Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

σχεδὸν δὲ τούτοισ δυσὶ τὸ φύσει διορίζομεν, τῷ τε ὅσα εὐθὺσ γιγνομένοισ ἀκολουθεῖ πᾶσι, καὶ ὅσα ἐωμένησ τῆσ γενέσεωσ εὐθυπορεῖν γίγνεται ἡμῖν, οἱο͂ν πολιὰ καὶ γῆρασ καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 143:1)
ἀρχαία φίλη, πολιὰ γεγένησαι ταχύ γε νὴ τὸν οὐρανόν.
(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:36)
"ὁ δὲ αὐχμὸσ πολιωτέρουσ ποιεῖ, εἴτε γὰρ αὐάνσισ τριχὸσ ἡ πολιὰ εἴτ’ ἔνδεια θερμοῦ, ἡ ξηρότησ μαραίνει, διὸ καὶ τὰ πιλία θᾶττον ποιεῖ πολιούσ ἐκπίνεται γὰρ ἡ οἰκεία τῆσ τριχὸσ ὑγρότησ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 45 2:5)
τὰ δὲ παιδία παρ’ αὐτοῖσ ἐκ γενετῆσ ὑπάρχει πολιὰ κατὰ τὸ πλεῖστον·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 32 2:2)
ἐγὼ μὲν οὖν καὶ Κάδμοσ, ὃν σὺ διαγελᾷσ, κισσῷ τ’ ἐρεψόμεσθα καὶ χορεύσομεν, πολιὰ ξυνωρίσ, ἀλλ’ ὅμωσ χορευτέον, κοὐ θεομαχήσω σῶν λόγων πεισθεὶσ ὕπο.
(에우리피데스, episode 13:3)
ὃ δ’ ἀγλάισμα δωμάτων ἐμοῦ τ’ ἔφυ, θυγάτηρ ἄνανδροσ πολιὰ παρθενεύεται·
(에우리피데스, Helen, episode 2:2)
οἳ ναίετ’ οὐράνιοι, σωτῆρεσ τᾶσ Ἑλένασ, γλαυκὸν ἔπιτ’ οἶδμα κυανόχροά τε κυμάτων ῥόθια πολιὰ θαλάσσασ, ναύταισ εὐαεῖσ ἀνέμων πέμποντεσ Διόθεν πνοάσ·
(에우리피데스, Helen, choral, antistrophe 22)
εἶτ’ ἐννόησον ἄνδρα ἐν βαθεῖ πώγωνι καὶ πολιᾷ τῇ κόμῃ ἐξεταζόμενον εἲ τι οἶδεν ὠφέλιμον, καὶ τοῖσ μὲν δοκοῦντα εἰδέναι, τοῖσ δὲ μή.
(루키아노스, De mercede, (no name) 12:2)
ἔτι ’ γὰρ τοῦτό μοι τὸ λοιπὸν ἦν, ἐν βαθεῖ τούτῳ τῷ πώγωνι καὶ πολιᾷ τῇ κόμῃ καθῆσθαι μέσον ἐν τοῖσ γυναίοισ καὶ τοῖσ μεμηνόσιν ἐκείνοισ θεαταῖσ, κροτοῦντά τε προσέτι καὶ ἐπαίνουσ ἀπρεπεστάτουσ ἐπιβοῶντα ὀλέθρῳ τινὶ ἀνθρώπῳ ἐσ οὐδὲν δέον κατακλωμένῳ.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 5:4)
ἐγὼ δὲ ἐνενόουν μεταξὺ οἱοῖ ὄντεσ αὐτοὶ νέοισ τε ὁμιλοῦσιν, ἐπὶ σοφίᾳ καὶ ὑπὸ πολλῶν θαυμάζονται, μόνῃ τῇ πολιᾷ καὶ τῷ πώγωνι διαφέροντεσ τῶν βρεφῶν, τὰ δ’ ἄλλα καὶ αὐτῶν ἐκείνων εὐαγωγότεροι πρὸσ τὸ ψεῦδοσ.
(루키아노스, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 21:2)
τὰ μὲν γὰρ ὑπὸ σμικρότητοσ ὀλίγου δέοντα ἠφανίσθαι τῶν ζῴων ηὐξάνετο, τὰ δ’ ἐκ γῆσ νεογενῆ σώματα πολιὰ φύντα πάλιν ἀποθνῄσκοντα εἰσ γῆν κατῄει.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 101:4)
καὶ ἀσφάλειαν οἷσ ἡ γελωμένη πολιὰ καὶ ῥυτὶσ ἐμπειρίασ μάρτυσ ἐπιφαίνεται, καὶ πειθοῦσ συνεργὸν αὐτῷ καὶ δόξαν ἤθουσ προστίθησι.
(플루타르코스, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 10 3:1)
καὶ γὰρ πολιὰ τοῦ λέγοντοσ καὶ πλάσμα καὶ ὀφρῦσ καὶ περιαυτολογία, μάλιστα δ’ αἱ κραυγαὶ καὶ οἱ θόρυβοι καὶ τὰ πηδήματα τῶν παρόντων συνεκπλήττει τὸν ἄπειρον ἀκροατὴν καὶ νέον ὥσπερ ὑπὸ ῥεύματοσ παραφερόμενον.
(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 7 7:1)
εἶθ̓ οὕτωσ ἐπιφανῆναι ἄνδρα πολιᾷ καὶ δόξῃ διαφέροντα, θαυμαστὴν δέ τινα καὶ μεγαλοπρεπεστάτην εἶναι τὴν περὶ αὐτὸν ὑπεροχήν.
(70인역 성경, Liber Maccabees II 15:13)
ἤγετο γὰρ γεραιῶν πλῆθοσ πολιᾷ πεπυκασμένων, τὴν ἐκ τοῦ γήρωσ νωθρότητα ποδῶν ἐπίκυφον ἀνατροπῆσ ὁρμῇ βιαίασ ἁπάσησ αἰδοῦσ ἄνευ πρὸσ ὀξεῖαν καταχρωμένων πορείαν.
(70인역 성경, Liber Maccabees III 4:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION