Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ὅτι ταῦτ’ ἐστὶν ἀληθῆ, λαβέ μοι τὰ ψηφίσματα, καὶ τὴν ἐκμαρτυρίαν ἀνάγνωθι τὴν Ἀριστοδήμου, καὶ κάλει πρὸσ οὓσ ἐξεμαρτύρησεν, ἵν’ εἰδῶσιν οἱ δικασταί, τίσ ὁ Φιλοκράτουσ ἑταῖροσ, καὶ τίσ ὁ τὰσ δωρεὰσ Ἀριστοδήμῳ φάσκων πείσειν δοῦναι τὸν δῆμον.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 192)
ὃσ διασκοπούντων ἡμῶν ὅ τι χρὴ λέγειν, καὶ Κίμωνοσ εἰπόντοσ ὅτι φοβοῖτο μὴ δικαιολογούμενοσ περιγένοιτο ἡμῶν ὁ Φίλιπποσ, πηγὰσ δὴ λόγων ἐπηγγέλλετο, καὶ περὶ τῶν δικαίων τῶν ὑπὲρ Ἀμφιπόλεωσ καὶ τῆσ ἀρχῆσ τοῦ πολέμου τοιαῦτα ἐρεῖν ἔφη, ὥστε ἀπορράψειν τὸ Φιλίππου στόμα ὁλοσχοίνῳ ἀβρόχῳ καὶ πείσειν Ἀθηναίουσ μὲν καταδέξασθαι Λεωσθένην, Φίλιππον δ’ Ἀθηναίοισ Ἀμφίπολιν ἀποδοῦναι.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 212)
πείσειν γάρ, ὅτι δαιμόνιον αὑτὸν ἔβλαψεν, ἐσ τὴν Καίσαροσ ἐπιβουλὴν ἐπηγμένον ὑφ’ ἑτέρων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 10 3:4)
ἀποθανόντων δὲ ἐκείνων, οἳ τὸ τῆσ στάσεωσ κεφάλαιον ἦσαν, καὶ τῶν ὑπολοίπων εἴ τινα λείψανα ἔστιν, οὐ τῇ πολιτείᾳ πολεμούντων, ἀλλὰ ὑμᾶσ δεδιότων, ἐπὶ δὲ τούτῳ καὶ τῆσ πενταετίασ παριούσησ, ἀνακῦψαι τὰσ ἀρχὰσ ἐπὶ τὰ πάτρια ἠξίουν, οὐ προτιμῶν οὐδὲ τὸν ἀδελφὸν τῆσ πατρίδοσ, ἀλλ’ ἐλπίζων μὲν ἐπανελθόντα πείσειν ἑκόντα, ἐπειγόμενοσ δὲ ἐπὶ τῆσ ἐμῆσ ἀρχῆσ γενέσθαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 5 5:3)
ἐλπίζω πείσειν Ῥωμαίουσ αὐτῷ μηδὲν ἐπιμηνῖσαι τῶν γεγονότων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 4:7)
ἔστι μὲν οὐ σμικρὸν, ὦ ἄνδρεσ Σμυρναῖοι, πλεονέκτημα τῷ μέλλοντι πείσειν τὸ πρὸσ ἡδονὴν εἶναι τοὺσ λόγουσ τοῖσ ἀκούουσι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 1:1)
οὐ γὰρ δὴ τοῦτό γε ἔστιν εἰπεῖν, ὡσ εἰ ψέξειεν ἐκείνουσ, μᾶλλόν τι πείσειν αὐτὸν ἡγεῖτο καὶ προσάξεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 2:3)
ὦ μεγάλησ μὲν τῆσ ἐπινοίασ καὶ ὑπερφυοῦσ, θαυμαστῆσ δὲ τῆσ ῥώμησ, ὅστισ ταῦτα πρῶτοσ πείσειν ἤλπισε καὶ οὐκ ἀπέγνω πρᾶγμα τοσοῦτον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 77:1)
καὶ μὴν ὅτι γε οὔτ’ ἀληθῆ λέγουσιν οὔτ’ ἀληθέσι προσόμοια, ἀλλὰ τῷ μέλλοντι καὶ πείσειν ἀνθρώπουσ καὶ ὅλωσ ὑποχειρίουσ ἕξειν, τὴν βελτίστην καὶ τὴν ἐρρωμενεστάτην καὶ πάντωσ ἀδιάφθορον καὶ ἄμεμπτον ἐκ τῶν δυνατῶν ἰτέον καὶ προαιρετέον, καὶ συχνοῦ λόγου δεῖξαι καὶ βραχέοσ πάνυ, βραχέοσ μὲν λέγω, διὰ τὸ σφόδρα οὕτω σαφὲσ εἶναι, μακροτέρου δὲ, ὅτι μυρίοισ ἄν τισ ἔχοι καὶ τεκμηρίοισ καὶ παραδείγμασι δεικνύναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 6:4)
σὺ ταυτὶ προσδοκᾷσ πείσειν ἐμὲ ὡσ ἔστ’ ἐραστὴσ ὅστισ ὡραῖον φιλῶν·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 14 4:2)
ἐὰν δὲ τὰσ ἐκείνων κοινὰσ προφάσεισ λαβὼν ἡγεμὼν αἱρεθῇ, ῥᾷον ἤλπιζε τὰ μὲν παρακρούσεσθαι, τὰ δὲ πείσειν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 219:2)
τοσαῦτα τοίνυν δίκαια λέγειν ἐχόντων ἡμῶν καὶ καταφεύγειν εἰσ τοὺσ μεγίστουσ ἐλέγχουσ ἐθελόντων περὶ τῶν μεμαρτυρημένων, πάντα ταῦτα φυγὼν οὗτοσ οἰέται, περὶ τῆσ γεγενημένησ δίκησ διαβάλλων καὶ κατηγορῶν ἐμοῦ, τοῦ μάρτυροσ ὑμᾶσ πείσειν καταψηφίσασθαι, πάντων οἶμαι πρᾶγμα κατασκευάσασ ἀδικώτατον καὶ πλεονεκτικώτατον.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Πρὸσ Ἄφοβον ὑπὲρ Φάνου Ψευδομαρτυριῶν 38:1)
ἀκούσασ δ’ ἐκεῖνοσ τῶν μὲν ἀμφισβητούντων κατεγέλα, συνελθεῖν δ’ ἔφη τούτουσ βούλεσθαι πρὸσ ἡμᾶσ, καὶ συνάξειν αὐτὸσ ἡμᾶσ, καὶ παραινέσειν τούτῳ πάντα ποιεῖν τὰ δίκαι’ ἐμοί, καὶ οἰέσθαι πείσειν.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ πρὸσ Πανταίνετον 14:2)
καίτοι οὕτω τινὲσ ἀναίσχυντοι τῶν οἰκείων τῶν τουτουί, ὥστε ἐτόλμησαν μαρτυρῆσαι ὡσ ὁ μὲν Κάλλιπποσ ὁρ́κον τῷ πατρὶ δοίη, ὁ δὲ πατὴρ οὐκ ἐθέλοι ὀμόσαι παρὰ τῷ Λυσιθείδῃ, καὶ οἰόνται ὑμᾶσ πείσειν ὡσ ὁ Λυσιθείδησ, οἰκεῖοσ μὲν ὢν τῷ Καλλίππῳ διαιτῶν δὲ τὴν δίαιταν, ἀπέσχετ’ ἂν μὴ οὐκ εὐθὺσ τοῦ πατρὸσ καταδιαιτῆσαι, αὐτοῦ γε ἑαυτῷ μὴ ’θέλοντοσ δικαστοῦ γενέσθαι τοῦ πατρόσ.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Κάλλιππον 19:2)
ὑμεῖσ δ’ ἐν τοῖσ ἔξω τὰσ ἐλπίδασ ἔχετε, ἁμιλλώμενοι ταῖσ κολακείαισ πρὸσ τοὺσ ὁμολογοῦντασ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου πράττειν καὶ δῶρ’ εἰληφέναι παρὰ τῶν αὐτῶν ὧνπερ νῦν ἀποπέφαγκεν ὑμᾶσ ἡ βουλή, καὶ σύ, πάντων ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων διειλεγμένοσ Νικάνορι καὶ κεχρηματικὼσ [ἐν Ὀλυμπίᾳ] περὶ ὧν ἐβουλήθησ, ἐλεεινὸν νῦν σεαυτὸν κατασκευάζεισ προδότησ ὢν καὶ δωροδόκοσ, ὡσ ἐπιλησομένουσ τούτουσ τῆσ σῆσ πονηρίασ, καὶ οὐ δώσων δίκην ὑπὲρ ὧν εἴληψαι πεποιηκώσ, τοσούτῳ τολμηρότερον Δημάδου, ὥσθ’ ὁ μὲν προειρηκὼσ ἐν τῷ δήμῳ τὸν αὑτοῦ τρόπον καὶ τὴν ἀπόνοιαν, καὶ ὁμολογῶν λαμβάνειν καὶ λήψεσθαι, ὅμωσ οὐ τετόλμηκε τούτοισ δεῖξαι τὸ πρόσωπον, οὐδ’ ἐναντία τῇ βουλῆσ ἀποφάσει λέγειν ἠξίωσε ‐ καίτοι οὐκ ἔγραψεν ἐκεῖνοσ περὶ αὑτοῦ κυρίαν εἶναι τὴν βουλήν, οὐδὲ θάνατον ὡρίσατο, ἐὰν ἀποφανθῇ χρήματ’ εἰληφώσ ‐ σὺ δ’ οὕτω σφόδρα πεπίστευκασ τοῖσ σεαυτοῦ λόγοισ καὶ καταπεφρόνηκασ τῆσ τούτων εὐηθείασ, ὥστε πείσειν οἰεί τοὺσ δικαστὰσ ὡσ μόνου σοῦ κατέψευσται τὸ συνέδριον καὶ μόνον οὐκ εἰληφότα σε τὸ χρυσίον ἀποπέφαγκεν.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Δημοσθένους 124:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION