί τι τῶν τῆσ ἱστορίασ μερῶν ἄλλο, καὶ τοῦτο προσδεῖ λόγου καὶ διορθώσεωσ ἀληθινωτέρασ, προφανὲσ ἐκ πολλῶν μάλιστα δ’ ἐκ τούτων.
(폴리비오스, Histories, book 3, chapter 58 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION