Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδεὶσ γὰρ πώποτε πλοῦτοσ τρόπου πονηροῦ περιεγένετο.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1736)
ἐπεὶ καὶ τὸ συκοφαντεῖν καὶ δωροδοκεῖν καὶ ἀσελγαίνειν καὶ λάθρα τοῖσ πολεμίοισ κεχρῆσθαι καὶ φάρμακα καθ’ ὁτουοῦν συντιθέναι καὶ νὴ Δία γε λῃσταὶ καὶ τοιχωρύχοι καὶ τοῦ πονηροῦ κόμματοσ ὁστισοῦν τότε μᾶλλον μισοῦνται καὶ δίκην ὑπέχουσι μείζω, ὅταν οἷσ δρῶσιν, ἐγκαλύπτεσθαι δέον καὶ τρέμειν, οἱ δ’ ἐπὶ τούτοισ τοσοῦτον φρονῶσιν ὡσ καὶ σεμνύνειν ταῦτ’ ἐθέλειν πρὸσ πάντασ, διττὰ δή που νοσοῦντεσ, κακίαν καὶ θράσοσ, καὶ μηδ’ ἑκάτερον συνιέντεσ, ἀλλὰ καὶ δίκην τίνοντεσ ταύτην τὸ δημοσίᾳ σφᾶσ αὐτοὺσ ἐξελέγχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 25:10)
ὃ μὲν γὰρ οἰόμενοσ κομιεῖσθαι ἐδάνεισεν ἐπιεικεῖ ὄντι, ὃ δ’ οὐκ ἐλπίζει κομιεῖσθαι παρὰ πονηροῦ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 24:3)
Ἐπίχαρμοσ μὲν οὖν τάχ’ ἂν φαίη ταῦτα λέγειν αὐτοὺσ ἐκ πονηροῦ θεωμένουσ, ἐοίκε δ’ ἀνθρωπικῷ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 73:1)
προσέρχεται γάρ τισ κακῶσ πράττων ἀνήρ, ἐοίκε δ’ εἶναι τοῦ πονηροῦ κόμματοσ.
(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:7)
ἰδὼν γὰρ αὐτὸν γνώσεται ὅτι ἔστ’ ἐκείνου τοῦ πονηροῦ κόμματοσ.
(아리스토파네스, Plutus, Episode 2:59)
ὃσ νῦν τετάρτην ἡμέραν βαπτίζεται, νῆστιν πονήρου κεστρέωσ τρίβων βίον.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 79 2:3)
ὅταν δ’ ἐπὶ δωροδόκου καὶ πονηροῦ καὶ παντὸσ ἥττονοσ λήμματοσ, ἀποκλείειν καὶ πικρῶσ καὶ ἐναντίωσ ἀκούειν, ὡσ πονηρία δυνάμεωσ δόξαν εὑρομένη παρ’ ὑμῶν ἐπὶ τὴν πόλιν ἐστίν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 431:3)
οὕτωσ οὖν ἀκούετε τούτου ὡσ πονηροῦ καὶ δωροδόκου καὶ οὐδ’ ὁτιοῦν ἐροῦντοσ ἀληθέσ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 432:3)
πλὴν εἰ συκοφάντου τισ καὶ πονηροῦ σπέρμα καὶ ῥίζαν, ὡσπερανεὶ γεωργόσ, οἰέται δεῖν ὑπάρχειν τῇ πόλει.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 56:4)
ἀλλὰ κατεγνώκαθ’ ὑμεῖσ ἐν τουτοισὶ τοῖσ δικαστηρίοισ αὐτοῦ θάνατον, ὡσ πονηροῦ δηλονότι καὶ ἀξίου τεθνάναι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 94:3)
πονηροῦ γὰρ ταῦτ’ ἐστὶν σοφιστοῦ καὶ οἰμωξομένου.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν 63:4)
καὶ οὗτοσ, ὡσ χρηστῷ μὲν αὐτῷ ὄντι καὶ οὐδὲν ἂν ψευσαμένῳ ὁρ́κον ἐδίδου, ὥσ φησιν, ὡσ περὶ πονηροῦ δὲ καὶ ἀπαλείφοντοσ ἀπὸ τῶν παρακαταθηκῶν νυνὶ διαλέγεται;
(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Κάλλιππον 35:2)
οὐκ ἦν ἄρ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, χαλεπώτερον οὐδὲν ἢ γείτονοσ πονηροῦ καὶ πλεονέκτου τυχεῖν, ὅπερ ἐμοὶ νυνὶ συμβέβηκεν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Καλλικλέα Περὶ Χωρίου Βλάβης 2:1)
ἵν’ οὖν, ἐὰν ἐπὶ τοῦτον ἰῄ τὸν λόγον, μὴ ἐπιτρέπητ’ αὐτῷ, ἀλλ’ εἰδῆτ’ ἀκριβῶσ ὅτι οὔτε μ’ ἀπέφηνεν ἡ βουλὴ οὔτ’ ἐμέλλησεν, ἠδικήθην δὲ ὑφ’ ἑνὸσ ἀνθρώπου πονηροῦ καὶ δίκην δεδωκότοσ παρ’ ὑμῖν, ἀκούσατέ μου βραχέα·
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 59:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION