Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὗτοσ ὕδωρ ἀνῆκε πότιμον ἐν μέσῃ θαλάττῃ, οὗτοσ κειμένουσ ἀνέστησεν, οὗτοσ περισπούδαστον ἡλίου φῶσ τοῖσ θεαταῖσ ἔδειξεν, ὧν ἱεραὶ θῆκαι βίβλων ἱερῶν ἀπείρουσ ἀριθμοὺσ ἔχουσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 9:3)
μόνον δὲ τοῦτο τὸ αὐτὸ νοσοῦσι καὶ ὑγιαίνουσιν ὁμοίωσ ἥδιστον καὶ λυσιτελέστατον ἑκατέροισ τε καὶ συναμφοτέροισ ἐστὶ, καὶ οὔτ’ ἂν γάλα παραβάλοισ οὔτ’ ἂν οἶνον ποθήσαισ, ἀλλ’ ἐστὶν ὥσπερ Πίνδαροσ τὸ νέκταρ ἐποίησεν αὐτόχυτον, πότιμον θείᾳ τινὶ κράσει κεκραμένον ἀρκούντωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 4:8)
ἔγωγ’ οὖν ἤκουσα τοῦτο δὴ τὸ τοῦ Δημοσθένουσ, ἀνδρὸσ οὐδαμῶσ οἱού τε ψεύδεσθαι, Δίωνοσ ἑταίρου ἡμετέρου καὶ πραγμάτων καὶ λόγων ἐμπείρου, ὃσ ἔφη πλεῖν ἐπ’ Αἰγύπτου θέρουσ ὡρ́ᾳ, καὶ γῆν οὔπω φαίνεσθαι, ἀλλ’ ἀπέχειν ὅσον μηδὲ τεκμήρασθαι, τοὺσ δὲ ναύτασ ἀρύσασθαι, εἴτ’ οὖν ἐπεῖξαν εἴτε καὶ ἄλλωσ βουλομένουσ ἐπιδεῖξαι τοῖσ ἐμπλέουσιν ὕδωρ καθαρὸν καὶ πότιμον ἐκ πολλοῦ κάτωθεν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 3:15)
ὕδωρ δὲ οὐκ ἦν πότιμον·
(아리아노스, Indica, chapter 22 8:5)
τὸν γὰρ οἶνον τὸν νέον πολλὴ ’ στ’ ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ’ ἀποζέσαι πρώτιστον ἀφυβρίσαι τ’, ἀπανθήσαντα δὲ σκληρὸν γενέσθαι, παρακμάσαντα δ’ ὧν λέγω τούτων ἁπάντων, ἀπαρυθέντα τὴν ἄνω ταύτην ἄνοιαν ἐπιπολάζουσαν, τότε πότιμον γενέσθαι καὶ καταστῆναι πάλιν ἡδὺν θ’ ἅπασι τοὐπίλοιπον διατελεῖν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 4 1:2)
τοιαῦτα δὲ τὰ νιτρώδη καὶ ἁλμυρά, ἐν δὲ τῷ περὶ ὑδάτων Ἱπποκράτησ καλεῖ τὸ χρηστὸν ὕδωρ πότιμον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 256)
’ πρὸσ δὲ τὸν ἐπαινοῦντα ἵνα λάβῃ τι, αὐτὸσ ἔφη μείζων εἶναι πτωχόσ, ἐν μικρᾷ δὲ πόλει διδάσκων ἔφη ’ αὕτη οὐ πόλισ ἐστίν, ἀλλὰ μόλισ ἐν Πέλλῃ δὲ πρὸσ φρέαρ προσελθὼν ἠρώτησεν εἰ πότιμόν ἐστιν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 45 2:1)
εἰπόντων δὲ τῶν ἱμώντων ’ ἡμεῖσ γε τοῦτο πίνομεν ’ οὐκ ἄρ’ ἔφη, ’ πότιμόν ἐστιν ἐτύγχανον δ’ οἱ ἄνθρωποι χλωροὶ ὄντεσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 8, book 8, chapter 45 2:2)
καὶ γὰρ καθαρὸν καὶ ἀτάραχον καὶ πότιμον καὶ νόστιμον καὶ κοινωνικὸν καὶ πλούσιον καὶ ἀβλαβὲσ καὶ ἀνώλεθρον.
(에픽테토스, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 2:2)
ἐπεφέροντο δ’ ἐκ τῆσ προωδοιπορημένησ ὕδωρ τοῦ στρατηγοῦ κεκελευκότοσ, καὶ τούτου δαπανηθέντοσ ἐκ φρεάτων ἐποιοῦντο τὴν ὑδρείαν ἐπιπόνωσ διὰ σκληρότητα τῆσ γῆσ, καὶ τὸ εὑρισκόμενον δὲ πικρὸν ἀλλ’ οὐ πότιμον ἦν, καὶ τοῦτο δὲ σπάνιον.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 4:1)
ἱκετεύειν οὖν τρέπεται τὸν θεὸν μεταβαλεῖν τὸ ὕδωρ ἐκ τῆσ παρούσησ κακίασ καὶ πότιμον αὐτοῖσ παρασχεῖν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 9:2)
ἐρομένων δ’ αὐτῶν, τί καὶ ποιούντων ἂν μεταβάλοι τὸ ὕδωρ ἐπὶ τὸ κρεῖττον, κελεύει τοὺσ ἐν ἀκμῇ περιστάντασ ἐξαντλεῖν λέγων τὸ ὑπολειπόμενον ἔσεσθαι πότιμον αὐτοῖσ προεκκενωθέντοσ τοῦ πλείονοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 11:1)
καὶ οἱ μὲν ἐπόνουν, τὸ δ’ ὑπὸ τῶν συνεχῶν πληγῶν γεγυμνασμένον καὶ κεκαθαρμένον ἤδη πότιμον ἦν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 11:2)
ἢ τίσ οὐκ οἶδεν, ὡσ ἅλμη μὲν καὶ θάλαττα ταριχεύει τὰ κρέα καὶ ἄσηπτα διαφυλάττει, τὸ δ’ ἄλλο πᾶν ὕδωρ τὸ πότιμον ἑτοίμωσ διαφθείρει τε καὶ σήπει;
(갈레노스, On the Natural Faculties., B, section 931)
Τῆσ Λιβύησ τὰ νότια ψάμμοσ ἐστὶ βαθεῖα καὶ γῆ διακεκαυμένη, ἔρημοσ ἐπὶ πολύ, ἀκριβῶσ ἄκαρποσ, πεδινὴ ἅπασα, οὐ χλόην οὐ πόαν οὐ φυτὸν οὐχ ὕδωρ ἔχουσα, ἢ εἴ που ἄρα ἐν κοίλοισ συνεστηκὸσ ὑετοῦ ὀλίγου λείψανον, παχὺ καὶ τοῦτο καὶ δυσῶδεσ, οὐδὲ πάνυ διψῶντι ἀνθρώπῳ πότιμον.
(루키아노스, Dipsades 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION