Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

φιλανθρωπίασ δὲ κοινῆσ καὶ τῆσ πρὸσ ἅπαντασ εὐνοίασ δεῖγμά ἐστιν ὁ λόγοσ, οὐ πικρίασ οὐδὲ μισανθρωπίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 8:5)
οὐκοῦν τῶν μαρτύρων ἡμῖν τῶν εἰσ τοὺσ λόγουσ κεκλημένων τῷ Περικλεῖ καὶ οἷσ οὐκ ἐλάχιστον μετεῖναι φαίημεν ἂν τῆσ περὶ ταῦτα ἐμπειρίασ ὁ μὲν τῶν Ἑλληνίδων μεγίστην τὴν ἐκείνου γλῶτταν εἴρηκε, λέγων μὲν ἴσον τι καὶ φωνὴν, ἀναμίξασ δέ τι τῆσ παρὰ τῆσ τέχνησ πικρίασ τοῖσ ἀπὸ τῆσ ἀληθείασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 14:5)
"ἐμοὶ ὁ πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθεροσ, τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενοσ‐‐διεδήλου δὲ τὸν ταριχέμπορον‐γένοσ Βορυσθενίτησ, ἔχων οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ τοῦ προσώπου, τῆσ τοῦ δεσπότου πικρίασ σύμβολον·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, D, Kef. z'. BIWN 1:5)
τοῦ δ’ ὑπολειφθέντοσ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ὄνησισ οὐδ’ ἥτισ ἦν διεφθαρμένου ὑπό τε σκωλήκων καὶ πικρίασ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 37:3)
προύβη δ’ εἰσ τοσοῦτον πικρίασ, ὡσ μηδὲ τῶν ἀκαταιτιάτων τινὶ προσβλέπειν ἡμέρωσ, εἶναι δὲ καὶ τοῖσ φίλοισ ἀπηνέστατοσ·
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον α. 698:1)
εἰσ γὰρ χολὴν πικρίασ καὶ σύνδεσμον ἀδικίασ ὁρῶ σε ὄντα.
(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 1 299:1)
ὧν τὸ στόμα ἀρᾶσ καὶ πικρίασ γέμει·
(PROS RWMAIOUS, chapter 1 84:1)
ὁ μὲν γὰρ Δημοσθενικὸσ ἔξω παντὸσ ὠραϊσμοῦ καὶ παιδιᾶσ εἰσ δεινότητα καὶ σπουδὴν συνηγμένοσ οὐκ ἐλλυχνίων ὄδωδεν, ὥσπερ ὁ Πυθέασ ἔσκωπτεν, ἀλλ’ ὐδροποσίασ καὶ φροντίδων καὶ τῆσ λεγομένησ πικρίασ τοῦ τρόπου καὶ στυγνότητοσ, Κικέρων δὲ πολλαχοὺ τῷ σκωπτικῷ πρὸσ τὸ βωμολόχον ἐκφερόμενοσ καὶ πράγματα σπονδῆσ ἄξια γέλωτι καὶ παίδιᾷ κατειρωνευόμενοσ ἐν ταῖσ δίκαισ εἰσ τὸ χρειῶδεσ ἠφείδει τοῦ πρέποντοσ, ὥσπερ ἐν τῇ Καιλίου συνηγορίᾳ μηδὲν ἄτοπον ποιεῖν αὐτὸν ἐν τοσαύτῃ τρνφῇ καὶ πολυτελείᾳ ταῖσ ἡδοναῖσ χρώμενον·
(플루타르코스, Comparison of Demosthenes with Cicero, chapter 1 3:2)
καὶ γὰρ τόνου φωνῆσ καὶ ῥημάτων πικρίασ φεισάμενοσ, ἐλαφρῶσ δὲ καὶ φιλικῶσ μεμψάμενοσ αὐτοὺσ διηλλάσσετο, καὶ δέκα μυριάδασ σίτου μεδίμνων ἐπέδωκε, καὶ κατέστησεν ἀρχὰσ αἳ μάλιστα τῷ δήμῳ προσφιλεῖσ ἦσαν.
(플루타르코스, Demetrius, chapter 34 4:1)
"τὸ μὲν ὄρφνιον καὶ ῥυπαρόν, ἀνελευθερίασ ἀλοιφὴν καὶ πλεονεξίασ, τὸ δ’ αἱματωπὸν καὶ διάπυρον, ὠμότητοσ καὶ πικρίασ ὅπου δὲ τὸ γλαύκινόν ἐστιν, ἐντεῦθεν ἀκρασία τισ περὶ ἡδονὰσ ἐκτέτριπται μόλισ·
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 22 32:2)
ἀλλ’ ἁπλοῦσ τισ ὢν ἀεὶ καὶ ἀτενήσ, καὶ τὸ νικᾶν καὶ κρατεῖν ἁπάντων πάντωσ ἀνδρείασ ἔργον ἡγούμενοσ, οὐκ ἀσθενείασ καὶ μαλακίασ, ἐκ τοῦ πονοῦντοσ καὶ πεπονθότοσ μάλιστα τῆσ ψυχῆσ, ὥσπερ οἴδημα, τὸν θυμὸν ἀναδιδούσησ, ἀπῄει ταραχῆσ μεστὸσ ὢν καὶ πικρίασ πρὸσ τὸν δῆμον.
(플루타르코스, Lives, chapter 15 4:2)
οὕτωσ ἐκεῖνοσ ἀκρασίασ γίγνεται μιμητήσ, ε δεισιδαιμονίασ ἀκροχολίασ, πικρίασ πρὸσ οἰκέτασ, ἀπιστίασ πρὸσ οἰκείουσ καὶ συγγενεῖσ.
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 9 7:1)
διαπολεμηθέντοσ δὲ τοῦ πολέμου καὶ τῶν περὶ τὸν Κίνναν καὶ Μάριον ἐμφορουμένων ὕβρεώσ τε καὶ πικρίασ ἁπάσησ, ὥστε χρυσὸν ἀποδεῖξαι Ῥωμαίοισ τὰ τοῦ πολέμου κακά, Σερτώριοσ λέγεται μόνοσ οὔτε ἀποκτεῖναί τινα πρὸσ ὀργὴν οὔτε ἐνυβρίσαι κρατῶν, ἀλλὰ καὶ τῷ Μαρίῳ δυσχεραίνειν καὶ τὸν Κίνναν ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ δεόμενοσ μετριώτερον ποιεῖν.
(플루타르코스, Sertorius, chapter 5 4:1)
τὴν μὲν γὰρ ἐν ταῖσ τιμωρίαισ ἀνωμαλίαν, ἐξ ὧν ἔτυχεν αἰτιῶν ἀποτυμπανίζοντοσ αὐτοῦ καὶ πάλιν τὰ μέγιστα τῶν ἀδικημάτων πρᾴωσ φέροντοσ, καὶ διαλλαττομένου μὲν ἐπὶ τοῖσ ἀνηκέστοισ μετὰ εὐκολίασ, τὰ δὲ μικρὰ καὶ φαῦλα προσκρούσματα σφαγαῖσ καὶ δημεύσεσιν οὐσιῶν μετιόντοσ, οὕτωσ ἄν τισ διαιτήσειεν ὡσ φύσει μὲν ὀργὴν χαλεπὸν ὄντα καὶ τιμωρητικόν, ὑφιέμενον δὲ τῆσ πικρίασ λογισμῷ πρὸσ τὸ συμφέρον, ἐν αὐτῷ γε τούτῳ τῷ συμμαχικῷ πολέμῳ τῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ στρατηγικὸν ἄνδρα πρεσβευτήν, Ἀλβῖνον ὄνομα, ξύλοισ καὶ λίθοισ διαχρησαμένων, παρῆλθε καὶ οὐκ ἐπεξῆλθεν ἀδίκημα τοσοῦτον, ἀλλὰ καὶ σεμνυνόμενοσ διεδίδου λόγον ὡσ προθυμοτέροισ διὰ τοῦτο χρήσοιτο πρὸσ τόν πόλεμον αὐτοῖσ ἰωμένοισ τὸ ἁμάρτημα δι’ ἀνδραγαθίασ.
(플루타르코스, Sulla, chapter 6 8:1)
μηδὲ γὰρ ἀκμάζοντοσ αὐτοῦ τὸ σῶμα Ῥωμαίοισ καί τὴν χεῖρα φοβεράν, ἀλλὰ τὴν δεινότητα καί τὴν ἐμπειρίαν γεγονέναι μετὰ τῆσ ἐμφύτου πικρίασ καί δυσμενείασ, ὧν οὐδὲν ἀφαιρεῖν τὸ γῆρασ,’ ἀλλ’ ὑπομένειν τὴν φύσιν ἐν τῷ ἤθει, τὴν δὲ τύχην οὐ διαμένειν ὁμοίαν, ἀλλὰ μεταπίπτουσαν ἐκκαλεῖσθαι ταῖσ ἐλπίσι πρὸσ τὰσ ἐπιθέσεισ τοὺσ ἀεὶ τῷ μισεῖν πολεμοῦντασ.
(플루타르코스, Titus Flamininus, chapter 21 5:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION