Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἐπίγραμματούσδ’ ἀρετῆσ ἕνεκα στεφάνοισ ἐγέραιρε παλαίχθωνδῆμοσ Ἀθηναίων, οἵ ποτε τοὺσ ἀδίκοισθεσμοῖσ ἄρξαντασ πόλιοσ πρῶτοι καταπαύεινἦρξαν, κίνδυνον σώμασιν ἀράμενοι.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 190 1:2)
αὐτὰρ ἐπεὶ πόλιοσ μὲν ἐυδμήτουσ λίπ’ ἀγυιάσ, νηὸν δ’ εἰσαφίκανε διὲκ πεδίων ἐλάουσα, δὴ τότ’ ἐυτροχάλοιο κατ’ αὐτόθι βήσατ’ ἀπήνησ ἱεμένη, καὶ τοῖα μετὰ δμωῇσιν ἐείπεν·
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 3 14:43)
ἐπιτιμᾷ γὰρ ὅτι τὸν κακοπάτριδαΠίττακον πόλιοσ τᾶσ ἀχόλω καὶ βαρυδαίμονοσἐστάσαντο τύραννον μέγ’ ἐπαινέοντεσ ἀόλλεεσ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 3 243:1)
ἐτεὸν ὦ Μαριλάδη ἤδη πεπρέσβευκασ σὺ πολιὸσ ὢν ἓν ἢ;
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, strophe 2 1:39)
ὁ μὲν ἥκων γάρ, κἂν ᾖ πολιόσ, ταχὺ παῖδα κόρην γεγάμηκεν·
(아리스토파네스, Lysistrata, Agon, antepirrheme31)
ἔπειτα πολιόσ εἰμι καὶ πώγων’ ἔχω, σὺ δ’ εὐπρόσωποσ λευκὸσ ἐξυρημένοσ γυναικόφωνοσ ἁπαλὸσ εὐπρεπὴσ ἰδεῖν.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 1:29)
ἀλλ’ οὖν λέγειν χρή σ’ ὡσ ἐμάχετό γ’ αὐτίκα Ἐφουδίων παγκράτιον Ἀσκώνδᾳ καλῶσ, ἤδη γέρων ὢν καὶ πολιόσ, ἔχων δέ τοι πλευρὰν βαθυτάτην καὶ χέρασ καὶ λαγόνα καὶ θώρακ’ ἄριστον.
(아리스토파네스, Wasps, Episode 1:17)
αὐτὸσ δὲ ὑπολειφθεὶσ μετὰ μιῆσ νεὸσ ἐπὶ θέαν δῆθεν τῆσ πόλιοσ ᾔει.
(아리아노스, Indica, chapter 27 9:4)
προσάγοντι δὲ αὐτῷ πρὸσ τὰ τείχεα φιλίωσ ξείνια ἔφερον ἐκ τῆσ πόλιοσ θύννουσ τε ἐν κριβάνοισιν ὀπτούσ ‐ οὗτοι γὰρ ἔσχατοι τῶν Ἰχθυοφάγων οἰκέοντεσ πρῶτοι αὐτοῖσιν ὤφθησαν οὐκ ὠμοφαγέοντεσ ‐ καὶ πέμματα ὀλίγα καὶ βαλάνουσ φοινίκων.
(아리아노스, Indica, chapter 28 1:1)
δεινὸν ἀέθλον ὃ παγκράτιον καλέουσιν, ἀστοῖσὶν κ’ εἰή κυδρότεροσ προσορᾶν καί κε προεδρίην φανερὴν ἐν ἀγῶσιν ἄροιτο καί κεν σῖτ’ εἰή δημοσίων κτεάνων ἐκ πόλιοσ καὶ δῶρον ὅ οἱ κειμήλιον εἰή·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 6 1:1)
ὁ δ’ ἐγγὺσ οὗτοσ ἑστηκὼσ τῆσ Βασιλείασ παρ’ αὐτὸ τὸ σκῆπτρον ἔμπροσθεν ἰσχυρὸσ ἀνήρ, πολιὸσ καὶ μεγαλόφρων, οὗτοσ δὴ Νόμοσ, ὁ δὲ αὐτὸσ καὶ λόγοσ ὀρθὸσ κέκληται, σύμβουλοσ καὶ πάρεδροσ, οὗ χωρὶσ οὐδὲν ἐκείναισ πρᾶξαι θέμισ οὐδὲ διανοηθῆναι.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ α. 89:3)
μόνην δὲ ᾠδὴν μὲν ᾅσεται καὶ παραδέξεται τὴν τῷ Ἐνυαλίῳ πρέπουσαν μάλα ἰσχυρὰν καὶ διάτορον, οὐχ ἡδονὴν οὐδὲ ῥᾳθυμίαν φέρουσαν τοῖσ ἀκούουσιν, ἀλλ’ ἀμήχανον φόβον καὶ θόρυβον, οἱο͂ν ὅ τε Ἄρησ αὐτὸσ ἤγειρεν, ὀξὺ κατ’ ἀκροτάτησ πόλιοσ Τρώεσσι κελεύων, ὅ τε Ἀχιλλεὺσ ὅτε φθεγξάμενοσ μόνον, πρὶν ὀφθῆναι, τροπὴν ἐποίησε τῶν Τρώων, καὶ δώδεκα ἀνδράσιν αἴτιοσ ὑπῆρξεν ὀλέθρου περὶ τοῖσ αὐτῶν ἁρ́μασι καὶ ὅπλοισ·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ β. 70:1)
οὐ πρότερον λήξει νεῖκοσ Μερόπων καὶ Ιὤνων, πρὶν τρίποδα χρύσειον, ὃν Ἥφαιστοσ βάλε πόντῳ, ἐκ πόλιοσ πέμψητε καὶ ἐσ δόμον ἀνδρὸσ ἵκηται, ὃσ σοφὸσ ᾖ τὰ ἐόντα τά τ’ ἐσσόμενα πρό τ’ ἐόντα.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ΒΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΙ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΔΕΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ, Kef. a'. QALHS 12:2)
ἡλικίαν μὲν ἤδη πολιὸσ ὤν, ἔτη δὲ πέντε καὶ εἴκοσι τὴν βασιλείαν κατασχών.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 85 6:2)
ἥξει τισ γέρων πολιὸσ χρυσοῦσ δακτυλίουσ ἔχων πολλούσ, εἶτα ἐπισείσασ τὴν κεφαλὴν ἐρεῖ "ἄκουσόν μου, τέκνον·
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ τῶν προλήψεων. 18:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION