Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἴρηκε δὲ ὡσ ἐν τῇ προτέρᾳ τῶν ἐκκλησιῶν δημηγορήσαντοσ Φιλοκράτουσ, ὕστερον ἀναβὰσ ἐγὼ κατεμεμψάμην ἣν εἰσηγεῖτο ἐκεῖνοσ εἰρήνην, αἰσχρὰν καὶ τῆσ πόλεωσ ἀναξίαν εἶναι φάσκων, τῇ δ’ ὑστεραίᾳ πάλιν ὡσ συναγορεύοιμι τῷ Φιλοκράτει, καὶ τὴν ἐκκλησίαν εὐημερήσασ οἰχοίμην φέρων, πείθων ὑμᾶσ μὴ προσέχειν τοῖσ τὰσ μάχασ καὶ τὰ τῶν προγόνων λέγουσι τρόπαια, μηδὲ τοῖσ Ἕλλησι βοηθεῖν.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 631)
τὸ διαμφίδιον δέ μοι μέλοσ προσέπτα τόδ’ ἐκεῖνό θ’, ὅ τ’ ἀμφὶ λουτρὰ καὶ λέχοσ σὸν ὑμεναίουν ἰότατι γάμων, ὅτε τὰν ὁμοπάτριον ἕδνοισ ἄγαγεσ Ἡσιόναν πείθὼν δάμαρτα κοινόλεκτρον.
(아이스킬로스, 결박된 프로메테우스, choral, antistrophe 22)
καίτοιγε τοιαύτην ἀπολογίαν περὶ αὐτοῦ ποιήσομαι, ὅπου μὴ πείθων μὲν ὑμᾶσ αὐτὸσ ζημιώσομαι, πείσασ δὲ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν ἀπολελογημένοσ ἔσομαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 121:2)
μὴ πείθων δὲ ἄγει τὸν Ἀπόλλωνα εἰσ Πύλον καὶ τὰσ βόασ ἀποδίδωσιν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 10 3:13)
οὐ πείθων δ’ ἐσ οὐδέτερα ἐκ Γαλατίασ ἤλαυνεν ἐπὶ τὸν Πομπήιον ἐσ τὴν πατρίδα, ἐσβαλών τε ἐσ αὐτὴν καὶ διώκων ἐκφυγόντα περὶ Θεσσαλίαν ἐνίκησε μεγάλῃ μάχῃ λαμπρῶσ καὶ ἐδίωκεν ἐσ Αἴγυπτον ὑποφεύγοντα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, PROOIMION 4:2)
οὐ πείθων δὲ διέλυε τὴν βουλὴν ἐπὶ ἀτελέσι πᾶσι·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 4 6:5)
ὁ μὲν δὴ τὰ ἔθνη τὰ ἀγχοῦ πάντα ἐπιὼν ὑπήγετο, ἢ πείθων ἢ δεδιττόμενοσ ἢ καταστρεφόμενοσ, καὶ στρατιὰν πολλὴν συνέλεγε, τὴν μὲν χρείαν οὐχ ὑποδεικνύσ, ἐσ δὲ τὴν Ἰταλίαν ἐπινοῶν ἐμβαλεῖν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 1:10)
Γαλατῶν δὲ τοὺσ μὲν ὠνούμενοσ, τοὺσ δὲ πείθων, τοὺσ δὲ καὶ βιαζόμενοσ, διώδευε τὴν χώραν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1 4:3)
ὁ μὲν δὴ μὴ πείθων ἔδωκέ τινι τὸ χρυσίον ἐπὶ τῷ φόνῳ·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3 5:6)
Ἐσ τοσοῦτο παραδοξολογίασ ἐπειγόμενοσ ὁ Μιθριδάτησ ἐφικέσθαι ὅμωσ ἐπενόει, καὶ διώδευεν ἔθνη Σκυθικὰ καὶ πολεμικὰ καὶ ἀλλότρια πείθων ἢ βιαζόμενοσ·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15 6:1)
δείγματα δ’ ἀμφοῖν τούτων αὐτὸσ παρέσχηται, νῦν μὲν τῷ προσώπῳ τὴν κίνησιν τῆσ ψυχῆσ ἐπίδηλοσ ὢν, νῦν δὲ ἀτρέμα πείθων αὐτὴν ἡσυχάσαι καὶ γαλήνην ἱστάσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 5:7)
ὅτι δ’ αὐτὸσ οὗτοσ ἀνὴρ Περικλῆσ ὁ ταῦτα πείθων κἀκεῖνο συνέπειθεν, ἀρχὴν μὴ ἐπικτᾶσθαι παρὰ τὸν πόλεμον, τοῦτο οὐ βούλονται μεμνῆσθαι, πάντων μάλιστα εἰκὸσ ὄν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 8:14)
ὁμοιότατον πείθων ὥσπερ ἂν εἰ δυοῖν ἀνδροῖν ἑστώτων ἐπιὼν τὸν μέσον καὶ πρὸ αὑτοῦ τοῦτ’ ἀνέπειθεν, ὅτι δι’ αὐτοῦ τὸ σιδήριον ὤσασ ἀποκτενεῖ τὸν ἕτερον, αὐτοῦ δὲ ἀφέξεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 13:11)
εἰ δέ τισ μετ’ ἐξουσίασ καὶ χαρίζεται, πείθων, οὐκ ἀναγκάζων, καὶ πρὸσ τῷ σώζειν τὴν ἑαυτοῦ τάξιν στοχάζεται καὶ τῆσ ἐπιθυμίασ τῶν ὑφ’ αὑτῷ, οὗτοσ ἐκεῖνόσ ἐστιν ὁ τῷ ὄντι πολιτικὸσ καὶ ὃν Ὅμηροσ ἔφη πατέρα ὣσ ἤπιον εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 44:7)
ὁ δὲ ταῦτα πείθων ἦν, ὦ Πλάτων τε καὶ Σώκρατεσ, ὁ ὑμέτεροσ κοινωνὸσ μὲν οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, ἑταῖροσ δὲ καὶ αὐτὸσ ἂν φαίησ, μᾶλλον δὲ εἴρηκασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 9:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION