Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ μὴν καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτ’ ἄξιόσ εἰμ’ ἐπαίνου τυχεῖν, ὅτι πάντα τὰ τοιαῦτα προῃρούμην πολιτεύματα, ἀφ’ ὧν ἅμα δόξαι καὶ τιμαὶ καὶ δυνάμεισ συνέβαινον τῇ πόλει·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 155:6)
ἃ δὲ καὶ λογίζεσθαι τοὺσ ὑπὲρ πόλεωσ καὶ νόμων βουλευομένουσ προσήκει καὶ σκοπεῖσθαι δεῖ, ταῦτα προῃρούμην εἰπεῖν, καὶ νῦν ἐπὶ ταῦτα πορεύσομαι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 17:2)
τούτων δ’ οὐδέτερον προῃρούμην.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Πανταίνετον 13:3)
τὴν μὲν ἐπιβουλὴν τῶν δέκα ὁρᾶτε, ὦ πατέρεσ, οἳ κατ’ ἀρχάσ τ’ οὐκ ἐπέτρεψάν μοι λέγειν ὅσα προῃρούμην πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ νῦν ἐν τοῖσ ὑστάτοισ ἀποδεδώκασι λόγον ἐνθυμηθέντεσ, ὅπερ εἰκόσ, ὅτι τῇ τε Κλαυδίου γνώμῃ προσθέμενοσ οὐδὲν ὠφελήσω τὸ κοινὸν ὀλίγων αὐτῇ συνειρηκότων·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 19 2:1)
τῷ δ’ ἦν ἡ ταπείνωσισ προπαρασκευὴ στρατηγήματοσ, καὶ τεχνιτεύων τοὺσ ἀγανακτοῦντασ κατ’ αὐτοῦ κατ’ ἀλλήλων στασιάσαι, ἐφ’ οἷσ ὠργίζοντο πάνθ’ ὁμολογήσων, ἔπειτα δοθὲν αὐτῷ λέγειν, "ἐγὼ ταῦτα, ἔφη, τὰ χρήματα οὔτε ἀναπέμπειν Ἀγρίππᾳ προῃρούμην οὔτε κερδαίνειν αὐτόσ·
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 759:1)
ἅμα τε οὖν ἐπιτήδειοσ ἐδόκει ἡμέρα τέχνησ ἐνάρχεσθαι, κἀγὼ παρεδεδόμην τῷ θείῳ μὰ τὸν Δί’ οὐ σφόδρα τῷ πράγματι ἀχθόμενοσ, ἀλλά μοι καὶ παιδιάν τινα οὐκ ἀτερπῆ ἐδόκει ἔχειν καὶ πρὸσ τοὺσ ἡλικιώτασ ἐπίδειξιν, εἰ φαινοίμην θεοὺσ τε γλύφων καὶ ἀγαλμάτια μικρά τινα κατασκευάζων ἐμαυτῷ τε κἀκείνοισ οἷσ προῃρούμην.
(루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name) 3:1)
μήτε δὲ χρόνον ἔχων, ὡσ προῃρούμην, γενέσθαι πρὸσ οἷσ ἐβούλου μήτε ὑπομένων κεναῖσ παντάπασι τὸν ἄνδρα χερσὶν ὀφθῆναί σοι παρ’ ἡμῶν ἀφιγμένον, ἀνελεξάμην περὶ εὐθυμίασ ἐκ τῶν ὑπομνημάτων ὧν ἐμαυτῷ πεποιημένοσ ἐτύγχανον ἡγούμενοσ καὶ σὲ τὸν λόγον τοῦτον οὐκ ἀκροάσεωσ ἕνεκα θηρωμένησ καλλιγραφίαν ἀλλὰ χρείασ βοηθητικῆσ ἐπιζητεῖν, καὶ συνηδόμενοσ ὅτι καὶ φιλίασ ἔχων ἡγεμονικὰσ καὶ δόξαν οὐδενὸσ ἐλάττονα τῶν ἐν ἀγορᾷ λεγόντων τὸ τοῦ τραγικοῦ Μέροποσ οὐ πέπονθασ, οὐδ’ ὡσ ἐκεῖνον εὐδαιμονίζων ὄχλοσ ἐξέπληξε σε τῶν φυσικῶν παθῶν ἀλλὰ πολλάκισ ἀκηκοὼσ μνημονεύεισ ὡσ οὔτε ποδάγρασ ἀπαλλάττει κάλτιοσ οὔτε δακτύλιοσ πολυτελὴσ παρωνυχίασ οὔτε διάδημα κεφαλαλγίασ.
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 1 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION