Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γὰρ πόσῳ κάλλιον, ἱκετεύω, τρέφειν ἄνθρωπον ἔστ’ ἄνθρωπον, ἂν ἔχῃ βίον, ἢ χῆνα πλατυγίζοντα καὶ κεχηνότα ἢ στρουθὸν ἢ πίθηκον, ἐπίβουλον κακόν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 16 2:2)
ταῦτα μὲν δὴ ἴσωσ μέτρια καὶ τὰ ὑπ’ Ἀσσυρίων γιγνόμενα καὶ ὑπὸ Φρυγῶν καὶ Λυδῶν, ’ ἢν δ’ εἰσ τὴν Αἴγυπτον ἔλθῃσ, τότε δὴ τότε ὄψει πολλὰ τὰ σεμνὰ καὶ ὡσ ἀληθῶσ ἄξια τοῦ οὐρανοῦ, κριοπρόσωπον μὲν τὸν Δία, κυνοπρόσωπον δὲ τὸν βέλτιστον Ἑρμῆν καὶ τὸν Πᾶνα ὅλον τράγον καὶ ἶβίν τινα καὶ κροκόδειλον ἕτερον καὶ πίθηκον.
(루키아노스, De sacrificiis, (no name) 14:1)
οὐ γὰρ οἶσθα, ὦ ἑταῖρε, οἱᾶ μὲν εἶπεν, ὅπωσ δὲ αὐτὰ ἐπιστώσατο, ὡσ δὲ καὶ ἐπώμνυτο τοῖσ πλείστοισ, παραστησάμενοσ τὰ παιδία, ὥστε με ἀποβλέποντα εἰσ αὐτὸν ποικίλα ἐννοεῖν, ἄρτι μὲν ὡσ μεμήνοι καὶ ἔξω εἰή τοῦ καθεστηκότοσ, ἄρτι δὲ ὡσ γόησ ὢν ἄρα τοσοῦτον χρόνον ἐλελήθει με ὑπὸ τῇ λεοντῇ γελοῖόν τινα πίθηκον περιστέλλων οὕτωσ ἄτοπα διηγεῖτο.
(루키아노스, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 5:5)
κἂν εἴ τισ βάκηλον ἢ εὐνοῦχον ἴδοι ἢ πίθηκον εὐθὺσ ἐξιὼν τῆσ οἰκίασ, ἐπὶ πόδα ἀναστρέφει καὶ ἐπανέρχεται, οὐκ ἀγαθὰσ μαντευόμενοσ τὰσ ἐφημέρουσ ἐκείνασ πράξεισ ἔσεσθαι αὑτῷ ὑπὸ πονηρῷ τῷ πρώτῳ καὶ δυσφήμῳ κληδονίσματι.
(루키아노스, Pseudologista, (no name) 14:2)
ἀλλ’ ἀνάγκη ὁμοίωσ λέοντα καὶ ἔλαφον καὶ ταῦρον καὶ πίθηκον πρὸσ ἀνδρείαν φάναι πεφυκέναι τὸν τιθέμενον ἀνδρείαν τοῦθ’ ὅπερ σὺ τίθεσαι.
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, Λάχης 111:3)
πόρρω δ’ ἐν ὑστάτοισ ἰδεῖν τὴν τοῦ γελωτοποιοῦ Θερσίτου πίθηκον ἐνδυομένην.
(플라톤, Republic, book 10 473:1)
κολακεία δὲ καὶ ἀνελευθερία οὐχ ὅταν τισ τὸ αὐτὸ τοῦτο, τὸ θυμοειδέσ, ὑπὸ τῷ ὀχλώδει θηρίῳ ποιῇ καὶ ἕνεκα χρημάτων καὶ τῆσ ἐκείνου ἀπληστίασ προπηλακιζόμενον ἐθίζῃ ἐκ νέου ἀντὶ λέοντοσ πίθηκον γίγνεσθαι;
(플라톤, Republic, book 9 498:1)
ὁ δ’ ἀξιῶν τὸ μὴ πεφυκὸσ ὀρθότητα λόγου δέχεσθαι μηδὲ λόγον δέχεσθαι φύσει πρῶτον μὲν οὐδὲν διαφέρει τοῦ μήτε πίθηκον αἴσχουσ φύσει μετέχειν μήτε χελώνην βραδυτῆτοσ ἀξιοῦντοσ, ὅτι μηδὲ κάλλουσ ἐπιδεκτικὰ μηδὲ τάχουσ ἐστίν·
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 4 7:1)
τῇ δὲ παρδάλει τὰ πλεῖστα προσχωρεῖν χαίροντα τῇ ὀσμῇ μάλιστα δὲ τὸν πίθηκον λέγουσι.
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 24 2:1)
καὶ μὴ μόνον ἐκεῖνο τὸ θρυλούμενον ἀκηκοὼσ ἔστω, ζῳγραφίαν μὲν εἶναι φθεγγομένην τὴν ποίησιν, ποίησιν δὲ σιγῶσαν τὴν ζῳγραφίαν, ἀλλὰ πρὸσ τούτῳ διδάσκωμεν αὐτὸν ὅτι γεγραμμένην σαύραν ἢ πίθηκον ἢ Θερσίτου πρόσωπον ἰδόντεσ ἡδόμεθα καὶ θαυμάζομεν οὐχ ὡσ καλὸν ἀλλ’ ὡσ ὅμοιον.
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 32)
ὁρᾷσ τὸν πίθηκον;
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 23 8:2)
ἀμέλει δὲ καὶ πίθηκον θρέψαι δεινὸσ καὶ τίτυρον κτήσασθαι καὶ Σικελικὰσ περιστερὰσ καὶ δορκαδείουσ ἀστραγάλουσ καὶ Θουριακὰσ τῶν στρογγύλων ληκύθουσ καὶ βακτηρίασ τῶν σκολιῶν ἐκ Λακεδαίμονοσ καὶ αὐλαίαν ἔχουσαν Πέρσασ ἐνυφασμένουσ, καὶ αὐλίδιον παλαιστριαῖον κόνιν ἔχον καὶ σφαιριστήριον.
(테오프라스토스, Characters, Ἀρεσκειάσ Ε’ 9:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION