Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

προκαλουμένου δὲ Ἕκτοροσ τὸν ἄριστον εἰσ μονομαχίαν, πολλῶν ἐλθόντων Αἰάσ κληρωσάμενοσ ἀριστεύει·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 4 4:1)
ἔνθα τὴν στρατιὰν συνεῖχε καὶ τοὺσ ἔτι φίλουσ Κελτῶν ἀπεθάρρυνεν, ἑώσ ἀφικόμενοσ Φάβιοσ Μάξιμοσ ὁ δικτάτωρ Σερουίλιον μὲν ἐσ Ῥώμην ἔπεμπεν ὡσ οὔτε ὕπατον οὔτε στρατηγὸν ἔτι ὄντα δικτάτοροσ ᾑρημένου, αὐτὸσ δὲ τῷ Ἀννίβᾳ παρακολουθῶν ἐσ μὲν χεῖρασ οὐκ ᾔει, πολλάκισ ἐκείνου προκαλουμένου, πολιορκεῖν δ’ οὐδένα εἰά, παραφυλάσσων καὶ ἐπικείμενοσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 1:3)
οὐδέποτ’ ἐγὼ Πόλεμον οἴκαδ’ ὑποδέξομαι, οὐδὲ παρ’ ἐμοί ποτε τὸν Ἁρμόδιον ᾄσεται ξυγκατακλινείσ, ὅτι παροινικὸσ ἀνὴρ ἔφυ, ὅστισ ἐπὶ πάντ’ ἀγάθ’ ἔχοντασ ἐπικωμάσασ ἠργάσατο πάντα κακά, κἀνέτρεπε κἀξέχει κἀμάχετο καὶ προσέτι πολλὰ προκαλουμένου πῖνε κατάκεισο λαβὲ τήνδε φιλοτησίαν τὰσ χάρακασ ἧπτε πολὺ μᾶλλον ἐν τῷ πυρί, ἐξέχει θ’ ἡμῶν βίᾳ τὸν οἶνον ἐκ τῶν ἀμπέλων.
(아리스토파네스, Acharnians, Choral, strophe3)
ταῦτ’ ἐκείνου προκαλουμένου καὶ λέγοντοσ καὶ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πλέον, ἀλλ’ ἦν αἱρ́εσισ ἢ τοῦτον ἐξάγειν ἢ ἀπολωλεκέναι σωθέντα καὶ παρόντα τὰ ἡμέτερ’ αὐτῶν.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ζηνόμίωνα Παραγραφή 25:2)
προκαλουμένου δέ μου ταῦτα, ἀπεκρίνατό μοι ὅτι οὐδὲν αὐτῷ μέλοι ὧν λέγοιμι.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Πολυκλέα περὶ τοῦ Ἐπιτριηραρχήματος 38:2)
ταῦτα δέ μου προκαλουμένου αὐτόν, ἠρώτα με δι’ ὅ τι σκεύη τε ἴδια μόνοσ ἔχοιμι τῶν τριηράρχων, καὶ πότερα ἡ πόλισ οὐκ εἰδείη τινὰσ δυναμένουσ σκεύη παρασχεῖν ταῖσ ναυσίν, ὥστε αὐτὴ μὴ παρέχειν.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Πολυκλέα περὶ τοῦ Ἐπιτριηραρχήματος 41:1)
ταῦτα δὲ προκαλουμένου Ἀπολλοδώρου οὐκ ἐθελῆσαι παραδοῦναι Στέφανον, ἀλλ’ ἀποκρίνασθαι Ἀπολλοδώρῳ δικάζεσθαι, εἰ βούλοιτο, εἴ τί φησιν ἀδικεῖσθαι ὑφ’ ἑαυτοῦ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Α 97:2)
ταῦτα δὲ προκαλουμένου Ἀπολλοδώρου οὐκ ἠθέλησε Φορμίων παραδοῦναι τὰσ θεραπαίνασ.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Στεφάνου Ψευδομαρτυριῶν Β 39:1)
ταῦτα ἐμοῦ προκαλουμένου οὐκ ἠθέλησεν τούτων οὐδὲν ποιῆσαι, ἀλλ’ οὕτω πεφιλοσόφηκεν ὥστε μὴ εἶναι ὑμᾶσ ἀκοῦσαι τῶν συνθηκῶν ἐκ τῶν κοινῶν γραμμάτων.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Κατὰ Ὀλυμπιοδώρου Βλάβης 58:1)
τῶν Κελτῶν ἐπιστρατευσάντων τῇ Ῥώμῃ καί τινοσ βασιλέωσ εἰσ μονομαχίαν προκαλουμένου τῶν Ῥωμαίων, ὅστισ εἰή ἀνήρ, Μάρκοσ Οὐαλέριοσ, εἷσ τῶν χιλιάρχων, ἀπόγονοσ ὢν Οὐαλερίου Ποπλικόλα τοῦ συνελευθερώσαντοσ ἀπὸ τῶν βασιλέων τὴν πόλιν, ἐξῄει τῷ Κελτῷ διαγωνίσασθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 15, chapter 11)
ταῦτ’ ἐμοῦ προκαλουμένου οὐδεπώποτ’ ἠθέλησε συνελθεῖν οὐδὲ λόγον περὶ ὧν ἐνεκάλει ποιήσασθαι οὐδὲ δίαιταν ἐπιτρέψαι, ἑώσ ὑμεῖσ τὸν νόμον τὸν περὶ τῶν διαιτητῶν ἔθεσθε.
(디오니시오스, chapter 10 1:5)
ταῦτ’ ἐμοῦ προκαλουμένου οὐδεπώποτε ἠθέλησε συνελθεῖν.
(디오니시오스, chapter 11 1:1)
τοῦ δὲ Γολιάθου πάλιν ἐλθόντοσ καὶ προκαλουμένου καὶ ὀνειδίζοντοσ, ὅτι μηδείσ ἐστιν ἀνδρεῖοσ ἐν αὐτοῖσ, ὃσ εἰσ μάχην αὐτῷ τολμᾷ καταβῆναι, μεταξὺ τοῖσ ἀδελφοῖσ ὁμιλῶν Δαβίδησ περὶ ὧν ἐπέστειλεν ὁ πατὴρ ἀκούσασ βλασφημοῦντοσ τὴν στρατιὰν καὶ κακίζοντοσ τοῦ Παλαιστίνου ἠγανάκτησε καὶ πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ εἶπεν ἑτοίμωσ ἔχειν μονομαχῆσαι τῷ πολεμίῳ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 226:1)
πάλιν τε τἀδελφοῦ προκαλουμένου καταβὰσ καὶ διαλεχθεὶσ περὶ τῶν δικαίων ἄπεισιν μὴ κωλύοντοσ τοῦ Πομπηί̈ου.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 192:1)
ἐνταῦθα καὶ παρὰ τοῦ Πάρθων βασιλέωσ ἧκε πρεσβεία παρ’ αὐτόν εἰσ φιλίαν προκαλουμένου καὶ συμμαχίαν.
(플루타르코스, Lucullus, chapter 30 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION