Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πρέπει δὲ ἴσωσ τὸ ἀζήμιον καὶ πειστικὸν ἀρχαιότερον εἶναι τοῦ μετὰ ζημίασ καὶ προστάξεωσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 52:2)
τά τε γὰρ διανοήματα σαφῆ καὶ ἁπλᾶ καὶ παντὶ ῥᾴδια φαινόμενα, τό τε εἶδοσ τῆσ ἀπαγγελίασ προσηνὲσ καὶ κεχαρισμένον καὶ πειστικόν, πολλὴν μὲν ἔχον πιθανότητα, πολλὴν δὲ χάριν καὶ ἐπιβολήν, ὥστε μὴ λόγων δεινότητι μόνον, ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ ἐοικέναι τὴν δύναμιν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ. 26:3)
ἐνθύμημα γὰρ φέρει πειστικὸν καὶ σχῆμα παντοδαπόν, πιθανότητόσ γε μὴν οὕτωσ εὖ ἥκει, ὥστε παριστάνειν τοῖσ ἀκούουσι, μὴ ἄλλωσ γεγονέναι τὸ πρᾶγμα ἢ ὡσ αὐτὸσ λέγει.
(디오니시오스, De Dinarcho, chapter 1 2:8)
τὸ καθαρὸν τῶν ὀνομάτων, ἡ ἀκρίβεια τῆσ διαλέκτου, τὸ διὰ τῶν κυρίων καὶ μὴ τροπικῶν κατασκευῶν ἐκφέρειν τὰ νοήματα, ἡ σαφήνεια, ἡ συντομία, τὸ συστρέφειν τε καὶ στρογγυλίζειν τὰ νοήματα, τὸ ὑπὸ τὰσ αἰσθήσεισ ἄγειν τὰ δηλούμενα, τὸ μηδὲν ἄψυχον ὑποτίθεσθαι πρόσωπον μηδὲ ἀνηθοποίητον, ἡ τῆσ συνθέσεωσ τῶν ὀνομάτων ἡδονὴ μιμουμένησ τὸν ἰδιώτην, τὸ τοῖσ ὑποκειμένοισ προσώποισ καὶ πράγμασι τοὺσ πρέποντασ ἐφαρμόττειν λόγουσ, ἡ πιθανότησ καὶ τὸ πειστικὸν καὶ ἡ χάρισ καὶ ὁ πάντα μετρῶν καιρόσ.
(디오니시오스, chapter 13 1:1)
τίνι τὸ πειστικὸν οὖν ἀποδώσομεν ἐπιστήμῃ πλήθουσ τε καὶ ὄχλου διὰ μυθολογίασ ἀλλὰ μὴ διὰ διδαχῆσ;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 285:7)
ἤδη γάρ του ἔγωγε καὶ ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡσ νῦν ἡμεῖσ τέθναμεν καὶ τὸ μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν σῆμα, τῆσ δὲ ψυχῆσ τοῦτο ἐν ᾧ ἐπιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἱο͂ν ἀναπείθεσθαι καὶ μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο ἄρα τισ μυθολογῶν κομψὸσ ἀνήρ, ἴσωσ Σικελόσ τισ ἢ Ἰταλικόσ, παράγων τῷ ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν τε καὶ πειστικὸν ὠνόμασε πίθον, τοὺσ δὲ ἀνοήτουσ ἀμυήτουσ, τῶν δ’ ἀνοήτων τοῦτο τῆσ ψυχῆσ οὗ αἱ ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ καὶ οὐ στεγανόν, ὡσ τετρημένοσ εἰή πίθοσ, διὰ τὴν ἀπληστίαν ἀπεικάσασ.
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, Γοργίας 280:2)
ὃ δὴ τυραννικὸν ἐπίταγμα ἀπεικασθὲν ἐρρήθη τοῖσ ἐπιτάγμασιν τοῖσ τῶν ἰατρῶν οὓσ εἴπομεν ἀνελευθέρουσ, τοῦτ’ εἶναι νόμοσ ἄκρατοσ, τὸ δὲ πρὸ τούτου ῥηθέν, πειστικὸν λεχθὲν ὑπὸ τοῦδε, ὄντωσ μὲν εἶναι πειστικόν, προοιμίου μὴν τοῦ περὶ λόγουσ δύναμιν ἔχειν.
(플라톤, Laws, book 4 117:3)
καὶ γὰρ ἦν ὁ ἄνθρωποσ ἔχων τι νουνεχὲσ καὶ πειστικόν·
(폴리비오스, Histories, book 30, chapter 2 3:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION