Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐὰν ἐγὼ καλῶ ὁτιοῦν τῶν ὄντων, οἱο͂ν ὃ νῦν καλοῦμεν ἄνθρωπον, ἐὰν ἐγὼ τοῦτο ἵππον προσαγορεύω, ὃ δὲ νῦν ἵππον, ἄνθρωπον, ἔσται δημοσίᾳ μὲν ὄνομα ἄνθρωποσ τῷ αὐτῷ, ἰδίᾳ δὲ ἵπποσ;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 11:8)
πάντασ γὰρ ἐγὼ τοὺσ φιλοσόφουσ τοιούτουσ προσαγορεύω.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 3:2)
εἰ δὲ νῦν ἀληθῶσ ταύτην τὴν ἐπιστήμην ἔχετον, ἵλεω εἶτον ‐ ἀτεχνῶσ γὰρ ἔγωγε σφὼ ὥσπερ θεὼ προσαγορεύω, συγγνώμην δεόμενοσ ἔχειν μοι τῶν ἔμπροσθεν εἰρημένων.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Εὐθύδημος 22:5)
ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ σωφροσύνη καὶ τὸ ὅσιον εἶναι, καὶ συλλήβδην ἓν αὐτὸ προσαγορεύω εἶναι ἀνδρὸσ ἀρετήν ‐ εἰ τοῦτ’ ἐστὶν οὗ δεῖ πάντασ μετέχειν καὶ μετὰ τούτου πάντ’ ἄνδρα, ἐάν τι καὶ ἄλλο βούληται μανθάνειν ἢ πράττειν, οὕτω πράττειν, ἄνευ δὲ τούτου μή, ἢ τὸν μὴ μετέχοντα καὶ διδάσκειν καὶ κολάζειν καὶ παῖδα καὶ ἄνδρα καὶ γυναῖκα, ἑώσπερ ἂν κολαζόμενοσ βελτίων γένηται, ὃσ δ’ ἂν μὴ ὑπακούῃ κολαζόμενοσ καὶ διδασκόμενοσ, ὡσ ἀνίατον ὄντα τοῦτον ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων ἢ ἀποκτείνειν ‐ εἰ οὕτω μὲν ἔχει, οὕτω δ’ αὐτοῦ πεφυκότοσ οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρεσ εἰ τὰ μὲν ἄλλα διδάσκονται τοὺσ ὑεῖσ, τοῦτο δὲ μή, σκέψαι ὡσ θαυμασίωσ γίγνονται οἱ ἀγαθοί.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Πρωταγόρας 131:1)
ὅταν οὖν ἐπιστήμαισ ἢ δόξαισ ἢ λόγῳ ἐναντιῶται, τοῖσ φύσει ἀρχικοῖσ, ἡ ψυχή, τοῦτο ἄνοιαν προσαγορεύω, πόλεώσ τε, ὅταν ἄρχουσιν καὶ νόμοισ μὴ πείθηται τὸ πλῆθοσ, ταὐτόν, καὶ δὴ καὶ ἑνὸσ ἀνδρόσ, ὁπόταν καλοὶ ἐν ψυχῇ λόγοι ἐνόντεσ μηδὲν ποιῶσιν πλέον ἀλλὰ δὴ τούτοισ πᾶν τοὐναντίον, ταύτασ πάσασ ἀμαθίασ τὰσ πλημμελεστάτασ ἔγωγ’ ἂν θείην πόλεώσ τε καὶ ἑνὸσ ἑκάστου τῶν πολιτῶν, ἀλλ’ οὐ τὰσ τῶν δημιουργῶν, εἰ ἄρα μου καταμανθάνετε, ὦ ξένοι, ὃ λέγω.
(플라톤, Laws, book 3 79:2)
τὴν γὰρ τοῦ θυμοῦ καὶ φόβου καὶ ἡδονῆσ καὶ λύπησ καὶ φθόνων καὶ ἐπιθυμιῶν ἐν ψυχῇ τυραννίδα, ἐάντε τι βλάπτῃ καὶ ἐὰν μή, πάντωσ ἀδικίαν προσαγορεύω·
(플라톤, Laws, book 9 67:5)
καὶ νῦν τὴν μὲν Ἀφροδίτην, ὅπῃ ἐκείνῃ φίλον, ταύτῃ προσαγορεύω·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 10:2)
" καὶ μέντοι καὶ τοὺσ δυναμένουσ αὐτὸ δρᾶν εἰ μὲν ὀρθῶσ ἢ μὴ προσαγορεύω, θεὸσ οἶδε, καλῶ δὲ οὖν μέχρι τοῦδε διαλεκτικούσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 262:3)
πατέρα δή σε χρηστὸν προσαγορεύω, τιμιωτέραν οὐκ ἔχων προσηγορίαν, ἐπεὶ τῆσ γε τοῦ τεκόντοσ χάριτοσ μείζων ἡ παρὰ σοῦ χάρισ αὕτη.
(플루타르코스, Fabius Maximus, chapter 13 4:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION