헬라어 문장 내 검색 Language

ταῦτα μὲν ἐν γένει, νῦν τὸ κατ’ εἶδοσ ἔφη γὰρ ἥκειν πεπεικὼσ Φίλιππον, εἶτα πάλιν ἐν γένει πάνθ’ ὅσα συμφέρει τῇ πόλει, εἶτα κατ’ εἶδοσ καὶ περὶ τῶν ἐν Ἀμφικτύοσι καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 6:6)
ἦν δέ τισ Ἡρακλέων ἰατρὸσ, ἑταῖροσ ἡμέτεροσ, ὃσ πρὸσ ἐμὲ ὡμολόγησε τῇ ὑστεραίᾳ ἦ μὴν πεπεικὼσ αὑτὸν ἰέναι, ὡσ εἰ τὰ κράτιστα πράξαιμι, ὀπισθοτόνῳ συνέξομαι, ἤ τῳ ἄλλῳ τοιούτῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 5:7)
οὕτω τοίνυν ὁ ποιητὴσ πεπεικὼσ αὑτὸν ἐποίει περὶ τούτων, ὥστε ὥσπερ δεδοικὼσ μή τισ αὐτὸν περὶ Δημοδόκου μόνου λέγειν ταῦτα δόξειεν, ἀπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν ἀοιδῶν ἐποίησεν ἀρχόμενον τὸν Ὀδυσσέα καὶ λέγονθ’ οὕτω πᾶσι γὰρ ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισιν ἀοιδοὶ τιμῆσ ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦσ, οὕνεκ’ ἄρα σφᾶσ οἴμασ Μοῦσ’ ἐδίδαξε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 22:11)
ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἦν ἐντολαὶ πρόσκαιροι παρὰ τοῦ δεσπότου, Μιλτιάδησ δὲ πάλαι πεπεικὼσ ἦν Ἀθηναίουσ μηδένα δεσπότην πλὴν τῶν νόμων ἡγεῖσθαι, μηδὲ τοῦ καλοῦ καὶ δικαίου μηδένα κρείττω νομίσαι φόβον, μηδ’ οὕτωσ ἀνάγκην ἰσχυρὰν δι’ ἣν προσήκειν γενέσθαι χείροσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 48:5)
διὰ ταῦτα τὴν μὲν χώραν καὶ τοὔδαφοσ τῆσ πόλεωσ προεῖτο, τὴν δ’ ἀξίαν κάλλιστα ἀνθρώπων διεσώσατο, καὶ πρότερον τείχη καὶ ἑστίασ καὶ νεὼσ ἢ τὴν τοῦ φρονήματοσ τάξιν προὔλιπε καὶ ἃ πεπεικὼσ αὑτὸν ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 92:5)
οὐ μὴν ἀλλὰ καίπερ τούτων οὕτωσ ἐχόντων οἰόμαι καὶ πεπεικὼσ ἐμαυτὸν ἀνέστηκα, ἂν ἐθελήσητε τοῦ θορυβεῖν καὶ φιλονικεῖν ἀποστάντεσ ἀκούειν, ὡσ ὑπὲρ πόλεωσ βουλευομένοισ καὶ τηλικούτων πραγμάτων προσήκει, ἕξειν καὶ λέγειν καὶ συμβουλεύειν δι’ ὧν καὶ τὰ παρόντ’ ἔσται βελτίω καὶ τὰ προειμένα σωθήσεται.
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῆσ Εἰρήνης 4:1)
ἔφη γὰρ ἥκειν πεπεικὼσ Φίλιππον ἅπανθ’ ὅσα συμφέρει τῇ πόλει, καὶ περὶ τῶν ἐν Ἀμφικτύοσι καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, καὶ διεξῆλθε λόγον μακρὸν ὑμῖν, ὃν κατὰ Θηβαίων εἰπεῖν πρὸσ Φίλιππον ἔφη, καὶ τὰ κεφάλαι’ ἀπήγγελλε πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ ἀπελογίζετ’ ἐκ τῶν αὑτῷ πεπρεσβευμένων δυοῖν ἢ τριῶν ἡμερῶν ὑμᾶσ, μένοντασ οἴκοι καὶ οὐ στρατευομένουσ οὐδ’ ἐνοχλουμένουσ, Θήβασ μὲν πολιορκουμένασ αὐτὰσ καθ’ αὑτὰσ χωρὶσ τῆσ ἄλλησ Βοιωτίασ ἀκούσεσθαι, Θεσπιὰσ δὲ καὶ Πλαταιὰσ οἰκιζομένασ, τῷ θεῷ δὲ τὰ χρήματ’ εἰσπραττόμεν’ οὐ παρὰ Φωκέων, ἀλλὰ παρὰ Θηβαίων τῶν βουλευσάντων τὴν κατάληψιν τοῦ ἱεροῦ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 26:1)
πρὸσ δὲ τούτοισ τοῦτο μὲν οὐδεὶσ ἀνέγνω τῷ δήμῳ τὸ προβούλευμα, οὐδ’ ἤκουσεν ὁ δῆμοσ, ἀναστὰσ δ’ οὗτοσ ἐδημηγόρει ταῦθ’ ἃ διεξῆλθον ἄρτι πρὸσ ὑμᾶσ ἐγώ, τὰ πολλὰ καὶ μεγάλ’ ἀγαθά, ἃ πεπεικὼσ ἔφη τὸν Φίλιππον ἥκειν καὶ διὰ τοῦτο χρήμαθ’ ἑαυτῷ τοὺσ Θηβαίουσ ἐπικεκηρυχέναι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 46:1)
οὐ γὰρ ὡσ εἰ μὴ διὰ Λακεδαιμονίουσ, οὐδ’ ὡσ εἰ μὴ Πρόξενον οὐχ ὑπεδέξαντο, οὐδ’ ὡσ εἰ μὴ δι’ Ἡγήσιππον, οὐδ’ ὡσ εἰ μὴ διὰ τὸ καὶ τὸ ἐσώθησαν ἂν οἱ Φωκεῖσ, οὐχ οὕτω τότ’ ἀπήγγειλεν, ἀλλὰ πάντα ταῦθ’ ὑπερβὰσ διαρρήδην ἥκειν πεπεικὼσ ἔφη Φίλιππον Φωκέασ σῴζειν, τὴν Βοιωτίαν οἰκίζειν, ὑμῖν τὰ πράγματ’ οἰκεῖα ποιεῖν·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 101:2)
περὶ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν Ἀλκιβιάδησ ἔχων τρισκαίδεκα τριήρεισ κατέπλευσε πρὸσ τοὺσ ἐν Σάμῳ διατρίβοντασ, οἳ πάλαι προακηκοότεσ ἦσαν, ὅτι πεπεικὼσ εἰή τὸν Φαρνάβαζον μηκέτι ταῖσ τριακοσίαισ ναυσὶ βοηθεῖν τοῖσ Λακεδαιμονίοισ.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 40 13:1)
παρὰ δὲ τῶν ἄλλων ὁμοεθνῶν, οἷσ οὐκ ἦν βουλομένοισ πολεμεῖν ἀναφανδὸν ἐνσπόνδῳ τε καὶ μεγάλην ἰσχὺν ἐχούσῃ πόλει διὰ προφάσεισ οὐκ ἀναγκαίασ, ἐθελοντὰσ συχνοὺσ ἰδίᾳ πεπεικὼσ χάριτι.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 21 5:1)
"’ καὶ ταῦτα ἅμα διεξιὼν λαβόμενοσ αὐτὸν τῆσ δεξιᾶσ ἦγεν εἰσ τὴν οἰκίαν καὶ τήν τε οὐσίαν πολλὴν οὖσαν ἐνείματο πρὸσ αὐτὸν καὶ δεῖπνον παρασκευασθῆναι κελεύσασ εἱστία τοὺσ φίλουσ καὶ τὸν Μενεκράτη, ὡσ δή τινα τῶν ἑταίρων πεπεικὼσ ὑποστῆναι τῆσ κόρησ τὸν γάμον.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 24:13)
"ἔχων καὶ ἀγαθοὺσ συνερῶντασ αὐτῷ, πάντασ δὲ τοὺσ περὶ τὴν κόρην ἐπιτρόπουσ καὶ οἰκείουσ πεπεικὼσ .
(플루타르코스, Amatorius, section 20 3:6)
Πλὴν ὅ γε Πόπλιοσ, συνάψαντοσ καὶ τοῦ στόλου πρὸσ τὸν δέοντα καιρόν, ἐπεβάλετο συναθροίσασ τὰ πλήθη παρακαλεῖν, οὐχ ἑτέροισ τισὶ χρώμενοσ ἀπολογισμοῖσ, ἀλλ’ οἷσ ἐτύγχανε πεπεικὼσ αὑτόν, ὑπὲρ ὧν ἡμεῖσ τὸν κατὰ μέροσ ἄρτι πεποιήμεθα λόγον.
(폴리비오스, Histories, book 10, chapter 11 4:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION