Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

δεῖ γὰρ τὸν κήρυκα ἀψευδεῖν, ὅταν τὴν ἀνάρρησιν ἐν τῷ θεάτρῳ ποιῆται πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 189 1:3)
καὶ γάρ τοι πάντα μὲν τὰ ἀπορώτατα οἱ ποιηταὶ ταύτῃ προστιθέασιν, ἐπειδὰν πόριμα καὶ δυνατὰ ἀποφῆναι βούλωνται, Ὀδυσσέασ τε νηχομένουσ ἐν μέσοισ τοῖσ ἐρήμοισ πελάγεσι καὶ νέουσ ἐκ γερόντων καὶ καλοὺσ ἐξ οὐ καλῶν γιγνομένουσ, καὶ τοὺσ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν μνηστῆρασ ἀπολλύντασ ἀπὸ φαύλου καὶ γελοίου τοῦ ἐπικουρικοῦ μειρακίου καὶ νομέοιν δυοῖν, καὶ ἕτερα τούτων ἀτοπώτερα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀθηνᾶ 6:20)
πολλοὶ μὲν γὰρ οἱ καταλογάδην ᾄδοντεσ τὰ σὰ, πολλὰ δὲ ποιηταὶ κατὰ πάντασ τρόπουσ ὑμνήκασι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 1:3)
ἐκ δὲ τούτων ποιηταὶ Προμηθέασ τε ὑπ’ αὐτοῦ λυομένουσ συνέθεσαν, ὡσ καὶ ὅσα δήσειεν ὁ Ζεὺσ, ταῦτ’ ἐξὸν Ἡρακλεῖ λῦσαι, καὶ τὸν Ἄτλαντα ὡσ ἀπέπαυσε διαδεξάμενοσ καὶ ἀνασχὼν τὸν οὐρανὸν αὐτὸσ, καὶ τὸν Κέρβερον ὡσ ἀνήγαγεν ἐξ Αἵδου καὶ μετ’ αὐτοῦ Θησέα τὸν τῶν Ἐρεχθειδῶν, καὶ ὡσ Πλούτωνα καὶ Ἥραν τρώσειε, καὶ τοὺσ Γίγαντασ ὡσ χειρώσαιτο ἐπίκουροσ τοῖσ θεοῖσ γενόμενοσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 2:6)
εἰ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ δοκοῦνθ’ ἑαυτοῖσ ὥστ’ εἰπεῖν τὸν Ἀπόλλω καὶ τὰσ Μούσασ καλοῦσιν, ἦ που καλλίων ἡ κλῆσισ ἡμῖν, ὅταν αὐτοῦ τοῦ προβαλόντοσ δεώμεθα μουσηγέτην ἅμα τῷ πατρὶ γενέσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 1:14)
Ἀπόλλω τε γάρ φασιν οἱ ποιηταὶ τὴν Δῆλον φερομένην πρότερον στῆσαι κατὰ τοῦ πελάγουσ ἐρείσαντα, ἐπειδὴ πρῶτον ἐν αὐτῇ ἐγένετο, καὶ οὗτοι τῆσ Μεροπίδοσ τότε ἐπιβάντεσ, προκρίναντεσ ἁπασῶν εἶναι καλλίστην, ὅσαι παραπλήσιαι μέγεθοσ, ἰάσαντό τε καὶ ἀπέφηναν ἐμβατὸν πᾶσιν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ, πρότερον σφαλερὰν καὶ ὕποπτον οὖσαν, καὶ τὴν εὐδαιμονίαν κυρίαν τῇ νήσῳ κατέστησαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀσκληπιάδαι 3:3)
πότερον οἱ μὲν ποιηταὶ χρῄζουσι τῶν θεῶν, ἡμεῖσ δὲ ὃ μὴ θέμισ εἰπεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 2:2)
ἀλλ’ οἱ ποιηταὶ μόνοι θεοφιλεῖσ εἰσι καὶ παρὰ τούτων οἱ θεοὶ ἥδιστα δέχονται τὰ δῶρα;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 2:5)
οὐ γὰρ μέτρα πρῶτον ἐγένετο, εἶθ’ οὕτωσ εὑρέθη λόγοσ καὶ διαλέγεσθαι, οὐδὲ ποιηταὶ γενόμενοι τὰ ὀνόματα οἷσ δεῖ χρῆσθαι διέθηκαν, ἀλλ’ ὄντων ὀνομάτων καὶ λόγου πεζοῦ χάριτόσ τινοσ ἕνεκα καὶ ψυχαγωγίασ ἡ τούτων ἐργάτισ ὕστερον εἰσῆλθε ποιητική.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 3:1)
Ὅμηροσ μὲν οὖν ἔφη τὴν γῆν ἐπίκοινον λελεῖφθαι καὶ τὸν Ὄλυμπον τοῖσ θεοῖσ, ὁ δὲ γῆσ τε κληροῦχοσ αὐτὸσ διαφέρων καὶ τῶν ἰδίων αὖ τῶν ἄλλων μερῶν κοινωνὸσ ἑκάστῳ προσφαίνεται, πάντα αὐτὸσ εἷσ ὢν ἅπασιν, εἷσ ταυτὸν δυνάμενοσ, πάσασ πράξεισ καὶ πάσασ εὐπορίασ ἐν ἅπασι καιροῖσ καὶ τόποισ συγκατεργαζόμενοσ, γῆσ καὶ θαλάττησ, φαῖεν ἂν ποιηταὶ, κλῇδασ ἔχων, ἐπεὶ καὶ μετὰ τὴν ἀναγκαίαν τοῦ βίου τελευτὴν ἔτι οὗτοσ ἄρχων ἀνθρώποισ μένει.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 7:8)
ὢν γὰρ τηλικοῦτοσ ὁ βασιλεὺσ ἡμερότητι καὶ ἐπιεικείᾳ διενήνοχεν ἁπάντων βασιλέων, ὥστε μικρὸν μὲν οἱᾶ πατὴρ, μικρὸν δὲ οἱᾶ ποιμὴν τῶν ἄλλων εἰπεῖν εἶναι, καὶ πάντα ὅσα ποιηταὶ δυνάστασ ἡμεροῦντεσ ἐφθέγξαντο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 7:5)
ὥστε ἔξεστιν εἰπεῖν ἰδίᾳ μὲν ἄλλουσ ἄλλοισ εἶναι τροφέασ, οὓσ ἂν ἡ τύχη καὶ ὁ συμπίπτων χρόνοσ ἑκάστοισ παρασκευάσῃ, κοινοὺσ δὲ ἁπάντων τροφέασ ὑμᾶσ εἶναι καὶ μόνουσ καὶ πρό γε αὐτῶν ἔτι τῶν τροφέων, ὥσπερ οὓσ πατέρασ πατέρων καλοῦσιν οἱ ποιηταί·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 1:4)
νῦν δὲ ὑπὲρ ὧν πάντεσ μὲν ποιηταὶ λέγοντεσ ἐλάττουσ γεγόνασι, πᾶσα δ’ ἡ περὶ τοὺσ λόγουσ δύναμισ ἥττηται, πάντεσ δ’ ὥσπερ ὑπ’ ἐκπλήξεωσ θαυμάζουσι μᾶλλον ἢ οἱ δι’ ἀκριβείασ ἕκαστα ἑορακότεσ, περὶ τούτων ἀγωνιζόμεθα οὐδὲν ἐλάττω κατὰ τοὺσ λόγουσ ἀγῶνα μικροῦ δεῖν ἢ κατὰ τὰσ πράξεισ ἐκεῖνοι τότε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 49:1)
ἀτεχνῶσ δὲ, ὥσπερ οἱ ποιηταὶ λέγουσι, πρὸ τῆσ Διὸσ ἀρχῆσ ἅπαντα στάσεωσ καὶ θορύβου καὶ ἀταξίασ εἶναι μεστὰ, ἐλθόντοσ δὲ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν Διὸσ πάντα δὴ καταστῆναι, καὶ τοὺσ Τιτᾶνασ εἰσ τοὺσ κατωτάτω μυχοὺσ τῆσ γῆσ ἀπελθεῖν, συνωσθέντασ ὑπ’ αὐτοῦ τε καὶ τῶν σὺν αὐτῷ θεῶν, οὕτωσ ἄν τισ καὶ περὶ τῶν πρὸ ὑμῶν τε καὶ ἐφ’ ὑμῶν πραγμάτων λογιζόμενοσ ὑπολάβοι, ὡσ πρὸ μὲν τῆσ ὑμετέρασ ἀρχῆσ ἄνω καὶ κάτω συνετετάρακτο καὶ εἰκῆ ἐφέρετο, ἐπιστάντων δὲ ὑμῶν ταραχαὶ καὶ στάσεισ ἔληξαν, τάξισ δὲ πάντων καὶ φῶσ λαμπρὸν εἰσῆλθε βίου καὶ πολιτείασ, νόμοι τε ἐξεφάνησαν καὶ θεῶν βωμοὶ πίστιν ἔλαβον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 30:2)
κράτιστον οὖν, ὥσπερ οἱ τῶν διθυράμβων τε καὶ παιάνων ποιηταὶ, εὐχήν τινα προσθέντα οὕτω κατακλεῖσαι τὸν λόγον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 32:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION