Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δή τισ ὑμᾶσ ἔροιτο τοὺσ ὁδῷ πορευομένουσ, τί νῦν ὁ ἄνθρωποσ πράττει, εὐθὺσ ἂν εἴποιτε τοῦ ἔργου τοὔνομα, οὐχ ὁρῶντεσ, οὐδ’ εἰδότεσ τὸν εἰσεληλυθότα ὅστισ ἦν, ἀλλὰ τὴν προαίρεσιν τῆσ ἐργασίασ τοῦ ἀνθρώπου συνειδότεσ, καὶ τὸ πρᾶγμα γνωρίζετε.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 745)
καὶ Θέτισ κωλυθεῖσα τὴν προαίρεσιν τελειῶσαι, νήπιον τὸν παῖδα ἀπολιποῦσα πρὸσ Νηρηίδασ ᾤχετο.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 13 6:3)
ἐπελέγοντο δὲ καὶ τὴν ἄλλην αὐτοῦ μετὰ Καίσαρα προαίρεσιν, ἔν τε τῇ πόλει φανερῶσ δορυφορηθέντοσ ὑπὸ τοσῶνδε λοχαγῶν καὶ περὶ τὴν οἰκίαν ὥσπερ ἄκραν ὅπλοισ καὶ συνθήμασι κεχρημένου καὶ τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι φανέντοσ ἢ κατὰ τὴν ἐτήσιον ἀρχήν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 8 2:3)
τοῦτο δ’ οὐκ ἦν ἐκφέρειν σοι πρότερον, ἡττημένου δὲ νῦν Ἀντωνίου καὶ Ἱρτίου τεθνεῶτοσ κἀμὲ τοῦ χρεὼν ἀπάγοντοσ, ἐν καιρῷ λέλεκται, οὐχ ἵνα μοι γινώσκῃσ χάριν ἀποθανόντι, ἀλλ’ ἵνα σὺν δαιμονίᾳ μοίρᾳ γενόμενοσ, ὡσ τὰ ἔργα ὑποδείκνυσι, τά τε σαυτῷ συμφέροντα γινώσκῃσ καὶ τὴν ἐμὴν καὶ Ἱρτίου προαίρεσίν τε καὶ ἀνάγκην.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 10 6:3)
οἱ δὲ οὐδέτερα τούτων δυνάμενοι λάθρᾳ πρὸσ τὴν σύγκλητον ἐπρέσβευον, τὴν μὲν ἀνάγκην αὑτῶν καὶ τὴν προαίρεσιν ὑποδεικνύοντεσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 3:2)
τοῦ ῥήτοροσ τοίνυν ἐστὶ καὶ ταῦτα, τὸ ἰδεῖν τὰ βέλτιστα καὶ ἐξειπεῖν καὶ διαχειρίσαι ἕκαστα, τὰσ ἁρμονίασ φυλάξαι καὶ τὴν ἀεὶ πρέπουσαν τῷ καιρῷ τάξιν καὶ προαίρεσιν, σωφρονίσαι, προτρέψαι, κατασχεῖν, ὅτου δέοι, τοῦτ’ εἰσενέγκασθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 7:5)
ἐγὼ δ’ οὖν καὶ τοῦτο συγχωρῶ κἄν τισ ἀμείνω τινὰ πρᾶξιν, ἢ λόγουσ βελτίουσ, ἢ προαίρεσιν δικαιοτέραν ἢ τοῖσ πᾶσι βελτίω δείξῃ τότε ἐγχωροῦσαν παρ’ ἣν ἐκεῖνοσ ἐνεστήσατο, ἕτοιμοσ αὐτὸσ τῆσ αἰτίασ κληρονομεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 68:1)
εἰ δ’ αὐτὴν ἐφ’ αὑτῆσ δεῖ τὴν προαίρεσιν ἐξετάζειν, ἀναίτιον μὲν τὸ σὸν εἰκότωσ, ἀναίτιον δ’ ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ τὸ ἡμέτερον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 122:4)
περὶ δὴ τούτων ἐπιστήσαντασ, ἅπαντα τὸν δυνάμενον ζῆν κατὰ τὴν αὑτοῦ προαίρεσιν θέσθαι τινὰ σκοπὸν τοῦ καλῶσ ζῆν, ἤτοι τιμὴν ἢ δόξαν ἢ πλοῦτον ἢ παιδείαν, πρὸσ ὃν ἀποβλέπων ποιήσεται πάσασ τὰσ πράξεισ ὡσ τό γε μὴ συντετάχθαι τὸν βίον πρόσ τι τέλοσ ἀφροσύνησ πολλῆσ σημεῖον ἐστίν, μάλιστα δὴ δεῖ πρῶτον ἐν αὑτῷ διορίσασθαι μήτε προπετῶσ μήτε ῥαθύμωσ, ἐν τίνι τῶν ἡμετέρων τὸ ζῆν εὖ, καὶ τίνων ἄνευ τοῖσ ἀνθρώποισ οὐκ ἐνδέχεται τοῦθ’ ὑπάρχειν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 15:1)
πάντεσ μὲν δὴ ὁμολογοῦμεν, ὅσα μὲν ἑκούσια καὶ κατὰ προαίρεσιν τὴν ἑκάστου, ἐκεῖνον αἴτιον εἶναι, ὅσα δ’ ἀκούσια, οὐκ αὐτὸν αἴτιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 106:2)
τριῶν δὴ τούτων ἕν τι δόξειεν <ἂν> εἶναι, ἤτοι κατ’ ὄρεξιν ἢ κατὰ προαίρεσιν ἢ κατὰ διάνοιαν, τὸ μὲν ἑκούσιον κατὰ τούτων τι, τὸ δ’ ἀκούσιον παρὰ τούτων τι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 108:3)
ὅτι δ’ οὐδὲ κατὰ προαίρεσιν, πάλιν ἐκ τῶνδε δῆλον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 125:2)
εἰ δὲ ἀνάγκη μὲν ἦν τριῶν τούτων ἕν τι εἶναι τὸ ἑκούσιον, ἢ κατ’ ὄρεξιν ἢ κατὰ προαίρεσιν ἢ κατὰ διάνοιαν, τούτων δὲ τὰ δύο μὴ ἐστί, λείπεται ἐν τῷ διανοούμενόν πωσ πράττειν εἶναι τὸ ἑκούσιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 129:1)
ὥστ’ ἐπεὶ τὸ μὲν ἐφ’ αὑτῷ ὂν ἢ πράττειν ἢ μὴ πράττειν, ἐάν τισ πράττῃ ἢ ἀπρακτῇ δι’ αὑτὸν καὶ μὴ δι’ ἄγνοιαν, ἑκὼν πράττει ἢ ἀπρακτεῖ, πολλὰ δὲ τῶν τοιούτων πράττομεν οὐ βουλευσάμενοι οὐδὲ προνοήσαντεσ, ἀνάγκη τὸ μὲν προαιρετὸν ἅπαν ἑκούσιον εἶναι, τὸ δ’ ἑκούσιον μὴ προαιρετόν, καὶ τὰ μὲν κατὰ προαίρεσιν πάντα ἑκούσια εἶναι, τὰ δ’ ἀκούσια μὴ πάντα κατὰ προαίρεσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 185:2)
ἀνάγκη ἄρα καὶ τὴν ἀπάτην καὶ τὴν προαίρεσιν ἀπὸ τοῦ μέσου ἐπὶ τὰ ἐναντία γίνεσθαι ἐναντία δὲ τῷ μέσῳ καὶ τὸ πλέον καὶ τὸ ἔλαττον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 196:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION