Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

τὰ χρυσόπαστα δ’ ἔδεθλα σὺν πίνῳ χερῶν παλιντρόποισ ὄμμασι λιποῦσ’, ὅσια προσέμολ‐ ε, δύναμιν οὐ σέβουσα πλού‐ του παράσημον αἴνῳ·
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, antistrophe 4 1:2)
πίνῳ δέ οἱ αὐσταλέοσ χρὼσ ἐσκλήκει, ῥινοὶ δὲ σὺν ὀστέα μοῦνον ἐέργον.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 3:33)
πίνω δ’ ἐν δορὶ κεκλιμένοσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 56 1:6)
"ἐγὼ δ’ ὀξύμελι πίνω.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 76 3:1)
Δεξικράτησ δ’ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ὑφ’ ἑαυτῶν πλανώμενοί φησιν εἰ δὲ μεθύω καὶ χιόνα πίνω καὶ μύρον ἐπίσταμ’ ὅτι κράτιστον Αἴγυπτοσ ποιεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 97 3:2)
καὶ γὰρ ἑταίραν ἔχω τὴν καλλίστην καὶ ἀδικῶ οὐδένα καὶ πίνω Χῖον οἶνον καὶ τἄλλ’ ἀρκούντωσ παρασκευάζομαι, τῶν ἰδίων μου προσόδων εἰσ ταῦτα ἐκποιουσῶν, οὐ καθάπερ ὑμῶν ἔνιοι δεκαζόμενοσ ζῶ καὶ μοιχεύων καὶ τῶν τὰ τοιαῦτα πραττόντων καὶ ἐπ’ ὀνόματόσ τινασ κατέλεξε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 64 1:3)
ὑπὸ μὲν γὰρ τῶν λοιπῶν τε καὶ μεθυστικῶν οἱ μεθυσθέντεσ ἐπὶ πάντα τὰ μέρη πίπτουσι καὶ γὰρ ἐπὶ τὰ ἀριστερὰ καὶ δεξιὰ καὶ πρηνεῖσ καὶ ὕπτιοι, μόνοι δὲ οἱ τῷ πίνῳ μεθυσθέντεσ εἰσ τοὐπίσω καὶ ὕπτιοι κλίνονται ταν δὲ κρίθινον οἶνον καὶ βρῦτόν τινεσ καλοῦσιν, ὡσ Σοφοκλῆσ ἐν Τριπτολέμῳ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 67 1:1)
οὗτοσ μὲν γὰρ ὕδωρ, ἐγὼ δ’ οἶνον πίνω.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 61:4)
"οὐ μὰ τὸν ἀέρα, τὸν ἀναπνέω, οὐ μὰ τὸ ὕδωρ, τὸ πίνω, οὔ κοτ’ οἴσω ψόγον περὶ τοῦ λόγου τοῦδε.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, h, Kef. a'. PUQAGORAS 6:5)
λούομαι, πίνω, ᾄδω, πάντα δὲ μετὰ φόβου καὶ ταλαιπωρίασ.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ εὐσταθείασ. 62:2)
"ἐγὼ ὕδωρ πίνω.
(에픽테토스, Works, book 3, Σποράδην τινά. 5:1)
βλέπε, πῶσ ἐσθίω, πῶσ πίνω, πῶσ καθεύδω, πῶσ ἀνέχομαι, πῶσ ἀπέχομαι, πῶσ συνεργῶ, πῶσ ὀρέξει χρῶμαι, πῶσ ἐκκλίσει, πῶσ τηρῶ τὰσ σχέσεισ τὰσ φυσικὰσ ἢ ἐπιθέτουσ ἀσυγχύτωσ καὶ ἀπαραποδίστωσ·
(에픽테토스, Works, book 4, Πρὸσ τοὺσ ταχέωσ ἐπὶ τὸ σχῆμα τῶν φιλοσόφων ἐπιπηδῶντασ. 20:2)
ἐπεὶ δὲ κινεῖσ μῦθον, ἱκετεύω, ξένε, ἄγγελλ’ Ὀρέστῃ τἀμὰ καὶ κείνου κακά, πρῶτον μὲν οἱοίσ ἐν πέπλοισ αὐλίζομαι, πίνῳ θ’ ὅσῳ βέβριθ’, ὑπὸ στέγαισί τε οἱαίσι ναίω βασιλικῶν ἐκ δωμάτων, αὐτὴ μὲν ἐκμοχθοῦσα κερκίσιν πέπλουσ, ἢ γυμνὸν ἕξω σῶμα κἀστερήσομαι, αὐτὴ δὲ πηγὰσ ποταμίουσ φορουμένη, ἀνέορτοσ ἱερῶν καὶ χορῶν τητωμένη.
(에우리피데스, episode 2:2)
λέγω δὲ ὑμῖν, οὐ μὴ πίω ἀπ’ ἄρτι ἐκ τούτου τοῦ γενήματοσ τῆσ ἀμπέλου ἑώσ τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ’ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρόσ μου.
(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 26 32:1)
δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, ἢ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;
(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 10 43:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION