Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐπειδὴ δὲ Ἀχιλλέωσ καὶ Πατρόκλου μέμνησθε καὶ Ὁμήρου καὶ ἑτέρων ποιητῶν, ὡσ τῶν μὲν δικαστῶν ἀνηκόων παιδείασ ὄντων, ὑμεῖσ δὲ εὐσχήμονέσ τινεσ καὶ περιφρονοῦντεσ ἱστορίᾳ τὸν δῆμον, ἵν’ εἰδῆτε ὅτι καὶ ἡμεῖσ τι ἤδη ἠκούσαμεν καὶ ἐμάθομεν, λέξομέν τι καὶ περὶ τούτων.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1411)
λέξω δὲ πρῶτον μὲν περὶ Ὁμήρου, ὃν ἐν τοῖσ πρεσβυτάτοισ καὶ σοφωτάτοισ τῶν ποιητῶν εἶναι τάττομεν.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1421)
ὁ τοίνυν οὐδενὸσ ἧττον σοφὸσ τῶν ποιητῶν Εὐριπίδησ, ἕν τι τῶν καλλίστων ὑπολαμβάνων εἶναι τὸ σωφρόνωσ ἐρᾶν, ἐν εὐχῆσ μέρει τὸν ἔρωτα ποιούμενοσ λέγει που·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1511)
ἵνα δὲ μὴ μακρολογῶ περὶ τῶν ποιητῶν διεξιών, ἀνδρῶν ἐρῶ πρεσβυτέρων καὶ γνωρίμων ὑμῖν ὀνόματα καὶ μειρακίων καὶ παίδων, ὧν τοῖσ μὲν διὰ τὴν εὐπρέπειαν πολλοὶ γεγόνασιν ἐρασταί, ἐνίοισ δὲ τῶν ἐν ἡλικίᾳ ἔτι καὶ νῦν εἰσίν, ὧν οὐδεὶσ πώποτ’ εἰσ τὰσ αὐτὰσ αἰτίασ ἀφῖκται Τιμάρχῳ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1551)
διὰ τοῦτο γὰρ οἶμαι παῖδασ ὄντασ ἡμᾶσ τὰσ τῶν ποιητῶν γνώμασ ἐκμανθάνειν, ἵν’ ἄνδρεσ ὄντεσ αὐταῖσ χρώμεθα·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1352)
καὶ εἰ μέν τισ τῶν τραγικῶν ποιητῶν τῶν μετὰ ταῦτα ἐπεισαγόντων ποιήσειεν ἐν τραγῳδίᾳ τὸν Θερσίτην ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων στεφανούμενον, οὐδεὶσ ἂν ὑμῶν ὑπομείνειεν, ὅτι φησὶν Ὅμηροσ ἄνανδρον αὐτὸν εἶναι καὶ συκοφάντην·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 2311)
καίτοι ἐκεῖνα μὲν οὐκ ἐπίστασθε πότερον οὕτω γεγένηται ἢ πέπλασται ὑπὸ τῶν ποιητῶν·
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 34:5)
οὕτωσ δ’ ἐστὶν αἰδέσιμοσ τῷ πατρὶ καὶ πάντων κεκοινώνηκε καὶ τὰ πρεσβεῖα μόνη κατείληφεν, ὥστε καὶ τῶν ποιητῶν οὓσ ἂν μάλιστά τισ εἴποι τυχεῖν τῆσ θεοῦ, Ὅμηροσ μὲν τῆσ αἰγίδοσ αὐτῆσ μνησθεὶσ καὶ τοῦ τρῶσαι δαίμονοσ ἐπιχειρήσαντοσ λέγει σμερδαλέην, ἣν οὐδὲ Διὸσ δάμνησι κεραυνὸσ, λέγων ἀσφαλῶσ, ἐπειδή γε καὶ τῷ Διὶ τῶν σκηπτῶν καὶ κεραυνῶν πλείονοσ ἄξια τὰ παρὰ τῆσ Ἀθηνᾶσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 2:4)
καὶ εἶναί τε πάντα ἐνθένδε ὁπόσα γενέσεωσ μέτοχα καὶ ἀπιέναι πάλιν ἐκεῖσε κατὰ τὴν φθορὰν αὐτῶν, καὶ τοῦτ’ εἶναι τὴν ἀρὰν τὴν Ὁμήρου ἐπαρωμένου εἰσ ὕδωρ πάντα ἐλθεῖν, ὡσ ἔχει καὶ τὸ ἔποσ ἀλλ’ ὑμεῖσ γε πάντεσ ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε, καὶ ὅσα ἄλλα τοιουτότροπα ὑπό τε ἀνδρῶν καὶ ποιητῶν σοφῶν εἴρηταί τε καὶ ἐξεύρηται, ταῦτα μὲν ἤτοι τέλεον ἡμῖν παρείσθω ἢ ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω ἐν γοῦν τῷ παρόντι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 3:1)
πάντα τε δεῦρο φοιτᾶν τὰ πανταχόθεν κατά τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, καὶ τοῦτ’ εἶναι ὑφ’ οὗ καὶ ἐκ παλαιοτάτου ἀφνειόν τε ὕμνηται χωρίον ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἅμα μὲν διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν παρόντων ἀγαθῶν, ἅμα δὲ καὶ διὰ τὴν ὑπάρχουσαν εὐδαιμονίαν ἐν αὐτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 7:1)
εὔδαιμόν γε τὸ τῶν ποιητῶν ἐστι γένοσ καὶ πραγμάτων ἀπήλλακται πανταχῆ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 1:1)
ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε καὶ παρ’ αὐτῶν τῶν ποιητῶν μαρτυρεῖται, ὅτι πάντεσ δὲ θεῶν χατέουσ’ ἄνθρωποι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 2:3)
καὶ μάλιστα οὐδ’ ὀκνητέον διὰ τὴν τοῦ ὀνόματοσ εὐφημίαν, ὡσ τῶν ποιητῶν μόνων εἰδότων τὸ μέτρον τῶν λόγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 3:10)
ταῦτα οὐ τὸ τῶν ποιητῶν ἀτιμάζων γένοσ εἶπον οὐδ’ ἀφαιρούμενοσ ἣν ἔχει τάξιν, ἀλλ’ ἐξ αὐτῶν τῶν ἐκείνοισ συγκεχωρημένων ἀποδεικνὺσ ὅτι καὶ ταῦτα δικαίωσ ἂν προσνομίζοιμεν ὥσπερ ἱερεῖα πρὸσ τοῖσ οὖσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 3:3)
διόπερ τἄλλα πάντα ἀφεὶσ, ἃ τοῖσ προοιμιαζομένοισ λέγειν ἔθοσ ἐστὶ καὶ προφασίζεσθαι, τοῖσ μὲν τὸ μέγεθοσ τῶν πεπραγμένων, τοῖσ δὲ τὸν χρόνον ὀλίγον ὄντα τῶν λόγων, οὐ προσδεηθεὶσ δὲ οὐδὲ τῶν Μουσῶν, ὥσπερ τινὲσ τῶν ποιητῶν, οὐδ’ ἄλλησ οὐδεμιᾶσ ἔξωθεν βοηθείασ, ἐπ’ αὐτὸν τρέψομαι τοῦ βασιλέωσ τὸν ἔπαινον, οὐχ ὑπ’ αὐθαδείασ οὐδὲ καταφρονῶν τοῦ πράγματοσ, ἀλλ’ ὁρῶν τοὺσ ἐν ἀρχῇ καταπραύ̈νοντασ καὶ παραιτουμένουσ τρόπον τινὰ αὐτοὺσ καταφρονοῦντασ τῶν ὑποθέσεων ἃσ ποιοῦνται τῶν λόγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION