Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἅσπερ κωλυθεὶσ προσενέγκασθαι οὐδὲ πρὸσ τὸ μικρότατον ἀντέσχε τοῦ πότου, αἴτιοσ οὖν ἦν ἡ τῆσ πικρότητοσ δύναμισ, ξηραντικὴ καὶ δάπανοσ ὑγρῶν οὖσα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 39 2:5)
ἕτερα δὴ αὖ ἐγεννησάτην ὅ τε τοιοῦτοσ Σωκράτησ καὶ ἡ τοῦ οἴνου πόσισ, περὶ μὲν τὴν γλῶτταν αἴσθησιν πικρότητοσ, περὶ δὲ τὸν οἶνον γιγνομένην καὶ φερομένην πικρότητα, καὶ τὸν μὲν οὐ πικρότητα ἀλλὰ πικρόν, ἐμὲ δὲ οὐκ αἴσθησιν ἀλλ’ αἰσθανόμενον;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 109:1)
τὰ δὲ τούτων τε ῥυπτικὰ καὶ πᾶν τὸ περὶ τὴν γλῶτταν ἀποπλύνοντα, πέρα μὲν τοῦ μετρίου τοῦτο δρῶντα καὶ προσεπιλαμβανόμενα ὥστε ἀποτήκειν αὐτῆσ τῆσ φύσεωσ, οἱο͂ν ἡ τῶν λίτρων δύναμισ, πικρὰ πάνθ’ οὕτωσ ὠνόμασται, τὰ δὲ ὑποδεέστερα τῆσ λιτρώδουσ ἕξεωσ ἐπὶ τὸ μέτριόν τε τῇ ῥύψει χρώμενα ἁλυκὰ ἄνευ πικρότητοσ τραχείασ καὶ φίλα μᾶλλον ἡμῖν φαντάζεται.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 310:1)
λοβὸν δὲ καὶ δοχὰσ πύλασ τε τὸ μὲν ἐξ ὀρθοῦ κατακάμπτουσα καὶ συσπῶσα, τὰ δὲ ἐμφράττουσα συγκλείουσά τε, λύπασ καὶ ἄσασ παρέχοι, καὶ ὅτ’ αὖ τἀναντία φαντάσματα ἀποζωγραφοῖ πρᾳότητόσ τισ ἐκ διανοίασ ἐπίπνοια, τῆσ μὲν πικρότητοσ ἡσυχίαν παρέχουσα τῷ μήτε κινεῖν μήτε προσάπτεσθαι τῆσ ἐναντίασ ἑαυτῇ φύσεωσ ἐθέλειν, γλυκύτητι δὲ τῇ κατ’ ἐκεῖνο συμφύτῳ πρὸσ αὐτὸ χρωμένη καὶ πάντα ὀρθὰ καὶ λεῖα αὐτοῦ καὶ ἐλεύθερα ἀπευθύνουσα, ἵλεών τε καὶ εὐήμερον ποιοῖ τὴν περὶ τὸ ἧπαρ ψυχῆσ μοῖραν κατῳκισμένην, ἔν τε τῇ νυκτὶ διαγωγὴν ἔχουσαν μετρίαν, μαντείᾳ χρωμένην καθ’ ὕπνον, ἐπειδὴ λόγου καὶ φρονήσεωσ οὐ μετεῖχε.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 351:1)
ὅσον μὲν οὖν ἂν παλαιότατον ὂν τῆσ σαρκὸσ τακῇ, δύσπεπτον γιγνόμενον μελαίνει μὲν ὑπὸ παλαιᾶσ συγκαύσεωσ, διὰ δὲ τὸ πάντῃ διαβεβρῶσθαι πικρὸν ὂν παντὶ χαλεπὸν προσπίπτει τοῦ σώματοσ ὅσον ἂν μήπω διεφθαρμένον ᾖ, καὶ τοτὲ μὲν ἀντὶ τῆσ πικρότητοσ ὀξύτητα ἔσχεν τὸ μέλαν χρῶμα, ἀπολεπτυνθέντοσ μᾶλλον τοῦ πικροῦ, τοτὲ δὲ ἡ πικρότησ αὖ βαφεῖσα αἵματι χρῶμα ἔσχεν ἐρυθρώτερον, τοῦ δὲ μέλανοσ τούτῳ συγκεραννυμένου χλοῶδεσ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 431:1)
ἔτι δὲ συμμείγνυται ξανθὸν χρῶμα μετὰ τῆσ πικρότητοσ, ὅταν νέα συντακῇ σὰρξ ὑπὸ τοῦ περὶ τὴν φλόγα πυρόσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 432:1)
ἡμῖν δὲ μᾶλλον ἡ τῆσ πικρότητοσ ἐδόκει δύναμισ ἀναξηραντικὴ καὶ δάπανοσ ὑγρῶν εἶναι·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Περὶ τῆσ Ἀλεξάνδρου πολυποσίασ. 18:2)
ἢ τῆσ πικρότητοσ εἶδοσ τὴν ἁλμυρότητα θετέον, ὡσ Ὅμηροσ στόματοσ δ’ ἐξέπτυσεν ἅλμην πικρήν, ἥ οἱ πολλὸν ἀπὸ κρατὸσ κελάρυζε ;
(플루타르코스, Quaestiones Naturales, chapter 5 8:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION