Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἀκμάζοντοσ δ’ ἔτι τοῦ περὶ βασιλείασ λόγου καὶ συνόδου μελλούσησ ἔσεσθαι τῆσ βουλῆσ μετ’ ὀλίγον, ὁ Κάσσιοσ ἐμβαλὼν τὴν χεῖρα τῷ Βρούτῳ "τί ποιήσομεν," ἔφη, "παρὰ τὸ βουλευτήριον, ἂν οἱ κόλακεσ τοῦ Καίσαροσ γνώμην περὶ βασιλείασ προθῶσι;
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 16 8:1)
"τί δ’, ἂν ἡμᾶσ καλῶσιν ὡσ στρατηγούσ, τί ποιήσομεν, ὦ ἀγαθὲ Βροῦτε";
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 16 8:4)
ἀλλ’ ἡμεῖσ μὲν οὐδέ ποθ’ ὑμῖν ὅμοια ποιήσομεν, ἐπεὶ καὶ τοὺσ πρέσβεισ ὑμῶν, ἔτι ὄντασ ἐν Ῥώμῃ, παρεσπονδηκότων ὑμῶν καὶ ἐσ πρέσβεισ ἁμαρτόντων, ἥ τε πόλισ ἀπέλυσε, κἀγὼ καταχθέντασ ἐσ τὸ στρατόπεδον πρὸσ ὑμᾶσ ἤδη πολεμοῦντασ ἀπέπεμψα ἀπαθεῖσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 5:7)
καὶ Συρακόσιοι μὲν ἴσασι θαρρεῖν οὕτω πολλὰ καὶ συνεχῆ δυστυχήσαντεσ, ἡμεῖσ δ’ οἷσ τοσαῦτα ἀπ’ ἐκείνων ἕστηκε τρόπαια, ταυτὸν τοῦτ’ οὐχὶ ποιήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 4:8)
ὅτι δ’ οὐδὲν ἔξω τῶν εἰωθότων οὐδ’ ἀπὸ τῆσ ἀνθρωπείασ φύσεωσ ποιήσομεν, ἂν μὴ τοῖσ ἀνηνύτοισ προσκαθεζώμεθα, ὀλίγων ἅμα καὶ ἐναργῶν ἀναμνήσθητε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 11:16)
Λακεδαιμόνιοι δ’ ἂν αὐξηθῶσι δι’ ἡμῶν καὶ μὴ δικαίωσ μηδ’ ἁπλῶσ ἡμῖν προσφέρωνται, πῶσ ἀπαντήσομεν αὐτοῖσ, ἢ τί ποιήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 15:3)
ἢ τί ποιήσομεν ἰσχυροτέρουσ αὐτοὺσ φάσκοντεσ εἶναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 15:6)
αὐτὸ γὰρ ἂν τοῦτο καὶ πάνδεινον εἰή, εἰ Θηβαῖοι μὲν εἰσ ἔχθραν αὐτοῖσ ἐλθόντεσ δίκην ἠδυνήθησαν λαβεῖν ὑπόγυιον, ἡμεῖσ δ’ ὄντεσ οἵπερ ἐσμὲν ταυτὸν τοῦτ’ οὐχὶ ποιήσομεν ἐκ πολλοῦ προοφειλόμενον αὐτοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 17:18)
εἰ δὲ μέμικταί τι βουλῆσ καὶ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν ἡμῖν, οὐκ αὐξήσομεν τοὺσ Θηβαίουσ οὐδὲ τῆσ Λακεδαιμονίων ἀγνωμοσύνησ κληρονόμουσ ποιήσομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 1:8)
ὅλωσ δὲ, ὦ Ἀθηναῖοι, εἰ νῦν σώων ὄντων Λακεδαιμονίων δεδοίκαμεν μὴ τῷ βασιλεῖ προσθῶνται Θηβαῖοι, τί ποιήσομεν ἡνίκ’ ἂν μηδὲ τούτουσ ἔτι κοινωνοὺσ ἔχωμεν, ἀλλὰ μόνοι μεταξὺ Θηβαίων καὶ τῶν βαρβάρων ἀπολειφθῶμεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 5:9)
οὐκ ὄντοσ δ’ ἐφ’ ἡμῖν οὕτω τὸν πόλεμον τεμεῖν, τί ποιήσομεν, ἐὰν ἅπαξ ὑπερβάλωμεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 6:7)
ἀλλ’ οὐχὶ δίκαια ποιήσομεν ἴσωσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 134:4)
ἕτερόν νυν ἔτι ἀκούσαθ’ ὅσον ὑμᾶσ ἀγαθὸν ποιήσομεν.
(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, strophe 1 2:11)
ποιήσομεν, κἂν ἀποθανεῖν ἡμᾶσ δέῃ.
(아리스토파네스, Lysistrata, Prologue 3:31)
τοιγάρ, ἢν δοκῇ, ποιήσομεν καὶ ταῦτα.
(아리스토파네스, Lysistrata, Lyric-Scene 1:35)

SEARCH

MENU NAVIGATION