Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γὰρ ἡμεῖσ ὁτὲ μὲν τοὺσ ἐλλείποντασ ἐπαινοῦμεν καὶ πράουσ φαμέν, ὁτὲ δὲ τοὺσ χαλεπαίνοντασ ἀνδρώδεισ ἀποκαλοῦντεσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 113:1)
ἐνίοτε γὰρ τοὺσ ἐλλείποντασ ἐπαινοῦμεν καὶ πράουσ φαμέν, καὶ τοὺσ χαλεπαίνοντασ ἀνδρώδεισ ὡσ δυναμένουσ ἄρχειν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 115:2)
ἐχρῆν γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὐναντίον ἢ νῦν ἅπαντασ τοὺσ πολιτευομένουσ ἐν μὲν ταῖσ ἐκκλησίαισ πράουσ καὶ φιλανθρώπουσ ὑμᾶσ ἐθίζειν εἶναι πρὸσ γὰρ ὑμᾶσ αὐτοὺσ καὶ τοὺσ συμμάχουσ ἐν ταύταισ ἐστὶ τὰ δίκαια, ἐν δὲ ταῖσ παρασκευαῖσ ταῖσ τοῦ πολέμου φοβεροὺσ καὶ χαλεποὺσ ἐπιδεικνύναι·
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 39:1)
εἰ γὰρ δημοτικόν τισ ὑπείληφεν τὸ πράουσ εἶναι τοὺσ νόμουσ, τίσιν τούτοισ προσεξεταζέτω, κἄνπερ ὀρθῶσ βούληται σκοπεῖν, εὑρήσει τοῖσ κρίνεσθαι μέλλουσιν, οὐ τοῖσ ἐξεληλεγμένοισ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 108:2)
ἀλλὰ μὴν πρόσ γε τὸ τοῖσ πολλοῖσ συμφέρειν τοὺσ νόμουσ πράουσ καὶ μετρίουσ εἶναι τάδε χρὴ σκοπεῖν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 265:1)
ὅταν δὴ τούτῳ τῷ λόγῳ χρῆται, ἐπὶ ταῦτ’ ἀπαντᾶτε, ὅτι τοὺσ νόμουσ οὐκ ἐκείνουσ τοὺσ ὑπὲρ ὑμῶν πράουσ ποιεῖ, ἀλλὰ τούσδ’ οἳ τοῖσ πολιτευομένοισ φόβον παρέχουσιν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 266:4)
ἔτι δὲ μὴ ἕνα τρόπον ἡρμοσμένουσ, ἀλλὰ τοὺσ αὐτοὺσ σφοδρούσ τε καὶ πρᾴουσ καὶ πολεμικοὺσ ἅμα καὶ εἰρηνικοὺσ καὶ νομίμουσ καὶ τῷ ὄντι βασιλικούσ, ἅτε οἶμαι πρὸσ ἀνδρεῖον βουλόμενον εἶναι καὶ νόμιμον ἡγεμόνα, πολλοῦ μὲν δεόμενον θάρσουσ, πολλῆσ δὲ καὶ ἐπιεικείασ.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 6:1)
ἣν προσήκει μιμουμένουσ ὑμᾶσ πρᾴουσ καὶ μεγαλόφρονασ φαίνεσθαι καὶ τοῖσ ἐγγὺσ οὕτω καὶ συνοίκοισ σχεδὸν μὴ χαλεποὺσ μηδὲ ὑπερηφάνουσ γείτονασ, πρὸσ οὓσ ὑμῖν καὶ γάμοι κοινοὶ καὶ τέκνα καὶ πολιτεῖαι καὶ θυσίαι θεῶν καὶ πανηγύρεισ καὶ θεάματα, καὶ συμπαιδεύεσθε τοῖσ καθ̓ ἕνα καὶ συνεστιᾶσθε καὶ ἀλλήλουσ ὑποδέχεσθε καὶ τὸν πλείω χρόνον συνδιατρίβετε καὶ σχεδὸν εἷσ ἐστε δῆμοσ καὶ μία πόλισ ἐν οὐ πολλῷ διαστήματι.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ. 17:1)
ὥστε τοὺσ Ἀθηναίουσ ἤδη λίθουσ ἐπ’ αὐτὸν ἐν ταῖν χεροῖν ἔχοντασ πράουσ αὐτῷ καὶ ἵλεωσ γενέσθαι αὐτίκα καὶ τὸ ἀπ’ ἐκείνου ἀρξαμένουσ τιμᾶν καὶ αἰδεῖσθαι καὶ τὰ τελευταῖα θαυμάζειν, καίτοι εὐθὺσ ἐν ἀρχῇ τῶν πρὸσ αὐτοὺσ λόγων τραχυτέρῳ ἐχρήσατο τῷ προοιμίῳ·
(루키아노스, (no name) 11:6)
ἀλλὰ μέντοι δεῖ γε πρὸσ μὲν τοὺσ οἰκείουσ πρᾴουσ αὐτοὺσ εἶναι, πρὸσ δὲ τοὺσ πολεμίουσ χαλεπούσ·
(플라톤, Republic, book 2 275:1)
παντάπασι πρᾴουσ γεγονέναι καὶ πεπεῖσθαι, ἵνα, εἰ μή τι, ἀλλὰ αἰσχυνθέντεσ ὁμολογήσωσιν;
(플라톤, Republic, book 6 355:1)
"ἡμῶν οὐδὲ πρᾴουσ δεσπότασ ὑπέμενον.
(플루타르코스, Brutus, chapter 22 3:2)
φιλοσοφίᾳ δὲ πολλῶν λόγων καὶ καλῶν ἐνόντων, οὐδενὸσ ἧττον ἄξιοσ σπουδῆσ ὁ γαμήλιόσ ἐστιν οὗτοσ, ᾧ κατᾴδουσα τοὺσ ἐπὶ βίου κοινωνίᾳ συνιόντασ εἰσ ταὐτὸ πράουσ τε παρέχει καὶ χειροήθεισ ἀλλήλοισ.
(플루타르코스, Conjugalia Praecepta, chapter, section 0 3:1)
οὐδὲν γὰρ ἀνθρώπου δυσαρκτότερον εὖ πράσσειν δοκοῦντοσ, οὐδ’ αὖ πάλιν δεκτικώτερον ἐπιστασίασ συσταλέντοσ ὑπὸ τῆσ τύχησ, ὃ καὶ τότε Κυρηναίουσ νομοθετοῦντι Λουκούλλῳ πρᾴουσ παρέσχεν.
(플루타르코스, Lucullus, chapter 2 4:2)
ἢ πραιστίτεισ μὲν οἱ προεστῶτέσ εἰσι, τοὺσ δὲ προεστῶτασ οἴκου φυλακτικοὺσ εἶναι προσήκει, καὶ φοβεροὺσ μὲν τοῖσ ἀλλοτρίοισ, ὥσπερ ὁ κύων ἐστίν, ἠπίουσ δὲ καὶ πράουσ τοῖσ συνοικοῦσιν;
(플루타르코스, Quaestiones Romanae, section 512)

SEARCH

MENU NAVIGATION