Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅταν δ’ ἡ φύσισ τοῦ ἀνθρώπου εὐθὺσ πονηρὰν τὴν ἀρχὴν λάβῃ τῆσ παιδείασ, ἐκ τῶν κακῶσ τεθραμμένων παίδων παραπλησίουσ ἡγήσατο πολίτασ ἔσεσθαι Τιμάρχῳ τουτῳί.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 11 1:2)
εἰ δὲ τὸ τῆσ ἁπάντων εὐνοίασ ἐκπεσεῖν καὶ πονηρὰν ἀντὶ χρηστῆσ δόξαν λαβεῖν πολλῷ χαλεπώτερον τοῦ δωρεῶν ὡντινωνοῦν ἐστερῆσθαι, πρῶτον μὲν οὐκ ἂν φθάνοιμεν ἡμᾶσ αὐτοὺσ μᾶλλον ἢ τοὺσ εὐεργέτασ δι’ ὧν ἀφαιρούμεθα ζημιοῦντεσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 73:1)
χθὲσ οὖν Κλέων ὁ κηδεμὼν ἡμῖν ἐφεῖτ’ ἐν ὡρ́ᾳ ἥκειν ἔχοντασ ἡμερῶν ὀργὴν τριῶν πονηρὰν ἐπ’ αὐτόν, ὡσ κολωμένουσ ὧν ἠδίκησεν.
(아리스토파네스, Wasps, Parodos, prelude10)
καὶ πρῶτον μὲν τοὺσ ἀδελφοὺσ τοὺσ αὑτοῦ ἐπαίδευσεν τὴν παιδείαν ταύτην, ἣν ὑμεῖσ αἰσθάνεσθε πονηρὰν καὶ ἄδικον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δανείζεσθαι ἐν τῷ ἐμπορίῳ ναυτικὰ χρήματα καὶ ταῦτ’ ἀποστερεῖν καὶ μὴ ἀποδιδόναι.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ τὴν Λάκριτον Παραγραφὴν 65:1)
ὁπότε ἄνθρωποί τινεσ σοφώτεροι γενόμενοι τῆσ ἁπάσησ σοφίασ, οὐ κηρὸν ἐγχέαντεσ τοῖσ ὠσίν, ὥσπερ οἶμαί φασι τοὺσ Ἰθακησίουσ ναύτασ ὑπὲρ τοῦ μὴ κατακοῦσαι τῆσ τῶν Σειρήνων ᾠδῆσ, ἀλλὰ μολύβδου τινὸσ μαλθακὴν ὁμοῦ καὶ ἄτρωτον ὑπὸ φωνῆσ φύσιν, ἔτι δὲ οἶμαι πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν σκότοσ πολὺ προβαλόμενοι καὶ ἀχλύν, ὑφ’ ἧσ Ὅμηρόσ φησι κωλύεσθαι τὸν καταληφθέντα διαγιγνώσκειν θεόν, ὑπερφρονοῦσι τὰ θεῖα, καὶ μίαν ἱδρυσάμενοι δαίμονα πονηρὰν καὶ ἄλυπον, τρυφήν τινα ἢ ῥᾳθυμίαν πολλὴν καὶ ἀνειμένην ὕβριν, ἡδονὴν ἐπονομάζοντεσ, γυναικείαν τῷ ὄντι θεόν, προτιμῶσι καὶ θεραπεύουσι κυμβάλοισ τισὶν ἢ ψόφοισ καὶ αὐλοῖσ ὑπὸ σκότοσ αὐλουμένοισ, ἧσ εὐωχίασ οὐδεὶσ ἐκείνοισ φθόνοσ, εἰ μέχρι τοῦ ᾅδειν αὐτοῖσ τὸ σοφὸν ἦν, ἀλλὰ μὴ τοὺσ θεοὺσ ἡμῶν ἀφῃροῦντο καὶ ἀπῴκιζον, ἐξελαύνοντεσ ἐκ τῆσ αὑτῶν πόλεώσ τε καὶ ἀρχῆσ, ἐκ τοῦδε τοῦ κόσμου παντόσ, εἴσ τινασ χώρασ ἀτόπουσ, καθάπερ ἀνθρώπουσ δυστυχεῖσ εἴσ τινασ νήσουσ ἐρήμουσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 46:1)
καὶ τοῦτο τὸ νόμιμον πολλοὶ καὶ τῶν Ἑλλήνων κατέδειξαν, ἡγούμενοι παντελῶσ ἄδικον εἶναι τὸ μηδὲν ἀδικῆσαν τῷ ἀδικήσαντι τῆσ αὐτῆσ μετέχειν τιμωρίασ, καὶ παρανομήματοσ ἑνὸσ γενομένου παρὰ δυοῖν λαμβάνειν τὸ πρόστιμον, πρὸσ δὲ τούτοισ κατὰ προαίρεσιν πονηρὰν συντελεσθέντοσ τοῦ ἀδικήματοσ τὸ μηδεμίαν πω σύνεσιν ἔχον ὑπὸ τὴν ὁμοίαν ἄγειν κόλασιν, τὸ δὲ πάντων μέγιστον, ὅτι ταῖσ κυούσαισ ἰδίᾳ τῆσ αἰτίασ ἐπενηνεγμένησ οὐδαμῶσ προσήκει τὸ κοινὸν πατρὸσ καὶ μητρὸσ τέκνον ἀναιρεῖσθαι·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 77 9:2)
ἡμέρασ δὲ γενομένησ ὁ μὲν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἀπῄει πονηρὰν καὶ ὀλέθριον ἐπιθυμίαν ἐκπεπληρωκώσ, ἡ δὲ Λουκρητία δεινῶσ φέρουσα τὸ συμβεβηκὸσ ὡσ εἶχε τάχουσ ἐπιβᾶσα τῆσ ἀπήνησ εἰσ Ῥώμην ᾤχετο, μέλαιναν ἐσθῆτα περιβαλομένη καὶ ξιφίδιόν τι κρύπτουσα ὑπὸ τῇ στολῇ, οὔτε προσαγορεύουσα κατὰ τὰσ συναντήσεισ οὐδένα τῶν ἀσπαζομένων οὔτ’ ἀποκρινομένη τοῖσ μαθεῖν βουλομένοισ, ὅ τι πέπονθεν, ἀλλὰ σύννουσ καὶ κατηφὴσ καὶ μεστοὺσ ἔχουσα τοὺσ ὀφθαλμοὺσ δακρύων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 66 2:1)
ἀποκριναμένου δὲ τοῦ μάντεωσ, ὅτι πονηρὰν καὶ ὀλέθριον βαδίζουσιν ὁδὸν καί, εἰ μὴ μεταθήσονται τὰ βουλεύματα, τὸν αἴσχιστον ἀπολοῦνται τρόπον, δείσαντεσ μὴ φθάσωσιν αὐτοὺσ ἕτεροι τὰ κρυπτὰ εἰσ φῶσ ἐξενέγκαντεσ, αὐτοὶ μηνυταὶ γίνονται πρὸσ τὸν ἐνδημοῦντα τῶν ὑπάτων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 54 5:1)
δεδανεικόσιν, ἐφ’ οἷσ συνέβαλον δικαίοισ ποιεῖσθαι, καὶ τὰ δικαστήρια καθίζειν, καὶ τὸν ἐν τῇ πόλει μένοντα τῶν ὑπάτων κατὰ τοὺσ πατρίουσ ἐθισμοὺσ καὶ τὰσ τιμωρίασ, ἃσ κατὰ τῶν ἐκλιπόντων οἱ περὶ αὐτῶν νόμοι δεδώκασιν, ἀναπράττεσθαι, εἴκειν δὲ τοῖσ δημοτικοῖσ μηδὲν ὅ τι μὴ δίκαιον μηδὲ δύναμιν αὐτοῖσ συγκατασκευάζειν πονηράν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 24 2:1)
ἆρ’ οὐχὶ τἀναντία, καὶ πονηρὰν νέμεσιν ἕξω παρὰ τοῦ δαιμονίου τοῖσ ἠδικημένοισ τιμωρόν, καὶ ὥσπερ ἐκ ταπεινοῦ μέγασ διὰ τοὺσ θεοὺσ ἐγενόμην, οὕτωσ αὖθισ ἐκ μεγάλου ταπεινὸσ γενήσομαι, καὶ τἀμὰ παθήματα παιδεύματα γενήσεται τοῖσ ἄλλοισ;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 33 4:1)
καὶ ἐὰν μὲν εὑρ́ητε ἡττημένον με ὑπὸ τῶν πολεμίων, πονηρὰν καλεῖτέ μου τὴν τύχην, ἐὰν δὲ κεκρατηκότα τῶν ἐχθρῶν, ἀγαθήν·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 30 5:1)
Τῷ σε καὶ οὐκ ἐθέλω βαλέειν, τοιοῦτον ἐόντα, Λάθρη ὀπιπτεύσασ, ἀλλ’ ἀμφαδόν, αἴ κε τύχοιμι καὶ μετὰ τοῦτ’ εἰπών, ὅτι κινδυνεύει πονηρὰν πεποιῆσθαι τὴν ὑπόθεσιν τοῦ πολέμου πρὸσ ἀνθρώπουσ ὁσιωτάτουσ Ἑλλήνων καὶ δικαιοτάτουσ, μίαν ἔφη θεωρεῖν ἀπαλλαγὴν τοῦ πολέμου καλὴν καὶ συμφέρουσαν, εἰ φίλουσ ἀντὶ πολεμίων αὐτοὺσ ποιήσαιτο, φιλανθρωπίασ τινὸσ μεγάλησ καταρξάμενοσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 20, chapter 6 2:2)
ἐν δὲ τῇ ἀρχῇ τῶν μετὰ τὸν Κάμιλλον ὑπάτων νόσοσ εἰσ Ῥώμην κατέσκηψε λοιμικὴ τὴν ἀρχὴν ἀπό τε ἀνομβρίασ καὶ αὐχμῶν λαβοῦσα ἰσχυρῶν, ὑφ’ ὧν κακωθεῖσα ἥ τε δενδρῖτισ καὶ ἡ σιτοφόροσ ὀλίγουσ μὲν ἀνθρώποισ καρποὺσ ἐξήνεγκε καὶ νοσερούσ, ὀλίγην δὲ καὶ πονηρὰν βοσκήμασι νομήν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 4 2:1)
ἄνθρωποι δὲ ὀλίγοι μὲν τινεσ διεφθάρησαν, ἃσ οὔπω πρότερον ἐπείρασαν προσενεγκάμενοι τροφάσ, οἱ δὲ λοιποὶ μικροῦ πάντεσ εἰσ νόσουσ δεινὰσ κατέπεσον ἀρχομένασ μὲν ἀπὸ μικρῶν ἐξανθημάτων, ἃ περὶ τοὺσ ἔξωθεν χρῶτασ ἀνίστατο, κατασκηπτούσασ δ’ εἰσ ἕλκη μεγάλα φαγεδαίναισ ὅμοια, πονηρὰν μὲν ὄψιν, δεινὴν δὲ ἀλγηδόνα παρέχοντα.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 4 4:1)
ἔπειτ’, ἐὰν μὲν ἔνοχον εὑρ́ητέ με ταῖσ αἰτίαισ, ἐφ’ αἷσ ὁ δῆμοσ κατεψηφίσατό μου, πονηρὰν καὶ ἀσχήμονα τελευτὴν δοῦναι τοῦ βίου, ἐὰν δ’ ἐν ἅπασιν, οἷσ ἐπιστεύθην ὑπὸ τῆσ πατρίδοσ ἐν εἰρήνῃ τε καὶ κατὰ πολέμουσ, εὐσεβῆ καὶ δίκαιον καὶ πάσησ ἀσχήμονοσ ὑποψίασ καθαρόν, τιμωροὺσ γενέσθαι μοι, τοιούτουσ ἐπιστήσαντασ τοῖσ ἠδικηκόσι κινδύνουσ καὶ φόβουσ, δι’ οὓσ ἀναγκασθήσονται μηδεμίαν ἄλλην ἐλπίδα σωτηρίασ ὁρῶντεσ ἐπ’ ἐμὲ καταφυγεῖν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 5 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION