Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὀργιλότητοσ δ’ ἐστὶν εἴδη τρία, ἀκροχολία πικρία βαρυθυμία.
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 30:1)
ἀλλ’ ἥ γε τούτου πικρία καὶ μιαιφονία καὶ ὠμότησ παρῆν καὶ ἐξητάζετο.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 102:1)
αἰτία δὲ μάλιστα τούτων ἡ πρὸσ τὰσ τιμωρίασ πικρία τῶν Καρχηδονίων·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 10 3:1)
ἡ δὲ λέξισ ἐστὶ τοῦ Δεινάρχου κυρίωσ ἠθική, πάθοσ κινοῦσα, σχεδὸν τῇ πικρίᾳ μόνον καὶ τῷ τόνῳ τοῦ Δημοσθενικοῦ χαρακτῆροσ λειπομένη, τοῦ δὲ πιθανοῦ καὶ κυρίου μηδὲν ἐνδέουσα.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 1 3:4)
μὰρ γὰρ ἡ πικρία λέγεται.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 5:2)
ἀπεγνωκὼσ δὲ περιοίσειν, καὶ γὰρ περὶ ἔτοσ ἑβδομηκοστὸν ἦν, ἐξηγρίωσεν ἀκράτῳ τῇ ὀργῇ καὶ πικρίᾳ εἰσ πάντα χρώμενοσ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 176:1)
πᾶσα πικρία καὶ θυμὸσ καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἀφ’ ὑμῶν σὺν πάσῃ κακίᾳ.
(PROS EFESIOUS, chapter 1 110:1)
τοιαύτη μὲν ἡ πικρία τῶν λόγων ἦν αὐτοῦ, καὶ πολλὰ λαβεῖν ἐκ τῶν γεγραμμένων ἔστιν ὅμοια.
(플루타르코스, Caius Gracchus, chapter 4 4:4)
τῆσ δὲ ὄψεωσ τῆσ Μαρίου λιθίνην εἰκόνα κειμένην ἐν Ῥαβέννῃ τῆσ Γαλατίασ ἐθεώμεθα πάνυ τῇ λεγομένῃ περὶ τὸ ἦθοσ στρυφνότητι καὶ πικρίᾳ πρέπουσαν.
(플루타르코스, Caius Marius, chapter 2 1:1)
ὀψὲ μέντοι συνεῖδον ὅτι πρῶτον μὲν ἐκείνουσ ἀνεξικακίᾳ χείρονασ ποιεῖν βέλτιόν ἐστιν ἢ πικρίᾳ καὶ θυμῷ διαστρέφειν ἑαυτὸν εἰσ ἑτέρων ἐπανόρθωσιν ἔπειτα πολλοὺσ ὁρῶν αὐτῷ τῷ μὴ κολάζεσθαι πολλάκισ αἰδουμένουσ κακοὺσ εἶναι καὶ μεταβολῆσ ἀρχὴν τὴν συγγνώμην μᾶλλον ἢ τὴν τιμωρίαν λαμβάνοντασ, καὶ νὴ Δία δουλεύοντασ ἑτέροισ ἀπὸ νεύματοσ σιωπῇ προθυμότερον ἢ μετὰ πληγῶν καὶ στιγμάτων ἑτέροισ, ἐπειθόμην ἡγεμονικώτερον εἶναι τοῦ θυμοῦ τὸν λογισμόν.
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 11 1:2)
διὸ καὶ νεῦρα τῆσ ψυχῆσ τὸν θυμὸν ὁ Πλάτων προσεῖπεν ὡσ ἐπιτεινόμενόν τε πικρίᾳ καὶ πραότητι χαλώμενον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 10 2:1)
διὸ καὶ νεῦρα τῆσ ψυχῆσ τὸν θυμὸν ὁ Πλάτων προσεῖπεν ὡσ ἐπιτεινόμενόν τε πικρίᾳ καὶ πραότητι χαλώμενον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 10 7:1)
ὁ γὰρ δὴ χρόνοσ ἐκεῖνοσ ἤνεγκεν ἀνθρώπουσ χειρῶν μὲν ἔργοισ καὶ ποδῶν τάχεσι καὶ σωμάτων ῥώμαισ, ὡσ ἐοίκεν, ὑπερφυεῖσ καὶ ἀκαμάτουσ, πρὸσ οὐδὲν δὲ τῇ φύσει χρωμένουσ ἐπιεικὲσ οὐδὲ ὠφέλιμον, ἀλλ’ ὕβρει τε χαίροντασ ὑπερηφάνῳ, καὶ ἀπολαύοντασ τῆσ δυνάμεωσ ὠμότητι καὶ πικρίᾳ, καὶ τῷ κρατεῖν τε καὶ βιάζεσθαι καὶ διαφθείρειν τὸ παραπῖπτον, αἰδῶ δὲ καὶ δικαιοσύνην καὶ τὸ ἴσον καὶ τὸ φιλάνθρωπον, ὡσ ἀτολμίᾳ τοῦ ἀδικεῖν καὶ φόβῳ τοῦ ἀδικεῖσθαι τοὺσ πολλοὺσ ἐπαινοῦντασ, οὐδὲν οἰομένουσ προσήκειν τοῖσ πλέον ἔχειν δυναμένοισ.
(플루타르코스, chapter 6 4:1)
διὸ καὶ περὶ μὲν ταύτησ τε καὶ τῆσ τῶν Θηβαίων οὐδὲν δεῖ πλείω λέγειν, ἐν αἷσ ὄχλοσ χειρίζει τὰ ὅλα κατὰ τὴν ἰδίαν ὁρμήν, ὁ μὲν ὀξύτητι καὶ πικρίᾳ διαφέρων, ὁ δὲ βίᾳ καὶ θυμῷ συμπεπαιδευμένοσ.
(폴리비오스, Histories, book 6, chapter 44 9:1)
Ἢ δεικτέον οὖν τὸν Ἀριστοτέλην κατὰ τὸν ἄρτι λόγον τὰ περὶ Λοκρῶν εἰρηκότα χάριτοσ ἢ κέρδουσ ἢ διαφορᾶσ ἕνεκεν ἢ μηδὲ τολμῶντασ τοῦτο λέγειν ὁμολογητέον ἀγνοεῖν καὶ παραπαίειν τοὺσ τοιαύτῃ χρωμένουσ ἀπεχθείᾳ καὶ πικρίᾳ κατὰ τῶν πέλασ οἱᾴ κέχρηται Τίμαιοσ κατ’ Ἀριστοτέλουσ.
(폴리비오스, Histories, book 12, chapter 8 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION