Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὕτω δ’ ἦν πρόθυμοσ εἰσ τὰ πράγματα, ὥστε ἐν τῇ βουλῇ γράφει, ἵνα ἀζήμιοσ ὢν ἡμῖν ὁ Ἀριστόδημοσ συμπρεσβεύῃ, ἑλέσθαι πρέσβεισ ἐπὶ τὰσ πόλεισ ἐν αἷσ ἔδει τὸν Ἀριστόδημον ἀγωνίζεσθαι, οἵτινεσ ὑπὲρ αὐτοῦ παραιτήσονται τὰσ ζημίασ.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 191)
καὶ λαλούντων ἡμῶν καὶ βουλευομένων ἐπεισέρχεται Βίβλοσ ἐκ τρίτων, θεραπευτὴσ τῶν παλαιῶν καί τινα τρόπον πρόθυμοσ περὶ λόγουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 4:21)
ἐν τῷδε γὰρ κάμνουσιν αἱ πολλαὶ πόλεισ, κατὰ τὴν τραγῳδίαν, ὅταν τισ ἐσθλὸσ καὶ πρόθυμοσ ὢν ἀνὴρ μηδὲν φέρηται τῶν κακιόνων πλέον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 89:6)
ὡσ ἐὰν γένῃ ἀνὴρ πρόθυμοσ αὐτὸσ ἐσ τὰ πράγματα, βλέποντ’ ἀποδείξω σ’ ὀξύτερον τοῦ Λυγκέωσ.
(아리스토파네스, Plutus, Prologue 4:33)
ἐπὶ Χαιρώνδου ἄρχοντοσ, ἐλαφηβολιῶνοσ ἕκτῃ ἱσταμένου, Αἰσχίνησ Ἀτρομήτου Κοθωκίδησ ἀπήνεγκε πρὸσ τὸν ἄρχοντα παρανόμων κατὰ Κτησιφῶντοσ τοῦ Λεωσθένουσ Ἀναφλυστίου, ὅτι ἔγραψε παράνομον ψήφισμα, ὡσ ἄρα δεῖ στεφανῶσαι Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τοῖσ μεγάλοισ, τραγῳδοῖσ καινοῖσ, ὅτι στεφανοῖ ὁ δῆμοσ Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ ἀρετῆσ ἕνεκα καὶ εὐνοίασ ἧσ ἔχων διατελεῖ εἴσ τε τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ καὶ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ ἀνδραγαθίασ, καὶ διότι διατελεῖ πράττων καὶ λέγων τὰ βέλτιστα τῷ δήμῳ καὶ πρόθυμόσ ἐστι ποιεῖν ὅ τι ἂν δύνηται ἀγαθόν, πάντα ταῦτα ψευδῆ γράψασ καὶ παράνομα, τῶν νόμων οὐκ ἐώντων πρῶτον μὲν ψευδεῖσ γραφὰσ εἰσ τὰ δημόσια γράμματα καταβάλλεσθαι, εἶτα τὸν ὑπεύθυνον στεφανοῦν ἔστι δὲ Δημοσθένησ τειχοποιὸσ καὶ ἐπὶ τῷ θεωρικῷ τεταγμένοσ, ἔτι δὲ μὴ ἀναγορεύειν τὸν στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τραγῳδῶν τῇ καινῇ, ἀλλ’ ἐὰν μὲν ἡ βουλὴ στεφανοῖ, ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ἀνειπεῖν, ἐὰν δὲ ἡ πόλισ, ἐν πυκνὶ τῇ ἐκκλησίᾳ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 76:1)
τὸ γὰρ ὡσ τἄριστά τ’ ἔπραττον καὶ διὰ παντὸσ εὔνουσ εἰμὶ καὶ πρόθυμοσ εὖ ποιεῖν ὑμᾶσ, ἱκανῶσ ἐκ τῶν εἰρημένων δεδηλῶσθαί μοι νομίζω.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 158:2)
δτι δὲ αὐτουργὸσ ἦν καὶ τῇ ψυχῇ πρόθυμοσ καὶ τὸ σῶμα ἱκανὸσ καὶ πάντων μάλιστα ἐπόνει, μόνον αὐτὸν ἔφασαν βαδίζειν καὶ πράττειν ἅπαντα ὅσα βούλοιτο.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 75:3)
καίτοι ἐπίσταμαι σαφῶσ οὐδὲ τοὺσ ἐκεῖ πολίτασ ἅπαντασ ἀρέσαι δυνάμενοσ, ἀλλ̓ ἐνίουσ δἰ αὐτὸ τοῦτο ἀχθομένουσ ὅτι λίαν δοκῶ φιλόπολισ καὶ πρόθυμοσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ. 4:1)
ἐὰν οὖν πεισθῶσιν ὅτι καὶ ταύτην ἡγοῦμαι πατρίδα, καὶ πράττειν ὑπὲρ αὐτῆσ ὅ,τι ἂν δύνωμαι πρόθυμόσ εἰμι, ῥᾳδίωσ μεταβαλοῦνται καὶ ἀγαπήσουσί με τοῖσ ἄλλοισ ὁμοίωσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ. 5:5)
πόσῳ δὴ κρείττουσ ὑμεῖσ οἱ παραδιδόντεσ αὑτοὺσ καὶ παιδεύειν κελεύοντεσ τῶν εἰ καί τισ παῤ αὑτοῦ πρόθυμοσ ἦν τοῦτο ποιεῖν ἀγανακτούντων καὶ οὐ μόνον οὐ τιμώντων, ἀλλὰ καὶ ἀποκτεινάντων τὸν ἐπιμελούμενον .
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ. 15:1)
τί οὖν, ὅταν τισ φιλοφρονῆται καὶ καθ̓ ἱερῶν ὀμνύῃ καὶ μόνον οὐ κατατέμνειν αὑτὸν ᾖ πρόθυμοσ;
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΠΙΣΤΙΑΣ. 11:1)
εἰσ τὸν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ κίνδυνον οὕτωσ εἰμὶ πρόθυμοσ αὐτόσ, ὥστε τοῦ μάντεωσ λέγοντοσ διὰ τῶν ἱερείων ὑμῖν μὲν προσημαίνεσθαι νίκην, ἐμοὶ δὲ θάνατον, ὅμωσ ἕτοιμόσ εἰμι τελευτᾶν.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 98 2:2)
Τύλλοσ μὲν γὰρ ἐβούλετο ἐν ἐλαχίστοισ σώμασι γενέσθαι τὴν τοῦ πολέμου κρίσιν ἑνὸσ Ἀλβανοῦ τοῦ λαμπροτάτου πρὸσ ἕνα Ῥωμαῖον τὸν ἄριστον μονομαχήσοντοσ καὶ πρόθυμοσ ἦν αὐτὸσ ὑπὲρ τῆσ ἑαυτοῦ πατρίδοσ ἀγωνίσασθαι προκαλούμενοσ εἰσ τὴν ὁμοίαν φιλοτιμίαν τὸν Ἀλβανόν, καλοὺσ ἀποφαίνων τοῖσ ἀνειληφόσι τὰσ τῶν στρατοπέδων ἡγεμονίασ τοὺσ ὑπὲρ ἀρχῆσ καὶ δυναστείασ ἀγῶνασ, οὐ μόνον ἐὰν νικήσωσιν ἀγαθοὺσ ἄνδρασ, ἀλλὰ κἂν αὐτοὶ κρατηθῶσιν ὑπ’ ἀγαθῶν, καὶ διεξιὼν ὅσοι στρατηγοὶ καὶ βασιλεῖσ τὰσ ἑαυτῶν ψυχὰσ προκινδυνεῦσαι τῶν κοινῶν παρέσχον δεινὸν ἡγούμενοι τῶν μὲν τιμῶν πλέον αὐτοὶ φέρεσθαι, τῶν δὲ πόνων ἔλαττον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 12 3:1)
δόξαν δὲ ταῖσ πλείοσι γνώμαισ, εἰ μὲν ἑκόντεσ ἀναδέχοισθε τὸν ἀγῶνα καλὸν ὄντα καὶ προσήκοντα ὑμῖν, ὃν ἐγὼ πρόθυμοσ ἤμην μόνοσ ὑπὲρ ἁπάντων διαγωνίσασθαι, ἐπαινεῖν τε καὶ δέχεσθαι τὴν χάριν ὑμῶν, εἰ δὲ τὸ συγγενὲσ ἐντρεπόμενοι μίασμα, οὐ γὰρ δὴ κακοὶ ψυχὴν ὁμολογοῦντεσ εἶναι, τοὺσ ἔξω τοῦ γένουσ ἀξιώσαιτε καλεῖν, μηδεμίαν ὑμῖν ἀνάγκην προσφέρειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 16 5:2)
ἐγὼ Τυρρηνῶν οὔτε ἀποκτεῖναί τινα πρόθυμόσ εἰμι οὔτε φυγάδα ποιῆσαι τῆσ πατρίδοσ οὔτε ἀφαιρέσει τῶν ὑπαρχόντων ζημιῶσαι τάσ τε πόλεισ ὑμῖν ἀφίημι πάσασ ἀφρουρήτουσ καὶ ἀφορολογήτουσ καὶ αὐτονόμουσ πολιτείασ τε κόσμον ἑκάστῃ φυλάττειν συγχωρῶ τὸν ἀρχαῖον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 60 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION