Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

"πάντων δὲ τούτων ὁ Σαβῖνοσ κουφότεροσ, ἀπὸ ἐτῶν ἑπτὰ ἐπιτήδειοσ πίνεσθαι μέχρι πεντεκαίδεκα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 4829)
πρῶτον μὲν οὖν τῆσ οἰκοφθορίασ ταῖσ πόλεσιν ἐδόκει αὐχμῷ ἡ γῆ κακωθεῖσα ἄρξαι, ἡνίκα οὔτ’ ἐπὶ τοῖσ δένδρεσι καρπὸσ οὐδεὶσ ὡραῖοσ γενέσθαι διέμεινεν, ἀλλ’ ὠμοὶ κατέρρεον, οὔθ’ ὁπόσα σπερμάτων ἀνέντα βλαστοὺσ ἀνθήσειεν ἑώσ στάχυοσ ἀκμῆσ τοὺσ κατὰ νόμον ἐξεπλήρου χρόνουσ, οὔτε πόα κτήνεσιν ἐφύετο διαρκήσ, τῶν τε ναμάτων τὰ μὲν οὐκέτι πίνεσθαι σπουδαῖα ἦν, τὰ δ’ ὑπελίμπανε θέρουσ, τὰ δ’ εἰσ τέλοσ ἀπεσβέννυτο.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 23 3:1)
συνάπτει δὲ τὸ ῥεῦμα τῷ Τεβέρει ποταμῷ καλὸσ μὲν ὀφθῆναι, γλυκὺσ δὲ πίνεσθαι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 37 6:4)
ἦν δὲ ἡ Οὐιεντανῶν πόλισ οὐθὲν ὑποδεεστέρα τῆσ Ῥώμησ ἐνοικεῖσθαι γῆν τε πολλὴν καὶ πολύκαρπον ἔχουσα, τὴν μὲν ὀρεινήν, τὴν δὲ πεδιάδα, καὶ τὸν ὑπερκείμενον ἀέρα καθαρώτατον καὶ πρὸσ ὑγιείαν ἀνθρώποισ ἄριστον, οὔτε ἕλουσ πολησίον ὄντοσ, ὅθεν ἕλκονται βαρεῖσ ἀτμοὶ καὶ δυσώδεισ, οὔτε ποταμοῦ τινοσ ψυχρὰσ ἑώθεν ἀνιέντοσ αὔρασ, ὑδάτων τε οὐ σπανίων ὄντων οὐδ’ ἐπακτῶν, ἀλλ’ αὐθιγενῶν καὶ πλουσίων καὶ πίνεσθαι κρατίστων.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 15 2:1)
ὁ γὰρ ποταμὸσ αὐτοῖσ αἱματώδησ θεοῦ κελεύσαντοσ ἐρρύη πίνεσθαι μὴ δυνάμενοσ, καὶ πηγὴν ἑτέραν ὑδάτων οὐκ ἔχουσιν οὐ τὴν χρόαν μόνον ἦν τοιοῦτοσ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ πειρωμένοισ ἀλγήματα καὶ πικρὰν ὀδύνην προσέφερεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 2 368:1)
τῶν δὲ λοιπῶν Βορυσθένησ ἐστὶ πολυαρκέστατοσ, ὃσ νομάσ τε καλλίστασ καὶ εὐκομιδεστάτασ κτήνεσι παρέχεται ἰχθύασ τε ἀρίστουσ διακριδὸν καὶ πλείστουσ, πίνεσθαι τε ἥδιστοσ ἐστί, ῥέει τε καθαρὸσ παρὰ θολεροῖσι, σπόροσ τε παρ’ αὐτὸν ἄριστοσ γίνεται, ποίη τε, τῇ οὐ σπείρεται ἡ χώρη, βαθυτάτη·
(헤로도토스, The Histories, book 4, chapter 53 2:1)
ἐκ τούτου Λούκουλλοσ μὲν ἐπηρμένοσ καὶ τεθαρρηκὼσ ἄνω προάγειν διενοεῖτο καὶ καταστρέφεσθαι τὴν βάρβαρον ὡρ́ᾳ δ’ ἰσημερίασ φθινοπωρινῆσ οὐκ ἂν ἐλπίσαντι χειμῶνεσ ἐπέπεσον βαρεῖσ, τὰ μὲν πλεῖστα κατανίφοντεσ, ἐν δὲ ταῖσ αἰθρίαισ πάχνην ἐπιφέροντεσ καὶ πάγον, ὑφ’ οὗ χαλεποὶ μὲν ἦσαν οἱ ποταμοὶ τοῖσ ἵπποισ πίνεσθαι διὰ ψυχρότητοσ ὑπερβολήν, χαλεπαὶ δ’ αὐτῶν αἱ διαβάσεισ ἐκρηγνυμένου τοῦ κρυστάλλου καὶ διακόπτοντοσ τὰ νεῦρα τῶν ἵππων τῇ τραχύτητι.
(플루타르코스, Lucullus, chapter 32 1:1)
ἐμέμφετο καὶ τὸν οἶνον οὐκ ἔφη δεῖν ἐγχεῖσθαι διηθημένον, ἀλλ’, ὥσπερ Ἡσίοδοσ ἐκέλευσεν, ἀπὸ τοῦ πίθου πίνεσθαι τὴν σύμφυτον ἔχοντα ῥώμην καὶ δύναμιν.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Εἰ δεῖ τὸν οἶνον ἐνδιηθεῖν. 3:1)
καὶ τοσοῦτον περιττὴ ἦν ἡ παρασκευὴ τῆσ χρείασ ὥστε παμπληθῆ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν εἰσ τὸν ποταμὸν ὄψα ῥιπτεῖσθαι, πίνεσθαι δὲ οἶνον ἐτῶν τεσσαράκοντα καὶ παλαιότερον.
(플루타르코스, Sulla, chapter 35 1:2)
κἀν τούτοισ ἀπολαμβάνεσθαι χρηστὸν ὕδωρ, περισχισθέντων δὲ τῶν χιτώνων πίνεσθαι·
(스트라본, 지리학, Book 11, chapter 14 8:9)

SEARCH

MENU NAVIGATION